Merhaba hocam 19 yaşındayım. İ

Question

Merhaba hocam 19 yaşındayım. İçimi daralıyor sebepsiz yere ağlıyorum . Ailemi arkadaşlarımı bana iyi gelen her şeyi haketmediğimi düşünüyorum. Bunun yanı sıra bir sürü de yanlışım oldu olayları çözemiyorum ve çok yorulduğumu hissediyorum. Son 1,5 2 yılın hata üstüne hata ile geçti ve ben kendimden bişeyleri düzeltebilme hevesinden vazgeçtim. Yaşama tutunmak için tek bir sebep arıyorum bulamıyorum ne olur yardımcı olun ben bu kafa yapısından çıkmak istiyorum her şey değişsin istiyorum.

Fidan ASLANOVA · Accepted Answer

Merhaba, benimle hikayeni paylaştığın için, bu fırsatı bana tanıdığın için çok teşekkür ederim. 
 Öncelikle "ben bu kafa yapısından çıkmak istiyorum her şey değişsin istiyorum" demen senin güçlü duruş sergilediğinin göstergesidir.  İyleşmeyi tercih ettin, kendine yardım eli uzattın. 
"İçimi daralıyor sebepsiz yere ağlıyorum"; Sebepsiz ağlamıyorsun, ağlamanın ardında yatan sebepler var, bu sebepleri terapide açıklığa kovuşturuyoruz. Terapi bu yüzden var, psikolog bu yüzden var. Analaşılmayanı, sebepsiz görüneni görmek ve göstermek için. Ağlama sebebinin ne olduğunu anlamak için seni yakınen tanımam gerekir, hayat hikayen, son dönemlerde yaşadıkların, hissetttiklerin ve düşündüklerin ile tanış olmam gerekir. Hayat hikayeni ve seni tanımadan buradan bir şey söylemek çok yanlış olur.
"Bir sürü de yanlışım oldu";  İnsan hayatı aydınlıktan, doğrudan, güzellikten ibaret olduğu gibi, iniş ve çıkışlardan, hatalardan, yanlışlardan ve çirkinliklerden de ibarettir. İnsan hata yapabilir, herkes yapar, sen hata yaparsın, ben de yaparım. Hepimiz yaparız. Hata yapmak bize ayittir, ama hata biz değiliz. Hata yapmış olmak veya yanlış seçim yapmış olmak bizi hatalı, BİZİ yanlış yapmaz, seçimlerimiz yanlış olmuştur sadece. Özetle hata yapmış olabilirsin, yanlış yapmış olabilirsin ama o yanlış olan SEN DEĞİLSİN, yanlış olan seçimin. Bunu anlaman çok önemli. 
 "Ben kendimden bişeyleri düzeltebilme hevesinden vazgeçtim"; kendini ne yönde, nasıl, ne anlamda ve neyini değiştirmek istiyorsun? 
Daha önce de söylediğim gibi, sana daha iyi yardımcı olmam için seni tanımam gerekiyor. İnsan hayatını karmaşık labirente benzetirim ben çoğu zaman. Her köşesini, her duvarını bildiğin labirentin olduğunu düşün, bana labirentin sonunda bir kapı var, oradan nasıl çıkacağını soruyorsun. Ben ise ne labirentin yollarını biliyorum ne de seni. Senin beni labiretnin kapısından içeri götürmen ve orada benimle birlikte yürümen, yürüdükçe bana labirint hakkında bildiklerini anlatman gerekir. Bana anlattıklarınla ben artık labirente hakım olucam ve seninle beraber labirentin çıkışını bulmak daha kolay hale gelicektir. Ya öbür türlüsünü düşenecek olursak?  Ben ne yol biliyorum ne iz, sen ise ne anlatıyorsun ne de yol gösteriyorsun. Nasıl çıkarız o labirentten o zaman? Ne yol bulabiliriz orada ne de çıkabiliriz oradan... Bu yüzden seni tanımadan, hayat hikayenle tanışmadan yorum yapmam oldukça güçtür. 
Kendine iyi bak, güçlü kalmaya devam et.
Dilersen randevu alabilirsin.