Berkan ÇELİK

Merhabalar adım Halit. 28 yaşındayım. Kız arkadaşımla çözemediğimiz bir sorun var. Kendisi 26 yaşında. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Instagramdan tanıştık.10 ay önce annesi vefat etti. Dünyası yıkıldı. Annesi ve kardeşiyle yaşıyor, babası ayrı. Annesinin vefatından sonra büyük travmalar yaşadı. Sanrıları vardı halüsinasyonlar sesler duymaya başladı. 4 ay boyunca gece gündüz annem beni bıraktı kimsem kalmadı diye ağladı halen annesinin yokluğunu kabullenmekte zorlanıyor. İşi bıraktı evden dışarıya çıkmak istemiyor. Benim zorumla tedavi görmeye başladı. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandı. Asıl sorunumuz şu Benimle yüz yüze görüşmekten çekiniyor. Annesinin vefatından bi kaç ay önce tanıştık dahaca hiç yüz yüze görüşemedik veya görüntülü konuşamadık 1 yıl oldu. Sadece fotoğraflarını görüyorum ve telefonda konuşuyoruz. Görüntülü konuşmak istediğim zaman hep erteliyor ve onu görünce beğenmeyeceğimden onu bırakacağımdan korkuyor. Sürekli benden zaman istiyor. Hep zaman verdim ama o zaman geldiğinde de biraz daha zaman verirmisin diyor. Güzel bi şekilde anlatıyorum onu bırakmayacağımı söylüyorum ama anlamıyor. İçinde bir terk edilme korkusu var. Panik atağı da var kötü oluyor. Beni bırakma hayatım yeniden tepetaklak olur diyor ve inanılmaz şekilde ağlıyor kıyamıyorum. Onu bırakmak istemiyorum sadece konuştuğu insan benim. Bırakırsam daha felaket depresyona girecek eminim ama ne yapacağımı da bilemiyorum. Kuzeniyle konuşuyorum ona da, beni bırakmasından çok korkuyorum ya bişeyler ters giderse beni beğenmezse onsuz nasıl hayatıma devam ederim, diyormuş. Neden böyle davranıyor hocam kullandığı ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığı mı çıktı ortaya. Neden bu kadar korkuyor Psikoloji de bunun bir adı varmıdır. Kendisini göstermede yaşadığı çekingenlik çok aykırı birşey değil mi ? yoksa yaşadığı bu kayıp sonucunda normal sayılabilir mi. Ve ben ne yapmalıyım görüntülü konuşmak için ısrar etmemeli ve ona istediği zamanı tekrar tekrar mı vermeliyim