Kaygı

Merhaba,8 yasında oğlum var.3 yasından sonra başka insanlardan çocuk yada yetişkin cekinmeye başladı.sosyal ortamlara girmeye,iletişim kurmaya,kalabalıktan korkuyor ve çekiniyor(park kalabaliksa gitmiyor,okulda arkadaş edinemiyor,müzik yada spor kurslarina yazdırıyoruz gitmiyor)aşırı derecede kaygılı.bizimle iletişiminde problem yok.daha önce 2 seans yüz yüze terapi aldı sosyalleşmesi gerekiyor dendi,fakat sosyallesecegi ortama sokamıyoruz.nasıl bir yol izlemeliyiz.tesekkürler

Uyku esnasında özel bölgeni ellersen hisseder misin

Merhaba 34 Yaşındayım Evliyim. 2023 yılının ekim ayında Meme Kanseri olduğumu öğrendim 2024 yılının şubat ayında da Kemoterapilerim bitti Şuan hap tedavisi ile ilerliyorum. Geçtiğimiz Ağustos Ayında İlk Kontrollerim Oldu Her şey Yolunda. Fakat Tekrar olacakmışım gibi Korkularım Devam Ediyor. bir yerim ağrısa hemen ne oluyor acaba niye ağrıyor diye panikliyorum. Geçen haziran ayında Sürekli tansiyonum inip çıkıyordu bu da başımda ağrı ve ağırlık hissi yapıyordu bunun için strese girip beyin mr ı Çektirdim. temiz çıktı ama şuan aynı şikayetlerim yine var ve ben tekrar korkuyorum. bu korkumu da üzerimden atamıyorum. nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. yardımcı olur musunuz?

Merhaba hocam benim sorunum araçlara binemiyorum başkasının kullandığı herhangi bir araca binemiyorum otobüs dolmuş toplu taşıma şahsi araç hepsi bir tek kendim kendi aracımı surebiliyorum zaten o da olmasa bir yerlere gitmem mumkun değil bu sorunu nasıl cozecegim bilmiyorum gerçekten ilaç almak istemiyorum ama ilaçsız bunun çözümü mevcut mu bilmiyorum ayrıca bunun dışında mesela camlı asansörlere binince de korkuyorum yükseldikçe bana fenalık basıyor geçen garip bir şekilde camlı asansör bir kat aşağıya ineceğim korku gelecek diye korku basıyor lütfen bana bir cozum yolu gösterin ne yapmam gerekiyor sadece antidepresan vs gibi ilaçlar kullanmadan cozum mumkun mu psikyatriye mi gitmeliyim psikolga mi bilmiyorum benim tanım nedir bu arada neden böyle birşey yaşıyorum kaza felan da geçirmedim ama yıllar önce bir taksiye bindim hızlı kullandığı için bir kokrtum sonra böyle oldum kalıcı olarak duzelemiyorum şimdiden teşekkür ederim

3.5 aylık bebeğim var düşeni bozulmasın diye pek dışarı çıkmıyoruz ve kimseye emanet edemiyorum anneme bile (sadece anne sütü alıyor)evde bi iş yaparken arkamı dönüp gidemiyorum ve sürekli aynı şeyleri yapmak beni artık bunaltmaya başladı.Bu konuda ne yapabilirim

Bende hep şizofreni olma korkusu vardı ama çok değildi sadefe bunla alakali seylere bakmamaya gayret ediyordum ve korkuyordum kendimi test ediyordum bunlari unutmamin ardindan tekrar bu korku daha guclu bir sekilde olustu ve simava hazirlik donemime denk geldi sirf bu korku yuzunden bu yil hic sosyal olamadim arkadaslarmla cok az iliskim var 1-2 ayligina rahattim ders calismaya felan baslamistim fakat yine basladi.Sizofreni olmadigimi, bu korkularin baslmasini olusturan nedenlerin(birseyleri farkli cisimlere benzetme) yanlis oldugunu bu belirtilerin uzerinden 6-7 ay gecmesi kanitliyor gibi.Bunun disinda mesela sokakta gece tek basima yururken baslayan kaygi, gece bilimsel veya felsefi konular konusurken olusan endise gibi korkularin hâla devam ediyor ve nedenini anlamiyorum gercekten oysaki dine inanmayan ateist bir insanim ama bu konulari konusunca uzerinde bi korku olabiliyor. (Annem ve babamin surekli kavga etmesi ve sinava hazirlanmak icin annem ve babamdan ayri dedemin yanina geldim ve annem babam ayrilik surecinde bunun bir etkisi olabilirmi?) Yardimci oldugunuz icin tesekkurler.

