insanlarla konuşurken utanıyor

insanlarla konuşurken utanıyorum geriliyorum ailemle bile konuşurken geriliyorum ölmekten korkuyorum ama ölmek de istiyorum yüksek ve orta derecedeki seslere aşırı fazla tepki veriyorum dışardaki araba kornalarında yerimden zıplıyorum dış görünüşümden nefret ediyorum aynaya bakmaktan nefret ediyorum yüzümden nefret ediyoken bide kilo aldım bu sefer vücudumdan da nefret ediyorum eski pantolonlarım olmadığı zaman ağlamak istiyorum kilo vermek istiyorum ama yemek yemeyi de durduramıyorum eskiden çok zayıfsın ya kilo al diyen herkes çok kilo almışsın diyo ailemde dahil çok nefret ediyorum psikoloğa gitmek istiyorum ama gidersem de utanıp konuşamıycağımı biliyorum sevgilim soğuk davrandığı zaman çirkin olduğum için kilo aldığım için böyle davrandığını düşünüyorum sanaldan arkadaşlarım var ve sanaldaki arkadaşlarımla buluşurken çok çirkin olduğumu yüzlerce kez söylüyorum beni gördüklerinde şaşırmasınlar diye bazı insanlar cidden iltifat edilsin diye yapıyo benim arkadaşlarım da çok fazla iltifat eder bana ama hiç sevmiyorum nefret ediyorum iltifat edilmesinden beni çirkin olarak kabul etmelerini istiyorum ve şuan hayatımda hiçbir şey yapmıyorum bana iyi gelicek hiçbir şey yapmıyorum aileme yük olduğumu düşünüyorum ama yük olmamak için harekete geçemiyorum çok üşengecim aşırı üşengecim derslere giremiyorum ödevlerimi yapmıyorum çok fazla üşengecim ailemden ayrı yaşıyorum başka bi şehirde üniversite için ev tuttular bana güvenip ama ben onlar için hiçbir şey yapmıyorum derslerğme bile girmiyorum ki 2 yıllık saçma sapan bi bölüm kazanmama rağmen benim için her şeyi yapıyolar ama ben onlar çin hiçbir şey yapamıyorum onları çok özlüyorum aşırı özlüyorum ama sevgilim var o üzülmesin diye gitmiyorum ailemin yanına çok mutsuzum cidden ve ailemin benim olduğum şehire gelmelerini beni ziyaret etmelerini istersem gelirken kaza yapıcaklarını düşünüyorum onlara bişey olucağını düşünüyorum ya da herhangi bi yerde onlara bişey olucağını düşünerek ağlıyorum bazı geceler etrafımdaki insanların sürekli ölüceğini düşünüyorum arkadaşlarıma hiçbişey anlatmak istemiyorum onları sıktığımı düşünüyorum bi psikoloğa gitsem bile hiçbi sorunumun çözülmiyceğini düşünüyorum ama yine de birilerine anlatmak istiyorum artık aileme gitmek istediğimi söylesem tabi ki bunun için ayro bi para yollarlar ama bide bu konuda onlara yük olmak istemiyoorum hiçbi konuda yetenekli olduğumu düşünmüyorum ve bu konuda ciddiyim arkadaşlarıma bakıyorum yanda herkese bakıyorum bazılarının sesi güzel bazıları rezim çizebiliyo ya da dersleri iyi vücutları iyi yüzleri güzel yetenekliler ama ben hiçbir şey yapamıyorum yapmak istesem bile ses eğitimi almak bile paralı yani her türlü yük olucam aileme. 1 kere intihar etmeye çalıştım 30 tane antidepresan hapı içtim ailem evde yokken bitek buna cesaret edebildim . sorunum ne psikoloğa mı gideyim? psikiyatriste mi gideyim?