Merhaba ben 11 aylık evliyim .

Merhaba ben 11 aylık evliyim . Eşimin 5 sene önce annesi vefat etmiş . Babası ve anne tarafından akrabalarıyla bağımlı akrabalık ilişkileri var . Bu sebepten evliliğimizin ilk aylarından beri kavga ediyoruz. Bu yüzden iki defa evi terketti . Sonraki süreçte ben gitmek istediğimi söyledim birakmadi. Her defasında o yükseliyo ben kiriliyorum ikinci planda hissediyorum özellikle kavga anında çok ağır şeyler soyluyo sen kimsinki zaten onlarin umrunda degilsin tarzı şeyler soyluyo . En son ki kavgamizda kişisel bı eşyamı babasının kullanmış olabileceğini ben yokken bı daha böyle bişey olmasın diye ona ek ver önceden dedim beni şaşırtmadı .Beni yine geriyosun bunu söylemene ne gerek var . Tarzında kunustu. Sonraki gün tavırlı geldi . Ben noldu diyince kavga ettik . Senin gözünde butun akrabalarım kötü zaten diyo. Ben hiç bı zaman kotulemiyorum sadece evimizde ben olarak var olmak istediğimi anlatmaya çalışıyorum .Ama eşim beni ayrı biri değilde kendisi gibi goruyo her şeye evet diyen kendinden vazgeçen fedakar hayatın tadını cikarmiycak sadece el için yasiycak biri gibi . En sonki kavgamizda ben sana kendimi anlatamıyorum sende hiç anlamıyosun bak bu büyük bı sorjn dedim .Çünkü bu sebepten kavga ediyoruz . Sonra yanıma gelip sarılıp konusuyo .Sonra silelim yeniden başlayalim diyo dengemi çok bozuyo .Seni tahmin edemiycen kadar çok seviyorum herkesten ama hiç sevmiyomus gibi nasi yansitiyorum hayret diyo . Kavga anında bambaşka biri oluyo . O anda söyledikleri gerçek düşünceleri mi kavga anlarını silmeli miyim . Bana gerçekten değer verdiğini nasıl anlayabilirim. O kadar şeyi silip yeniden başlamalı mıyım ?