Hocam öncelikle merhaba.Ben 18 yaşındayım.5 yaşından beri psikologlar dan çıkmıyorum.ileri derecede panik atak,anksiyete ,OKB ,paranoya başlangıcı , depresyon,sosyal fobi gibi hastalıklarım var .Sürekli herşeyi kafama takıyorum ve hayatı kendime zindan ediyorum . Taktiğim bir konu ise nişanlımın öleceğini hissetmem nedeni ise ben bundan 2 sene önce rüyamda nisanlimla evlendigimi ve erkek bebeğimiz olduğunu fakat nişanlımın öleceğini görmüştüm.ruyamdaki kadın erkek bebeğin olunca kocan ölucek diyordu .Bu rüyayı bir kaç kez daha gördüm fakat şöyle bir durum varki nişanlımın babası nişanlım 7 yaşındayken vefat etmiş annesi dul kalmış ve kayınvalidem hayatını çocuklarına adamış . BU olaydan mı etkilendim bilmiyorum ama sürekli bu gerçek olacak gibi hissediyorum çünkü daha önce bazı rüyalarım çıkmıştı onun erken öleceğini hissediyorum ona eskisinden daha iyi davranıyorum ,daha çok affedici oluyorum,iki dakka teli açmayınca kesin öldü gibisinden ataklar geçirip bayılıyorum.Annemde rüyamda gördüm erkek bebeğin olucak ilerde deyip duruyor bende diyorumki eğer bebeğim olursa ve nişanlım ölürse? Oyuzden evlenmek bile istemiyorum ve artık kendime zarar verecek dereceye geldim artık dayanacak gücüm kalmadı .tek umudum sizin bu olayı yorumlamaniz..ins bana yardımcı olursunuz .sevgilerimle

Hocam merhaba ben sürekli kendime teşhis koymaya çalışıyorum durumu aceleden panikten anlayamadığım için ben kendime yabancılaştım sürekli sıkıntılı bir his var içimde tanımlayamıyorum ne yapmam gerek bir türlü izah edemiyorum kendimi

Kas hastası olan amcam (61) yaklaşık otuz senedir bu hastalığı var . Neredeyse son on yıldır yatağa bağımlı hale geldi. İki üç senedir bez bağlanmaya başlandı. Ve ağır kaygı bozukluğu içerisinde . Sürekli temiz olmadığını ve yanındakilere sık sık aynı soruları soruyor( elinizi yıkadınız mı o bez bana değdi mi gibi.). Kendisine 77 yaşındaki babaannem 83 yaşındaki dedem bakıyor. Ve onlara bir şey olma ihtimali onu çok kaygılandırıyor.Ama ilaç alma ve hastane gitme tedavi olma gibi konularda çok stres yapan biri bunları alması gerektiğini ama artık herşey için çok geç olduğunu kesin bir çözümün kendisi için artık olmadığı düşüncesinde . Onun için neler yapabiliriz?

Merhaba 28 yaşında 3 yıldır evliyim çok şükür güzel giden bir evliliğim, kuvvetli bir aile bağım var. Son bir yıldır birden fazlaya bölünmek istiyorum Eşim evim, işim, ailem, eşimin ailesi(hiçbir sorunumuz yok) hangisi vakit ayırsam aklımda diğerlerinde kalıyor ki çokta vaktim olduğu söylemenemez bir gün iznim var çalışma saatlerim değişken haftanın 3 günü akşam 10 da çıkıyorum işten . Bu yetememe yetişemem hissi beni boğuyor kendi içimde karamsarlığa itiyor . Sanırım en çok annem babam ve kardeşlerime karşı en bu yetememe hissi. Keşke hepsinin sorun sıkıntılarını giderebilsem keşke daha fazla vakit geçirip gezip görebilsek . Bı durumdan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum araştırırken kendimi buldum işte .