Ceren KABAOĞLU

Nereden anlatmaya başlasam bilemiyorum bazı şeyler aklımdan çıkmı*****çmiste yaşadığım beni kötü hissettiren şeyler ve şuan yaşamaya devam ettiğim kötü hissettiren şeyler var.Biraz anlatmak istiyorum belki anlatmak iyi gelir. İki sene önce babamı ***** üzüldüm ne rahatladım biraz garip geliyor başkalarına anlattığım zaman baban öldü ağlaman yas tutman gerekiyor diye üzgünüm elbette ama sadece öldüğüne değil iyi bir aile olmamız için hiçbir çaba vermediği için evlatlarına karşı olan sorumluluklarını sevgisini göstermediği için her gün fiziksel ve psikolojik şiddet yaşattığı için ölümündede yaşamındada babalığını hissedemedik yaşattığı her kötü an hafızamda duruyor gitmiyor unutulmuyor babamın ölümü yetmiyormuş gibi üstüne büyük bir meblağ borç kaldı babamın ailesi bize karşı çok kötü davrandı bunun sonucunda annemin ailesinin olduğu şehire taşınma kararı alındı maddi ve manevi çökmüş biz biraz destek bir güzel söze muhtaç olduk gittiğimiz şehirde çok kötü bir evde kaldık sığamıyorduk bile orada beni tanıyan birkaç arkadaş alayı insanların bize acıyarak bakması beni kötü hissettiriyordu annemin aileside bize acımadı onlarda kötü davrandı iyilik beklerken kötülüklerle karşılaştık bu da yetmez gibi abimle annemin bitmeyen kavgaları başladı neredeyse her gün kavga aralarına giriyordum birbirlerine fiziksel olarak zarar vermesin diye. o zamanlar bir yandan kursa gidiyordum sapık bir eğitmene denk geldim gündüz o eğitimde o insana karşı kendimi koruyordum akşam evdeki kavgalarla,geleceğim için çalışmaya çalışıyordum o kadar stresliydim ki panik ataklar ,uyku sorunları, odaklanamama ,yeme bozukluğu sonucunda başarısızlık yaşadım kimse anlamadı yine üstüme geldiler abime kasıtlı bir şekilde kötü bir davranış söz söylememe rağmen yaptığım her şeyde beni eleştiriyor hakaret ediyordu ben hiçbir şekilde karşılık vermiyordum anlam veremiyordum çünkü bana olan kötü sözlerine bana iyi davranmamasına sanki kardeşi değil düşmanı gibi davranmasına , kimseye de anlatamıyordum güvenebileceğim beni anlayacak bir insan yoktu çoğu çevremdeki insanlar mutlu sağlıklı ailelerinde yaşamına devam ediyordu nasıl benimle empati kurabilirlerdi ki ayrıca ailem başkasına onları anlattığımda daha çok üstüme gelecekti çünkü her defasında onlara hissettiklerimi anlattım ama önemsemediler çevremizdeki bazı insanlar üzerimdeki baskıyı farkedince ailemle konuştular ama yine ben kötü oldum üç gün stresten hiçbir şekilde uyuyamadım ellerim uyuşuyordu doktora gittigimde öğrendim ki bedensel sağlığımla ilgili değil , psikolojik destek almak istedim ona da izin vermediler İstediğimi giymiyorum , dışarı gezmek için çıkamam, arkadaşlarımla dışarı çıkamam ,saçımı açamam, tanımadığım hiçbir insanla konuşamam, telefonlarım kontrol ediliyor sürekl,i şuan hiç arkadaşım yok çünkü görüşemiyoruz benim görevim çalışmak , evi temizlemek ailemin istediklerini yapmak ,asosyal ve depresifim görünüyorum ne kadar mutlu hissetmeye çalışsamda olmuyor, yaşıtlarım enerjik ve bana göre kaygıları az en küçük hareketimde aşırı stresleniyorum kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor bu sene üniversite sınavına tekrar hazırlanıyorum doktor olmak istiyorum insanlara yardımcı olmak istiyorum benim gibi ya da benden daha kötü durum yaşayan çaresiz sesi duyulmayan insanlara yardım etmek istiyorum ama ailemin çevremin bitmek bilmeyen baskılarından psikolojik şiddetinden bir şeylere odaklanmakta zorluk çekiyorum kendi başıma nasıl baş edebilirim?

Oğlum yeni 1. Sınıfa başladı ve bir erkek öğrencinin velisi oğlunun dudağından öpüldüğünü söylemiş ve öğretmenimize şikayet etmiş. Öpen kişi ise benim oğlum. Ne yapmalıyım, nasıl davranmalıyım ne olur yanıt verin.. 😔