Aşk acısı

Aslında hiç başlamayan bir ilişkinin acısını 3 yıldır çekiyorum. 10 ay peşinden gittim olmadı, 2,5 yıl sonra yuzlestik, yine olmadı. Enerjiyi kopartıp yoluma devam etmek istiyorum ama olmuyor, hala acı çekiyorum. Günlük rutinlerime gelecek planlarima odaklanamiyorum. Sanki ilerlemek yol almak adına hayat benim için durdu. Çektiğim acı kişisel gelişim adına beni geliştirdi ama bu surmenajdan çıkmak, geçmişi ait olduğu yerde bırakıp önüme bakmak yeni taze ilişkiler kurmak istiyorum. "Tanismamizin ilk üç ayında 3 kere görüştük 3 yıldır acı çekiyorum, bu seven biri adına hiç adaletli bir durum değil, O kendi hayatıyla meşgulken ben niye onunla meşgul oluyorum"? Bitsin artık bu işkence - ait olmadığım biyerde var olmaya çalışmak çok küçük düşürücü, kemdime olan saygimi yitiriyormusum gibi geliyor bana. Mekan yanlış, zaman yalnis, kişi yanlış, tercihlerim yanlış, seçimlerim yanlış, kaynak yanlış. Bu yanlisin bütün hayatıma sirayet etmesinden korkuyorum - küçük dünyamda iyiki hayatımda, iyiki bunu kaybetmedim dediğim teşekkür ettiğim şeyler ve yaşamak için sebeblerim gelenek haline getirdigim iyi aliskanliklarim var. Saygılar.