Alican BERKMAN

Merhaba. Yaklaşık 3 yıldır evliyim. Bir oğlumuz var. Evlendiğimiz ilk aylardan bu yana uzanan sorunlarımız ve devamlı olarak ayrılık eşiğine gelmemiz beni oldukça yıprattı. Eşimin ilk evlendiğimiz zamanlar kullandığı fake hesapları yakaladım daha sonra da müstehcen içerikli videolar. Ben 25 yaşında 170 boyunda 55 kilo bir kadınım ancak eşimin izlediğini gördüğüm videolarda hep benim tam zıttım kadınlar vardı. Her fırsatta bu tür videolar bakar video içeriğinde gördüklerim genelde partnersiz sadece kadın videoları olurdu. Kavgalardan sonra tüm gece uyumaz ve benim yanıma sabah erkenden ben uyuyorken ilişki için gelirdi. İlk zamanlar bunun barışmak için adım olduğunu düşünürdüm lakin 2 kere başka kadınlara bakıp bakıp yanıma geldiğini gördüm. Başkalarını izleyip benim yanıma gelmesi benim kadınlık onurumu zedeledi ve kullanılmış hissettirdi. Defalarca ayrılık aşamasına geldik geldik barıştık. Şiddet gösterdiği de oldu darp raporu alıp boşanma davası açtım. Ancak 2 ay ayrı kaldıktan sonra onun düzeldiğine inanarak ve en başta bir çocuğumuz olduğu için eve dönme kararı aldım. 3-4 ay kadar her şey sorunsuz ilerledi ancak yine ortada hiç bir sebep yokken tartıştık ve bana gidebilirsin seni tutan yok hiç büyümüyorsun gibi cümleler sarf etti. O gün ayrı yattı ve yine eski günlerdeki gibi gece hiç uyumayıp sabah 6 da ilişki için yanıma geldi. Gözümle görmedim ancak yine bir şeyler izleyip beni yalnızca kullanmak için geldiğine geçmiş günlerden yaşadığım tecrübelerle oldukça emin oldum ve o gün eşyalarımı hazırlayıp çocuğumu alıp çıkıyordum. O ise bana hiç bir sebep yokken ev mi terk edilir dedi bende geçmiş zamanda yaşattıklarını ima ederek bir şeyler söyledim. Oda bana insanı geçmiş hatalarıyla vuruyorsun ben sanaa söz verdim gibi şeyler söyledi. Ancak bu ilk sözü değildi ve ben bu cümleleri dinlerken hiç yabancılık çekmedim. Keza boşanmanın eşiğinden dönerken ona ayrı yatıp aynı hataları tekrarladığın gibi imzayı at boşanalım beni yorma demiştim. Yaşadıklarım yalnızca kadınlık onurumu etkilemedi psikolojik olarak da sürekli o evde gözetmen gibiydim. Eşim uyumadan uyumazdım ben uyurken bir şey yapar yine diye düşünürdüm. O evdeyken asla dışarı çıkmaz, bir gün dahi anneme yatıya gelip kalamazdım. Oğlumu sallarken bile acaba bir şey yapıyor mu hissi hiç yakamı bırakmadı. Ben o hata yapmasın onu kaybetmeyeyim diye düşünürken kendimi kaybetmişim farkında olmadan. Haklı olduğum konularda bile kavga etmemek için susardım çünkü eşim hemen hemen her tartışmada eskiden ayrı yatardı. O son gün tartıştık ve ayrı yattı hiç uyumadı ve sabah yine ilişki için geldiğinde ben dedim ki hayır, yine mi? Yukarıda da belirttim gözümle görmedim ama bu durum hiç şaşmadı bu zamana kadar. Ve evi terk ettim. Beni evliliğim boyunca o kadar manipüle etmiş ki gözümle görmediğim için sürekli ona hak veriyor, barışsam mı diyorum. Ama bir yanım yaşadığım durumu o kadar iyi tanıyor ve bundan emin ki.. o eve döndüğümde yine gözcü olarak devam edeceğim ve adım gibi emin olup bildiğim hislerle sırf gözüm görmedi diye savaşacağım. Velhasıl kelam barışmak istemiyorum ama bir yanım hala beni suçluyor. Gözünle gördün mü? Ya değilse diyor. Ama biliyorum ve başa çıkamıyorum. Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Psikolog terapisi almayı çok isterim ama şuan bunun için maddi gücüm yok çünkü oğlum çok küçük ve çalışamıyorum. Bu duygudan kurtulabilmem için bir yol var mı? Teşekkür ederim.

Merhaba Alican Bey,19 yaşındayım.Annemin bana olan baskılarından çok yoruldum.süniversite sınavına hazırlanıyorum.Annem öğretmenlerimi sürekli arayıp *****şarılı biri değilim ama olmak için emek veriyorum fakat her iki haftada bir annem öğretmeni arayıp istediği gibi bir sonuç olmadığı için evde kavga çıkarıyor öğretmenlerin hepsiyle tek tek konuşuyor bu iyili değil bir faydada sağlamıyor sürekli benim emeklerim boşa gidecek diyor ortada benim çabamı görmüyor çok yoruldum öğretmenlerle ailemle yüz göz olmaktan annemim baskılarını sadece sınav odaklı değil her açıdan üzerimden çekmesi sadece kendi yoluma bakmak istiyorum çok şey mi istiyorum bilmiyorum anneme bunu açıklıyorum ama sen neyden çekiniyorsun diye agresif tepki veriyor her zaman çevreme karşı beni rencide ediyor

Kısaca böyle istiyorum ve kötü bir çocuklugum oldu ve hâla da öyle yani sizce ölmemek için neden bir sebeb aramalıyım ki ucunda ne olduğunu bilmediğim bir bilinmezlikle şanşı denemek varken