Merhaba 17 yaşındayım ve kendi

Merhaba 17 yaşındayım ve kendimi sevmiyorum,özgüvensizim.Kendimi sosyal medayadan birçok kişi ile karşılaştırıp ardından üzülüyorum.Gün içinde sürekli aynaya bakıp kendimi eleştiriyorum.Sosyal medyadan biriyle konuştuğumda buluşmak istiyor fakat ben ya beni beğenmezse ve beğenmediği için konuşmayı keserse,birdaha konuşmazsak diye düşünüp buluşmuyorum,buluşamıyorum.Dışarı çıkmak istemiyor ve insanların yüzüne bile bakmak istemiyorum.Çok çabuk alınıyorum ve kendimle ilgili söylenilen bir cümleyi veya kelimeyi kafama çok takıyorum.Arkadaşlarım azaldı ve iyice asosyelleştim.Pandemi öncesi hiç böyle değildim kendimi beğenir çok konuşgan ve mutlu bir kızdım şimdi ise çok utangaç hiç konuşmayan,özgüvensiz bir kız oldum.En basitinden online derslerde bile soru cevaplarken ses tonumun kötü çıktığını düşünerek veya soruyu çözerken sesimin titrediğine inandığım için rezil olduğumu düşünür hâle geldim.önceden şuan ki halime göre daha olgunlaşmamış çocukça ve kendini seven bir kızdım.Şimdi ise daha da olgunlaşmış bir kızım fakat utangaç pısırık biriyim.Hiç eğlenceli değilim.Çok küçük şeye bile ağlıyorum.Aynaya bakıp gülüyorum ve kendime gülmenin hiç yakışmadığını düşünüyorum.Sürekli fiziksel görünümümü değiştirmeye çalışıyorum aslında dışarıda görüp beğendiğim kişiler gibi olmaya çalışıyorum diyebiliriz kısaca.Genellikle biriyle küçük bir mesele için bile tartışabiliyorum sonra bir kaç gün geçtikten sonra tekrar yazıyorum ve tekrar tartışıyoruz sadece bir kişi ile kalmıyor bir çok kişiyle küçük birşey ile tartışıyorum.Hiç sevgilim olmadı.olmasını istiyorum ama dediğim gibi beğenmeyeceklerini düşünüyorum.Bazen diyorum kızım sen daha kendini sevmiyorsun başkasının seni sevmesini nasıl beklersin. Ama olmuyo sevemiyorum kendimi.Hayatı sevemiyorum.Verdiğim değeri göremiyorum.psikolojim mi bozulmuş bilmiyorum kendimi sevmem için ne yapmam gerekiyor onuda bilmiyorum...