Kaygı

Son zamanlarda kafamdaki düşüncelerden kurtulamıyorum. Hap içtiğimde bile hapın yutağa değme ihtimalinden tutup yemek borusuna yapışma ihtimalini kafamda kurup rahatsızlık yaşadığım bir dönemdeyim. Bir ay önce acilde iğne yapılmıştı ve sinirime denk geldiği için uzun bir süre ağrı çektim emg çekimi hasar sürecinden 3 hafta sonra olması gerektiği için beklemek psikolojik olarak beni çok rahatsız etti. Bu durumdan sonra yaşadığım herhangi bir olumsuzluk gözümde çok büyüyor ve ne yapacağımı bilmiyorum. Absürt düşünce içerisinde olduğumun farkındayım. Düşüncelerimin doğru olmadığınında bilincindeyim ama ya bir şey olursa ve fark edemezsem geç kalırsam düşüncesi beni çok geriyor. Boğazda bir şey kalmış hissi ve gögüs ağrıları yaşıyorum. Bu durumu yenmem için ne önerirsiniz?

Hayatımda giden bütün olumsuzluklara kendimi suçluyorum ve hatta benle ilgisi olmayan olaylarda bile kendimi suçlu bula biliyorum bazen kendime ceza bile veriyorum bu cezalar ya fiziksel şidded ya da kendime aşağılayarak oluyor bu da beni hem suçlu hissetiriyor hem rahatlamış bazen aştığımı sanırım kendime şefkat dolu olurum amma her bir hatamda tekrar ortaya çıkıyor hasta olmak düşüncesi bazen beni rahatlıyor çünki o zaman suçlu olamıyacağımı düşünüyorum sağlıksız olduğunu farkındayım amma yinede böyle düşünceleri durduramıyorum

Kapalı ve sessiz alanlarda karın guruldaması ya da mide kaynaklı ses problemleri yaşıyorum. Bundan dolayı da sessiz bir yerde ya da insan içinde, ortalarda, en önde, sessiz yerlerde bulunmam gereken yerlerde kaygı yaşıyorum. Biyolojik ve vücudumla alakalı bir problem olduğu için konuşarak pek halledilemeyecek bir şeymiş gibi geliyor ama terapi de böyle durumları halletmek için var sonuçta ne düşünüyorsunuz?

kendimi çok kaygılı hissediyorum topluma karışmak istemiyorum insanlarla konuşurken gözlerine bakamıyorum sanki herkes bana bakıyomuş gibi hissediyorum birisiyle konuşurken terliyorum, ne diyeceğimi şaşırıyorum ve çok gergin hissediyorum

Sosyal ortamlarda hiçbir sebep yokken çok geriliyorum. İnsanlarla konuşurken utanıyorum. Herkes bana bakıyormuş gibi hissediyorum. Çekingenim ve okuldada hep sınıfta ezilen kişiydik. Nasıl kendimi düzeltebilirim?

İyi günler OKB ve panik atak hastasıyım .ilaç kullanıyordum yillardir ama düzensiz .psikolojim aşırı derecede bozuk .Ve bir sevgilim var 4 senedir .ve ben sürekli bu aralar onun öleceğini hissediyorum.hislerim genelde hep çıkar 100 de 99 .ve bu his okadar kötü ki .onun yüzüne baktığım her an bu çocuk erken ölücek hissediyorum diyorum içimden .ama okadar gerçekçi bir hiski.mesela çocuk diyorki ilerde şöyle yaparız evlenince böyle yapariz .hemen içimden bir his geçiyor. Ozmana kadar yasiyamiycaksin diye .yalvarırım yardım edin üni sınavına hazırlanıyorum bunu düşünmekten psikolojim bozuldu.dayanacak halim kalmadi .ztn bu sene dedemi kaybettim .bu his çok inandırıcı bir his kesin gerçek olucak .acaba Allah içime mi doğurdu bu hissi ***** o şekilde hissedip doğru çıkan kişiler de varmış .hissediyorum erken ölcek .sizce bu psikolojik mi ? Onu kaybedersem kafayı yerim .Ztn kötü bir olay olduğunda hemen bilincim kayboluyor ve baygınlık geçiriyorum ona bişey olursa kesinlikle ölürüm bunu biliyorum .Allahın adını verdim yardım edin .çok kötü durumdayım.intihar edicem gerçekten .yardımcı olun .neden oluyor bu his

Merhabalar ezgi hanım ulaşım kaygısı yaşıyorum bununla alakalı tedaviniz varmı yardımcı olurmusunuz

Merhaba yıllar önce panik atağı kendi kendime atlattım ama bu sene aşırı evdeki stresten dolayı gene bogazma bi takılma hissi yaşadım eskiden de olmuştu geçirmiştim kendim ama 3 aydır korkudan öğleden sonraları sadece sıvı çorba filan besleniyorum yemekte yiyesim var korkudan yiyemiyorum kahvaltı yapabiliyorum nasil geçirebilirim terapi yada ilaç kullansam rahatlamak için uygun olurmu önceden kullandm gecti kilo verdm geri almak istiyorum yardm ederseniz sevinirim 🙏🏻

Küçüklüğümden bu yana hayata karşı sürekli mutsuzluk ve kaygı duyguları içerisinde yaşamaya çalışıyorum. Mutluluk duygusu çok kısa sürüyor ardından kendimi mutsuzluk ve kaygı duygularıyla baş başa buluyorum. Hayatta başarısız olmak kaygılandığım ve korktuğum olayların başında yer alıyor. Yaşadığım şehirde psikiyatriste gittim fakat hiçbir fayda sağlayamadım. Psikolog hizmeti de maalesef yok. Bu durumu biraz olsun hafifletecek önerileriniz var mı acaba?

Gece yatarken aşırı düşünmem sonucunda manuel nefes almaya başladım. Ama ilk defa yaşamıyoruz sonuçta geçer dedim. Ama aklım aldığım her önleme çözüm buldu ve işin içinden çıkamadıkça daha çok telaş yaptım. Ve bu telaşla birlikte günü uyuyarak bitirsemde yarın yine aklıma geldi ve büyük bir stres yasamaya basladim. 1 hafta geçti ve devam etmekte. Mesela yazarken bile aklıma geliyor ne kadar geçeceğini bilsem de aklım engel oluyor tamamen tersime işlem yapıyor. Hafızamdan bunu silmek istiyorum. Ama elbette mümkün değil. Bunu NET bir şekilde kökünden bitirmenin her şeye uyarsak bir çözümü var mıdır benim için önemli tek şey bu? Net bir cevap verirseniz çok sevinirim