Deniz Bekir AYDAŞ

Merhaba.Bunu ilk defa yapıyorum ve ailemin haberi yok.O yüzden endişeliyim.18 yaşındayım.Para kazanmıyorum yani baba evinde yks ye 2. defa hazırlanıyorum.Aylar önce ailem yıllardır yalvarmanın sonunda beni psikoloğa götürdü ama şanssız bir insan olarak sadece 2 seans gidebildim ve benim anlatacak çok şeyim vardı.Psikolog online görüşmelere geçmiş ama ben online görüşmelerde kendimi iyi hissetmediğim için sadece 2 seans yüzyüze görüşme yapmıştık.Yani bir de para mevzusu vardı.Ailem o parayı ödemeyi boşa harcamak olarak görüyordu ve onlarında işine geldi.Benimde cahilliğime.İlk defa psikoloğa gidince ne anlatacağımı bilemedim aslında beynimde bir sürü konu dolanıyor ama ne bileyim söyleyemiyordum basit eski ya da güncel ufak şeylerden hasetmiştim ki zaten 2.seanstan sonra bi daha yapamadığımız için seans öyle kaldı her şey içimdekilerle beraber.Bakın ben iyi olmadığımın farkındayım az önce panik atak geçirdim şimdi geldim sakince bunları yazıyorum.Kafamda susmayan sesler var.Uyuyamıyorum uyanamıyorum konuşamıyorum.Sevdiğim herkesten şuan nefret ediyorum.İnsan ailesinden nefret eder mi demeyin.eder.ya da bilmiyorum sadece kendimden nefret edip onların üstüne atıyorumdur.bilmiyorum. beynimde dönüp duran milyon düşünce beni yaşatmıyor . anksiyete panik atak stres kalp çarpıntıları...hepsi hayatımın içinde.bazen kendi düşüncelerimden korkuyorum. anonim bir çığlık belki beni kurtarır ama yanlış anlamayın 1 mesajın bana ufak bir etkisi bile olacağını düşünmüyorum.sadece bir umut. bu arada 18 yaşında şımarık bir ergen olduğumu düşünmenizi istemem . 2 seanslığına gidebildiğim psikologta başka insanlarda yaşıma göre çok olgun olduğumu söylediler..yani keşke olmasaydım ama..aslında yazmak istediğim bin tane şey var ama siz neye nasıl cevap vereceksiniz..farkındaysanız hala spesifik bir sorun anlatmadım. çünkü gerçekten beynim karmakarışık.susmuyor durmuyor.gerçekten birilerinin beni hastaneye yatırıp uyutmasını isticek kadar yorgun ve üzgünüm.özellikle şu son zamanlarda daha fazla olan yok olma isteği hiç geçmeyecek gibi geliyor. yazarken boğuluyorum. şimdi sizde elinizden geleni yapıp bişeyler yazacaksınız bana yetmeyecek ama görüşme alacak paramda olmayack ve her şey yine böyle kalacak..yanlış anlamayın size sitem etmiyorum ..aslında biraz ediyor olabilirim ama size değil :)) bu gülüşüde hiç sevmiyorum ama ironi yaptığımı nasıl belli edeceğimi bilemedim. neyse yinede teşekkürler hocam 18 yaşında bir kızın saçma dertlerini okuyarak vakit ayırdığınız için

Hocom Merhabalar Nişanlimla Yemeğe Çikmiştik Ve Kardeşleri Hiç Bir Şekilde Ayrilmiyordu Sadece Yemeğe Ciktiğimiz Vakit Gelmediler Ve Annem Aradiğinda Annem Kardeşlerine Yalak Dedi Telefonda Ve Nişanlim Duydu Bunu Kavga Ettik Ve Telefonu Elimden Aldı ve Anneme Evinizde Arabanızda Sizin Olsun Diyerek Anneme Bağirdi Ben Sakinleştirmek İçin Kendi Evine Götürdüm Evden Kovdu Annesi İstemiyorsanız Yüzüğü Al Git dedi Ben Almadım Ve Beni Evden Kovdu Ertesi Gün Yanına Gittim Özür Dilemek İçin Yine Kovdu Beni Ve En Sonunda Tiktokta Nişanlim Vefat Etti Diye Etiket Yapmiş Benim Çevremdeki İnsanlar Ailemi Beni Başin Sağolsun Diye Aradılar Bende En Sonunda Yüzük Attım Doğrumu Yaptım Acaba

Kendime çok yabancıyım kendime değer veremiyorum çevremdekiler mutlu olsun istekleri olsun diye kendimi harcıyorum kendimi sevmek değerli görmek istiyorum