Betül KARAARSLAN

alar uzun süredir aklımdan çıkaramadığım sanırım takıntı olarak adlandırılabilecek bir durum hakkında yardım almak istiyordummm Yaklaşık olarak 1 seneden az 8 aylık bir ilişkim var fakat bunun sadece 4 ayı tamamen sevgilik süreci içinde olduğumuz bir ilişki bu. Zamanında yaşadığımız benim yüzümden olan olaylar sayesinde güven problemimiz fazlasıyla vardı hatta ilişkimizi bitirmiştik fakat daha sonrasında ayrı kaldığımız süreç içerisinde yapamadığımı ve çok sevdiğimi fark ettiğim için tekrardan konuşma ayarlayıp barışmamızı sağladım. Yeni ilişkimiz eskisinden daha çok sevdiğimiz ve birbirimize güvendiğimiz bir ilişkiydi. Her şey çok güzel gidiyordu ve birlikte fazlasıyla zaman geçiriyorduk okulumuz aynı ve evlerimiz yakın olduğu için fazlasıyla görüşüyorduk. Zaman geçtikçe kendimde bazı farklılıklar fark ettim mesela ondan ayrı kaldığım süre zarfı benim için kötü bir durum haline geliyordu yazdığım mesajlara geç bakıldığında ya da istediğim cevabı vermediğinde aklıma bin türlü olay gelmeye başlamıştı ama herhangi bir şekilde güvenimi sarsacak bir davranışta bulunduğu için değildi bu tamamen kendimin aklımda kurdugum şeylerdi ilk başlarda bunun önüne geçmeye çalıştığımda az çok düşüncelerime engel olabilsem de her geçen gün sevgilime daha çok bağlanıp daha çok kaybetme korkum yükseliyordu aynı zamanda bunların yanı sıra düşüncelerim de. Gayet normal olan mesajlara bile niye böyle yazmadı diyerek moralimi bozuyordum. Daha sonrasında aradan 2-3 ay daha geçti bu şekilde ve benim takıntılarım daha da arttı nerede olduğundan haberim olsun ne yaptığından haberim olsun her saniye beni bilgilendirsin istiyordum ve yapmayınca ayrılmışız gibi tepkiler veriyordum hem ona yansıtıyordum bunu hem kendime. Bunların yanı sıra hayatımdaki davranışlarım da ona göre şekillenmeye başladı yani o bana pozitif olursa tüm çevremle ilişkilerim iyi ama normal veya azıcık soğuk davransa çevremle ilişkim kötü oluyordu. Bunun bana başından beri sorun olduğunu bilsem de asla önüne geçemedim. Sevgiili olduğumuz zamanlarda yaşadığımız tartışma ve olaylarda kendisi gayet mantığıyla davranmaya çalışıp beni üzmeden bitirmeye veya konuşmaya çalışsa da ben tam tersine ben merkezli konuşuyordum yani seni kaybedersem ne yaparım seni her şeyden çok seviyorum gibi ve kalbime göre davranıyordum. Şu an ilişkimiz hala devam ediyor fakat ben aramız iyiyken bile bu düşüncelerimin önüne hala geçemiyorum cevap vermediğinde başka biri olduğunu, sevmediğini, soğuduğunu, zaten ilişkimize ileriyi görmediğini düşünüyorum ve düşündükçe kötü ihtimaller aklımda çoğalıp, yer ediniyor. Oysaki hiçbir sıkıntı yok ve bu ihtimaller buluştuğumuzda aklımdan anında siliniyor. Böyle düşünmenin kafamı ve beynimi yorduğunu son zamanlarda tamamen anlamış durumdayım ve ne yapacağımı bilmiyorum kendimi fazlasıyla rahatlatmaya çalışıyorum ama kısa süreliğine işe yarıyor. Aynı zamanda 18 yaşında olduğumuz için sınav senemiz ve sınavdan sonra farklı şehirleri kazanma ihtimalimiz var ve bu durum karşısında henüz ne yapacağımızı bilmiyoruz. Daha yanımdayken kaybetme korkusu varken, hep yanımda olsun isterken o şekildeyken benim psikolojim veya düşünceelerim ne kadar sağlam olur bilmiyorum. En ufak sorun bile benim canımı yakarken, aklım sürekli ondayken, ilişkinin bitmemesi için sürekli aklımda çözümler bulurken uzağımda olsa ya da ilişkiyi bitirse kendime ne yapacağım konusundda güvenemiyorum. Çok fazla seviyorum ve her geçen gün ona olan bağımlılığım artıyor aynı zamanda sorunlarım da artıyor

Merhaba, ben genel olarak konuşmak ve depresyonumla ilgili bilgi almak istiyorum. Iletisime geçerseniz sevinirim.

Merhabalar Betül hanım 27 aylık bir kızım var son bir kaç aydır herşeyle inatlaşmaya başladı, eskiden yapma dediğimde bırakan kızım şuanda gözümün içine baka baka yapıyor ve ben elindeki nesneyi herneyle ilgileniyorsa aldığım zaman öfke krizine giriyor elindekileri fırlatıyor, bana vuruyor, kendini yere atıyor, vb. Davranışlar sergiliyor acaba ben o anda nasıl bir tepki vermeliyim, nasıl bir yol izlemeyelim şimdiden teşekkürler..