ANNEM

Question

Merhaba, travmatik ve normal olmayan bir çocukluk geçiren annem, kendimi bildim bileli hep mutsuz. Hayatta onu mutlu eden şey sayısı çok az. Hiç birşeyden keyif almadığı gibi bunu etrafına da çok yoğun yaşıyor. Elimden gelen herşeyi yapıyorum. Ama nafile olmuyor. Aynı zamanda narsist bir kişilik yapısı var kendi ailesinden gelme bir durum. Biz onu asla mutlu edemediğimiz gibi, varlığımızın ona mutsuzluk verdigini görebiliyorum. Bırakıp gidemem de, abim var ablam var babam var ama bana ihtiyacı var gibi hissediyorum bir yandan. Ben evin en küçüğü maskotuyum. İçim savaş yeri olsa da kimse göremez kolay kolay. Yüzüm hep güler. Ama annem.. çok güçsüz, mutsuz olmaya odaklı. Bardağın dolu tarafını gormekten uzak. Hep üzgün hep sinirli. İnanır misiniz komedi filmlerinden nefret ediyor. İçinde dram yok çünkü. Ben annemi artık mutsuz görmeye dayanamıyorum ve tahammül de edemiyorum. 29 yaşındayım, hayatımi bugüne kadar onu kendimce mutlu etmeye adadim. Sirf laf sokmasın diye kendi kazandığım parayı bile harcayamadim. Sinirlenmesin de gerginlik olmasın diye beni insanların yanında hor gormesine güldüm geçtim. Ama artık evliyim. Çocuk düşünüyorum ve hayat farklı şeylerle de yordu beni. Annemin kötü huylarını alırım diye çocuk yapmaya çekiniyorum. Buradaki sorum ben değilim, ben bardağın bir damlasina bile sığınırım. Sorum , annem nasıl mutlu olacak doktor bey ? Ben ne yapayım bilmiyorum. Çok yoruldum. Annem mutlu olmayacak mı ?
O kadar çok şey var ki konudan konuya geçip böyle anlatabildim ancak derdimi. Anneme nasıl yardımcı olacağım bilmiyorum? Benle çözülecek mi bunu da bilmiyorum ?

Koray TANEL · Accepted Answer

Merhaba... Uzun süreçler içeren bir sorundan bahsetmişsiniz ve belli ki sizi zaman içerisinde oldukça meşgul ve mutsuz etmiş. Evin en küçüğü olarak bir şeyler yapmak için çabalamanız ne kadar da değerli. En sonunda sormuşsunuz nasıl yardımcı olacağım diye ve travmatik bir çocukluktan ve narsistik özelliklerden bahsetmişsiniz. Bunlar tabi ki sizin tespitleriniz, sizin istekleriniz, sizin beklentileriniz. Eğer anneniz de kendisini sizin anlattığınız gibi görebiliyorsa ve destek almaya olumlu bakıyor ise bu yükü artık üzerinize almak zorunda kalmayabilirsiniz. Terapistiniz yaşanan problemleri kendi bakış açısıyla ele alır ve belli ki buradan hem anneniz hem de siz rahatlamış olarak çıkarsınız. Yaşadıklarının farkında olmayan ya da destek istemeyen birine yardım etmek çok zordur. Hele ki narsistik özellikleri var ise daha da zordur. Burada son bir zorluğa katlanarak annenizin uzman desteği alması yolunda ikna edilmesine gerek var diye düşünüyorum. Mutlu olmayı isteyen herkes bunu başarabilir yeter ki dışarıda farklı bir hayat olduğuna inanabilsin. Sizin varlığınız da anneniz için bu inancın varlığı anlamına geliyor. Geçmişteki sis bulutu aralanırsa herkes mutlu olabilir tek şart denemeye hazır olmasıdır. Ümit ediyorum ki şimdiye kadar yaptıklarınız bir sonuca bağlansın ve çabadan yeni ve güzel bir yaşam başlasın.