Büşra Burçin TÖGEL

Çoğu zaman panik atak geçiriyor gibi oluyorum. Kafamın içinde benimle konuşan bir ses var, sanırım bana ait ama kontrolüm dışında sürekli beni yeriyor. Zaman zaman susması için yalvarıyorum. Bu sesler panik atak olarak tahmin ettiğim süreçte gerçekleşiyor, sürekli modumu düşürmeye çalışan bir rakibim gibi davranıyor. Yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum. Bu durum gerçekleştiğinde istemsizce titriyorum, terliyorum ve buz kesiyorum. Nefes alamıyorum ve o an sanki ölecekmişim gibi geliyor. Bunun geçici bir şey olduğunu, geçeceğini tekrarlayıp duruyorum. Odağımı değiştirmeye çalışıyorum. Hobilerimi yapmak istiyorum ama artık eskisi gibi keyif almıyorum. Fazla kontrolcüyüm. Çoğu zaman geçmişte yaşıyorum ve insanların beni hep terk edeceklerini düşünüyorum. Yoğun bir paranoya içerisindeyim. Bu durum uykularımı kaçırıyor, sanki uyursam uyandığımda kötü şeyler yaşanacakmış gibi hissediyorum. Kaygılarım var, özellikle gelecek. İleriye bakıp nerede olacağımı hayal ettiğimde, koca bir boşluk ve karanlıktan başka hiçbir şey göremiyorum. Kafam çok karışık. Kendimi berbat hissediyorum. Gerçekten yardıma ihtiyacım varmış ve bunun dışında yapabileceğim hiçbir şey yokmuş gibi. Bazen çok korkuyorum. Ne yapmalıyım?