Kaygı

Hocam öncelikle merhaba.Ben 18 yaşındayım.5 yaşından beri psikologlar dan çıkmıyorum.ileri derecede panik atak,anksiyete ,OKB ,paranoya başlangıcı , depresyon,sosyal fobi gibi hastalıklarım var .Sürekli herşeyi kafama takıyorum ve hayatı kendime zindan ediyorum . Taktiğim bir konu ise nişanlımın öleceğini hissetmem nedeni ise ben bundan 2 sene önce rüyamda nisanlimla evlendigimi ve erkek bebeğimiz olduğunu fakat nişanlımın öleceğini görmüştüm.ruyamdaki kadın erkek bebeğin olunca kocan ölucek diyordu .Bu rüyayı bir kaç kez daha gördüm fakat şöyle bir durum varki nişanlımın babası nişanlım 7 yaşındayken vefat etmiş annesi dul kalmış ve kayınvalidem hayatını çocuklarına adamış . BU olaydan mı etkilendim bilmiyorum ama sürekli bu gerçek olacak gibi hissediyorum çünkü daha önce bazı rüyalarım çıkmıştı onun erken öleceğini hissediyorum ona eskisinden daha iyi davranıyorum ,daha çok affedici oluyorum,iki dakka teli açmayınca kesin öldü gibisinden ataklar geçirip bayılıyorum.Annemde rüyamda gördüm erkek bebeğin olucak ilerde deyip duruyor bende diyorumki eğer bebeğim olursa ve nişanlım ölürse? Oyuzden evlenmek bile istemiyorum ve artık kendime zarar verecek dereceye geldim artık dayanacak gücüm kalmadı .tek umudum sizin bu olayı yorumlamaniz..ins bana yardımcı olursunuz .sevgilerimle

Hocam merhaba ben sürekli kendime teşhis koymaya çalışıyorum durumu aceleden panikten anlayamadığım için ben kendime yabancılaştım sürekli sıkıntılı bir his var içimde tanımlayamıyorum ne yapmam gerek bir türlü izah edemiyorum kendimi

Kas hastası olan amcam (61) yaklaşık otuz senedir bu hastalığı var . Neredeyse son on yıldır yatağa bağımlı hale geldi. İki üç senedir bez bağlanmaya başlandı. Ve ağır kaygı bozukluğu içerisinde . Sürekli temiz olmadığını ve yanındakilere sık sık aynı soruları soruyor( elinizi yıkadınız mı o bez bana değdi mi gibi.). Kendisine 77 yaşındaki babaannem 83 yaşındaki dedem bakıyor. Ve onlara bir şey olma ihtimali onu çok kaygılandırıyor.Ama ilaç alma ve hastane gitme tedavi olma gibi konularda çok stres yapan biri bunları alması gerektiğini ama artık herşey için çok geç olduğunu kesin bir çözümün kendisi için artık olmadığı düşüncesinde . Onun için neler yapabiliriz?

Merhaba 28 yaşında 3 yıldır evliyim çok şükür güzel giden bir evliliğim, kuvvetli bir aile bağım var. Son bir yıldır birden fazlaya bölünmek istiyorum Eşim evim, işim, ailem, eşimin ailesi(hiçbir sorunumuz yok) hangisi vakit ayırsam aklımda diğerlerinde kalıyor ki çokta vaktim olduğu söylemenemez bir gün iznim var çalışma saatlerim değişken haftanın 3 günü akşam 10 da çıkıyorum işten . Bu yetememe yetişemem hissi beni boğuyor kendi içimde karamsarlığa itiyor . Sanırım en çok annem babam ve kardeşlerime karşı en bu yetememe hissi. Keşke hepsinin sorun sıkıntılarını giderebilsem keşke daha fazla vakit geçirip gezip görebilsek . Bı durumdan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum araştırırken kendimi buldum işte .

