Babam

Merhaba hocam ben 23 yaşındayım. Doğduğumdan bu yana babamla aramda hep problemler oşdu sürekli bi çatışma hali. Babam bana bu yaşıma kadar hiç sarılmadı hiç sevgisini göstermedi. Arkadaşlarımın babalarıyla ilişkilerini gördüğümde hep bi köşeye çekilir gizli gizli ağlardım çocukken. Bana çok ağır geliyo neden böyle yapıyo diye düşüne düşüne kayafı yedim artık. Üniversite mezunuyum 1 yıldır evdeyim iş bulamadım. Annem ve babam bana aşırı baskı uyguluyorlsr yapmak istemediğim işlerde çalışmam için beni zorluyorlsr birde bu pandemiden dolayı evde çok bunalmıştım. Hergün ağlıyodum artık dayanmıyodum tam 15 kilo verdim bu süreçte. Tam herşeyden pes etmiştimki biri girdi hayatıma kısa sürede çok bağlandık çok sevdim. Bir iş dolayısıyla babam tanıştırmıştı hemde bizi erkek arkadaşımla. Biz uzun bir süre görüştük babam hariç herkes biliyordu. Sonra bir gün annem babama söylemiş görüştüğümüzü ve babam çok büyük tepki gösterdi kesinlikle olmaz yakarım hepinizi falan gibisinden tehtidler savurdu. Bizde aniden kaçmaya karar verdik hataydı onu kabul ediyorum ama çok seviyoruz birbirimizi. Kaçtık ve aynı gün geri döndük babam tüm türkiyeyi ayağa kaldırmış polisi jandarması siyasetçisi izin vermediler gitmemize. Babamla iletişime geçtik gelin evlendircem sizi herşey usulüne uygun olsun söz veriyorum dedi biz geri döndük. Alieler biraraya geldi babam ksrşı tarafa çok ağır laflar etti küfürler savurdu. Gelin isteyin sonra dedi ve gönderdi. Sonra benim üstüme baskı kurmaya başladılar. O kadar ağır bsskılsr kurdularki beni mahfettiler hocam beni ayırmaya zorladılar istemiyorum demeye zorladılar. Mecbur kaldım istemiyorum vazgrçtim dedim erkek arkadaşıma. Ama o vazgeçmedi biz herkesten gizli telefondan görüşmeye devam ediyoruz. Tam 2 hafta oldu ben erkek arkadaşımın yüzünü birdaha göremedim ev hapsindeyim dışarıya çıkamıyorum kapılar üzerime kilitleniyor. Babam birdaha kaçarsam herkesi öldürmekle tehtid ediyo. Erkek arkadaşımın aileside birdaha biz o kapıdan girmeyiz diyolar haklı olsrak çok ağır tepkiler aldılar. Ben nefes alamıyorum artık kalbim çarpıntı yapıyo. Eskiden yemek yapmayı çok severdim şimdi mutfağa girince kalbim sıkışıyo duramıyorum orda. Ailem hiç nasılsın diye sormuyo bile bana tekrar iş baskısı kurmaya bilr başladılar. Hocam ben uyuyamıyorum bile artık yaşamıyorum sanki ölüyüm ama vücudum ayakta durmak için direniyo nolur yardım edin bana. Bana bugüne kadar hiç sevgi göstermeyen babamı mı tercih edeyim yoksa beni seven ve benimde gerçekten sevdiğim erkek arkadaşımı mı ?