Ceren DEMIRKAZIK

Ne yapacağımı bilmiyorum kendi içimde kurduğum düzenim bozuldu boşlukta hissediyorum herkese içimi döksem bile daha çok konuşmak istiyorum böyle hissettiğim dönemlerde kendimi aşırı yemekten alıkoyamıyorum hiçbir şey yapmak istemiyorum elimde olsa bütün gün uyurum derslerime kendime hiçbir şeye odaklanamıyorum insanlara takıntılıyım sadece kendimi düşünmek biraz huzur bulmak istiyorum ailem şikayet ediyor hep mutsuzsun bi kere de mutlu ol istediğini almaya çalışıyoruz vs diye ama beni bunun mutlu etmediğini anlatamıyorum memnuniyetsiz miyim onu da bilmiyorum kendimi de başkalarını da üzmek istemiyorum ama modum düşüyor hep iyi hissedemiyorum aynı gün içinde çok mutlu olsam bile ne kadar güldüysem o kadar ağlıyorum bazen hiç uyumuyorum bazen çok uyuyorum yemek konusunda da öyle ne yapmalıyım sizce farkında olsam bile çıkamıyorum işin içinden 12de gözlerimi kapatıp uyuduğum gün yok uyku düzenim mahvoldu kendimi aynı şeyleri düşünüp durmaktan alıkoyamıyorum en saçma şeyi bile takıntı haline getirir oldum arkadaşlarım ailem bile bir süreden sonra beni dinlemek istemiyor gibi hissediyorum

4 yıllık bir birlikteliğim var ben hayatına girmeden 4 yıl önce sorunları başlamış 2 tane cocuk var 14 ve 9 yaşında çocuklar için ayrılmadığını söylüyor şu anda resmiyetteki eşide beni tanıyor biliyor birlikteliğimizi de biliyor ama ayrılmıyorlar tek sorunun çocuklar olduğu başka bir şeyin olmadığını söylüyor sizde bu doğru mu mutsuz bir evlilik varsa o evliliği sürdürmek mi doğru yoksa bitirmek mi öyle bi ortamda sağlıklı bir çocuk yetişir mi? Biz defalarca bitirdik ama ayrı yapamadık tekrar geldi olmuyor seviyorum diye ama diğer tarafida bırakamıyor tek gerekçe çocuklar olduğunu söylüyor sadece ayrılan onun olmadığını düşünüyorum ve çocuklarından ayrılmıyor onlar hep bizim çocuklarımız ve her zaman hayatımızda olacak artık nasıl bi yol izleyeceğimi şaşırdım sağlıklı kararlar veremiyorum şimdiden teşekkkür ederim size

Ben 20 yaşında üniversite mezunuyum.Henüz iş bulamadım.Ailemden bu konuda baskı görüyorum. Ailem benim çalışmak istemediğimi iş yok diyip yalan söylediğimi sanıyor ne dediysem inanmıyolar. Beni iş bularak cezalandırcaklarını böylece benim tembelliğinin geçeceğine inanıyolar düşünüyorlar.Ben ortanca çocuğum ve bu zamana kadar olan hiç bir başarım takdir görmedi.Hep içime içime ağlıyorum beni görmesinler istiyorum.Herkes beni bi anda unutsun istiyorum. Evlat ayırmalarından bıktım usandım.Kendimi değersiz hissediyorum.Bu yaşıma kadar yaşadıklarımı kaldıramıyorum artık her gün kavga etmekten azarlanmaktan eleştirilmekten hor görülmekten bana hizmetçi gibi davranılmasa dayanamı***** yapayım ben doktor hanım...