Dilek CACINA

Merhaba hocam benim psikolojim bozuk herhalde Şu an kendimde değilim Gibii bazen kendimde oluyorum kafam çok dağınık Ne düşündüğümü bilmiyorum her gün yataktan kalkıyordum kalktım an bile düşünüyorum Bilmiyorum ne düşünüyorum Mesela bugün Yatağımdan Sabah kalktım niye düşünüyorum çözemedim ya depresyondayım ya Psikolojim bozuk zaten kafam yerinde değil Bir de ses Rahatsızlığın vardı 5-6 ay önce mi bir sene falan Tam hatırlamıyorum işteydim 4-5 hafta çalıştım sonra iş yerinde çok ses olunca kafam yerinde olmadı bir an yani orada değilim gibi yokmus gibi kafamda o sesi düşünüyorum Sonra gittim ağladım lavaboda sonra eve gittim o zaman çok kötüydüm 3-4 aydır evdeyim dışarı çıkmak istemiyorum Bundan 3-4 haftadır duş almıyorum Normalde her gün yapıyorum ama istemiyorum Neden bilmiyorum kafam çok dağınık Bilmiyorum ya ne yapacağım bazen de çok aşırı düşündüğümde kollarım yerinden çıkmış gibi sadece benim kafam var gibi bu zihinsel ya da fiziksel sorun olabilir kollarım yerinde ama ben hissetmiyorum Ama şu an hissediyorum Çok fazla Kafam dağınık değil teşekkürler cevabınızı bekliyorum ara sıra yeme bozuklukları oluyor ağzımda kaldimi yuttummu yutabilirmiyim gibisinden ama şuan idare eder + sinuzit hastaligim var belki ondanda olabilir bilmiyorum ara sira birsey yaparken ne yapcam onumu yapsam diyorum kararsizim onu yapabilirmiyim oyle iste cevap bekliyorum guzel simdiden tesekurler kolay gelsin

Merhabalar adım Halit. 36 yaşındayım. Kız arkadaşımla çözemediğimiz bir sorun var. Kendisi 26 yaşında. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Instagramdan tanıştık.10 ay önce annesi vefat etti. Dünyası yıkıldı. Annesi ve kardeşiyle yaşıyor, babası ayrı. Annesinin vefatından sonra büyük travmalar yaşadı. Sanrıları vardı halüsinasyonlar sesler duymaya başladı. 4 ay boyunca gece gündüz annem beni bıraktı kimsem kalmadı diye ağladı halen annesinin yokluğunu kabullenmekte zorlanıyor. İşi bıraktı evden dışarıya çıkmak istemiyor. Benim zorumla tedavi görmeye başladı. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandı. Asıl sorunumuz şu Benimle yüz yüze görüşmekten çekiniyor. Annesinin vefatından bi kaç ay önce tanıştık dahaca hiç yüz yüze görüşemedik veya görüntülü konuşamadık 1 yıl oldu. Sadece fotoğraflarını görüyorum ve telefonda konuşuyoruz. Görüntülü konuşmak istediğim zaman hep erteliyor ve onu görünce beğenmeyeceğimden onu bırakacağımdan korkuyor. Sürekli benden zaman istiyor. Hep zaman verdim ama o zaman geldiğinde de biraz daha zaman verirmisin diyor. Güzel bi şekilde anlatıyorum onu bırakmayacağımı söylüyorum ama anlamıyor. İçinde bir terk edilme korkusu var. Panik atağı da var kötü oluyor. Beni bırakma hayatım yeniden tepetaklak olur diyor ve inanılmaz şekilde ağlıyor kıyamıyorum. Onu bırakmak istemiyorum sadece konuştuğu insan benim. Bırakırsam daha felaket depresyona girecek eminim ama ne yapacağımı da bilemiyorum. Kuzeniyle konuşuyorum ona da, beni bırakmasından çok korkuyorum ya bişeyler ters giderse beni beğenmezse onsuz nasıl hayatıma devam ederim, diyormuş. Neden böyle davranıyor hocam kullandığı ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığı mı çıktı ortaya. Neden bu kadar korkuyor Psikoloji de bunun bir adı varmıdır. Kendisini göstermede yaşadığı çekingenlik çok aykırı birşey değil mi ? yoksa yaşadığı bu kayıp sonucunda normal sayılabilir mi. Ve ben ne yapmalıyım görüntülü konuşmak için ısrar etmemeli ve ona istediği zamanı tekrar tekrar mı vermeliyim