Kendi kararlarımi alamıyorum

19 yaşındayım şuan 6 yıldır süren bir ilişkim var . Ve artık ilk ciddi adımı ailelerle atmak istiyoruz ailem yaşımdan dolayı ve üniversite okumamı istedikleri için pek sıcak bakmiyorlar bu yıl girdim ama iki yıllık olduğu için gitmek istemedim .Ben şuan okumak istemiyorum içimden gelmiyor ancak abim ve ablam tarafından baskı altındayım ders çalışmam konusunda baskı yapıyorlar ilişkime karşı çıkıyorlar okuyup meslek sahibi ol fln başka işlerle uğraşma diyolar bı de sevgilim okumadı üniversite şuan bir yerde çalışıyo onun işini de begenmiyolar bı meslek değil fln diye . Ben sürekli ailemin isteklerini yerine getirmek için çabalıyorum biri bişi dese onların dediklerini tutuyorum ablm bişi dediyse hemen ona yoneliyorum abim veya annemler bişi dese ona gidiyorum kendimin ne istediği ikinci üçüncü planda kalıyor ve sevgilim hiç iliskimizin arkasında durmadigimi ve bizim için birşeyleri hep ikinci plana attığımı söylüyor bende istiyorum ciddi şeyler olsun en azından isteme söz gibi ya en azından çevrem bizi dışarıda Birlikte görse ailem zor durumda kalmaz biz o işin adını koyduk diyebilirler ama ailemin sözünden çıkmadığım için hep erteliyorum onun isteklerini dediklerini 1 ay buluşmadigimiz zamanlar oluyo aslında fırsatım oluyo ama ailemin sözünden çıkamadigim için onlar ne yapmak isterse onu yapıyorum onunla buluşmak yerine ama sonradan pişman oluyorum onunla gezmek veya aktivite yapmak bana iyi geliyo kafa dağıtıyorum hiç bişi düşünmüyorum mutlu oluyorum onunla ama ailemi de bı kenara atamıyorum ailem yerine onu atıyorum arka plana kendi isteklerim de dahil ne yapmalıyım hocam kafayı yemek üzereyim sevgilimle aram bozuldu resmen depresyona girdim diyebilirim 6 yıl güzel geçince bian böyle olmak onunla iki yabancı gibi konuşmak görememek fln koydu bana ne yapayım