Son zamanlarda kafamdaki düşüncelerden kurtulamıyorum. Hap içtiğimde bile hapın yutağa değme ihtimalinden tutup yemek borusuna yapışma ihtimalini kafamda kurup rahatsızlık yaşadığım bir dönemdeyim. Bir ay önce acilde iğne yapılmıştı ve sinirime denk geldiği için uzun bir süre ağrı çektim emg çekimi hasar sürecinden 3 hafta sonra olması gerektiği için beklemek psikolojik olarak beni çok rahatsız etti. Bu durumdan sonra yaşadığım herhangi bir olumsuzluk gözümde çok büyüyor ve ne yapacağımı bilmiyorum. Absürt düşünce içerisinde olduğumun farkındayım. Düşüncelerimin doğru olmadığınında bilincindeyim ama ya bir şey olursa ve fark edemezsem geç kalırsam düşüncesi beni çok geriyor. Boğazda bir şey kalmış hissi ve gögüs ağrıları yaşıyorum. Bu durumu yenmem için ne önerirsiniz?

Hayatımda giden bütün olumsuzluklara kendimi suçluyorum ve hatta benle ilgisi olmayan olaylarda bile kendimi suçlu bula biliyorum bazen kendime ceza bile veriyorum bu cezalar ya fiziksel şidded ya da kendime aşağılayarak oluyor bu da beni hem suçlu hissetiriyor hem rahatlamış bazen aştığımı sanırım kendime şefkat dolu olurum amma her bir hatamda tekrar ortaya çıkıyor hasta olmak düşüncesi bazen beni rahatlıyor çünki o zaman suçlu olamıyacağımı düşünüyorum sağlıksız olduğunu farkındayım amma yinede böyle düşünceleri durduramıyorum

Kapalı ve sessiz alanlarda karın guruldaması ya da mide kaynaklı ses problemleri yaşıyorum. Bundan dolayı da sessiz bir yerde ya da insan içinde, ortalarda, en önde, sessiz yerlerde bulunmam gereken yerlerde kaygı yaşıyorum. Biyolojik ve vücudumla alakalı bir problem olduğu için konuşarak pek halledilemeyecek bir şeymiş gibi geliyor ama terapi de böyle durumları halletmek için var sonuçta ne düşünüyorsunuz?

kendimi çok kaygılı hissediyorum topluma karışmak istemiyorum insanlarla konuşurken gözlerine bakamıyorum sanki herkes bana bakıyomuş gibi hissediyorum birisiyle konuşurken terliyorum, ne diyeceğimi şaşırıyorum ve çok gergin hissediyorum

Sosyal ortamlarda hiçbir sebep yokken çok geriliyorum. İnsanlarla konuşurken utanıyorum. Herkes bana bakıyormuş gibi hissediyorum. Çekingenim ve okuldada hep sınıfta ezilen kişiydik. Nasıl kendimi düzeltebilirim?

İyi günler OKB ve panik atak hastasıyım .ilaç kullanıyordum yillardir ama düzensiz .psikolojim aşırı derecede bozuk .Ve bir sevgilim var 4 senedir .ve ben sürekli bu aralar onun öleceğini hissediyorum.hislerim genelde hep çıkar 100 de 99 .ve bu his okadar kötü ki .onun yüzüne baktığım her an bu çocuk erken ölücek hissediyorum diyorum içimden .ama okadar gerçekçi bir hiski.mesela çocuk diyorki ilerde şöyle yaparız evlenince böyle yapariz .hemen içimden bir his geçiyor. Ozmana kadar yasiyamiycaksin diye .yalvarırım yardım edin üni sınavına hazırlanıyorum bunu düşünmekten psikolojim bozuldu.dayanacak halim kalmadi .ztn bu sene dedemi kaybettim .bu his çok inandırıcı bir his kesin gerçek olucak .acaba Allah içime mi doğurdu bu hissi ***** o şekilde hissedip doğru çıkan kişiler de varmış .hissediyorum erken ölcek .sizce bu psikolojik mi ? Onu kaybedersem kafayı yerim .Ztn kötü bir olay olduğunda hemen bilincim kayboluyor ve baygınlık geçiriyorum ona bişey olursa kesinlikle ölürüm bunu biliyorum .Allahın adını verdim yardım edin .çok kötü durumdayım.intihar edicem gerçekten .yardımcı olun .neden oluyor bu his