Boğuluyor gibi hissediyorum

Öncelikle nasılsınız umarım iyisinizdir. Ben de iyi olmaya çalışıyorum. Neden mi? Ailem çok baskıcı. Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir kere geldiğim şu dünya da ailem bana hayatımı yaşamam için fırsat vermiyor. En acısı da daha 19 yaşındayım hayatımın belki de en güzel çağı ve bu yaşlarıma geri dönemeyeceğimi çok iyi biliyorum. 1 dakika sonramızın garantisi yokken belki de ölüp gidecekken biliyorum ki aklımda içimde kalacak çok şey var. Bazen arkadaşlarımın ailelerine o kadar özeniyorum ki çoğu çocuklarıyla arkadaş gibi. Ben de isterdim öyle olmayı ama o kadar anlayışsızlar ki. Ağızlarında tek laf "anne olunca anlarsın" o zaman benim arkadaşlarımın annesi anne değil mi babası baba değil mi? Resmen eve gelmek istemiyorum çünkü sürekli kavga çıkartacakları bir şey oluyor. Ama bunları boş yere yaşamadığımı biliyorum. İlerde olurda evlenirsem kendime sadece hayat arkadaşı değil aynı zamanda iyi bir baba adayı seçmem gerek ve olurda anne olursam çocuklarıma nasıl davranmamam gerektiğini iyi biliyorum. "Bir gün ölürsem çok pişman olursun" diyorlar bana , kendim olmaya çalıştığım için pişman olacağımı düşünüyorlar. Peki onlar? Onlar ben ölürsem bana istediğim gibi hayatımı yaşatmadıkları için ve içimde hep her şey için ukde bıraktıklarına pişman olacaklar mı? Yoksa iyi ki yapmışız mı diyecekler? Bazen diyorum ki keşke şu an ölsem ve huzura kavuşsam , kendimi en acısız nasıl öldürürüm diye düşündüğüm bile oluyor. Neyse öyle bi içimi dökmek istedim daha az önce annemle bir kavgadan çıktımda şimdiden okuduğunuz ve zaman ayırdığınız için teşekkür ederim. Yaptığınız meslek çok saygı duyulası. <3