Kızım mükemmelliyetçi

Merhaba Funda hanım. Benim 36 aylık bir kızım var hep özgür bir birey olsun kendi fikirlerine saygı duyalım dedik onun isteklerini imkanlar dahilinde onun istediği gibi şekillendirmeye çalıştık. Hep kitap okutan, okuma yazma öğrenmek isteyen, etkinlik yapmak isteyen bir çocuk. Vanda yaşarken henüz 2 yaşında olduğu için doğru mu yapıyoruz bu yaşta bu kadar yüklenilmeli mi diye pedagoğa götürmüştük. Ankara gelişim testi uygulandı yaşıtlarından 1 yaş ileride çıkmıştı pedagog hanım hep böyle gidebileceğini ona yetmek için uğraşmamızın gayretimizin normal olduğunu söylemişti. Ama kızımın başarısızlığa hiç tahammülü yok. Her oyunda biz kaybettiğimizde onu tebrik ediyoruz neyse bidahaki sefer ben kazanırım diyoruz ama eğer o kaybederse asla devam etmek istemiyor veya yapamayacağını düşündüğü hiç bir şeyi yapmıyor. Geçen yıl cimnastiğe gitmek istemişti ama yaşı küçük ve hazırbulunuşluğu uygun değil diye almamışlardı. Şimdi İstanbul’a tayinimiz çıktı ve çok istiyor diye uygun bir cimnastik okulu bulup yazdırdık 1 aydır gidiyordu ve çok mutluydu ta ki geçen ders öğretmeni o hareket öyle yapılmaz böyle yapmalısın demiş onu tutup göstermiş ve kendinin denemesini istemiş denerken bileği burkulmuş (aslında hiçbir şey olmamasına rağmen) bileğini bahane edip ağlamaya başladı ama titreyerek falan dışarı alıp sakinleştirdim ama asla derse girmek istemedi. Her zaman doğrı yapamayız yanlış yaptığımızda da pes etmek yerine daha iyisini yapmak için uğraşmalıyız hem hekes hata yapar diye anlattık babasıyla. Diğer öğretmenleri de gelip konuştular ama ben gidip dinlenmek istiyorum dedi derse girmedi. Bugün yine ders vardı kendi gitmek istedi götürdüm sorunsuz derse girdi ama o öğretmeni görünce hıçkırarak titreyerek ağlamaya başladı yine neden girmek istemiyorsun başka bir şey mi dedi öğretmenin dediğimizde hayır bana yapamadın dedi ya yine derse dedi. Diğer bütün öğretmenleri gelip konuştu ama o kadar çok ağladı ki çaresiz kaldım. Hiç hata yapmayan kız, Böylesi daha güzel kitaplarını almıştık daha önce hata yapmaktan korkmaması gerektiğini yanlışlar bizi doğruya götürür diye hep anlatıyorduk ama hiç böyle bir durumda kalmamıştık. Çok istediği bir spor resmen travma haline geldi ne yapmalıyız nasıl bir yol izlemeliyiz lütfen yardım eder misiniz. Benim de anneliğim boyunca bu kadar çaresiz hissettiğim anlar çok az olmuştu