Platonik aşk

Merhaba Özlem hanım. Kendimi kısaca tanıtmam gerekirse 23 yaşındayım ve sosyal anksiyete bozukluğum var. Benim 14 yaşında aşık olduğum birisi vardı biz çok yakın arkadaştık yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Sonra bir nedenden dolayı aramız açıldı ve bir daha görüşemedik. Liseye başlayınca ilk sene hep onu düşledim, özledim, stalkladım. Stalklamamın sebebi yazmak, açılmak istiyordum ama rezil olurum diye çok utanıp yazmamıştım. En sonunda kabullenir gibi oldum aklımın bir köşesindeydi sadece. 18-19 yaşına gelince yine merak etmeye başladım malum üniversiteye geçiş yıllarıydı. O dönem sürekli rüyalarıma girdi, yoğun bir şekilde ona ulaşmak istiyordum ama beni reddeder, alay eder diye yazamıyordum. Sanki bir araya gelmeliyiz gibi hissediyordum hep. Şimdi stalk yapmayı tamamen kestim. Kesince baya bir hafifledi ona ulaşma isteğim. Diğer platoniklerimde, flörtlerimde hiç böyle bir sorun yaşamadım aksine sağlıklı bir şekilde beni istemeyene yol verdim. Bu konuyu hiçbir arkadaşımla paylaşamıyorum sanki çok utanç verici bir şeymiş gibi geliyor. Sanki arkadaşlarımda benimle dalga geçecek diye içime atıyorum. Benimle takıntılı diye dalga geçerler diye çekiniyorum ama objektif baktığımda aksine çoğu insana göre rahat bir yapım bile var. Takıntılı aşıkları biliyorum, onlar gibi ona zarar vermek aklımın ucundan bile geçmez bir başkasıyla olursa, reddederse onun kararıdır yoluma bakarım. Yani içimde çok büyüdü ona istek atmalı mıyım yoksa bu psikologa gidilmesi gereken bir konu mu? Ben şahsen onu ardıma bıraktım bu konuda kararlıyım ama arada bazen dürtüyor sanki özlemim. Ve şunu farkettim genelde stresliyken onu düşünmek bana hep güven,yaşama sevinci vermiş. Ne alaka? Buradan bir tanı koyamayacağınızı biliyorum sadece bunun neden olduğunu söylerseniz bana çok faydası olur. Psikoloji ile epey ilgiliyim kitaplar okuyorum bir psikolojik soruna işaret ediyor muyum? Eğer bana bu konuda kitap önerebilirseniz ekonomik özgürlüğümü alıp bir terapiste gidene kadar kendime iyi gelmek istiyorum.