Ezgi Nuçe ERDIL

Meraba iyi günler 22 yasindayim ben ve 2 senedir hergun kabusa uyanıyorum sanki günlerim çok kötü geciyo insan içine çıkamaz hale geldim resmen çok mecbur kalmadıkça dışarı çıkmak gelmiyor içimden 18 yaşında o zman 12. Sınıfım sınava hazırlanıyodum dersanaye gidiyordum hemcinse karşı bişey hissetme durumu oldu bende sonra ben bunu neden çok kötü algıladım hayatımı resmen kabusa cevirdim agliyodum sürekli derse girmiyodum ve kalkıp bunu erkek bı hocaya anlattım rehberlik hocası oda kalktı annemi aradı anlatmayın dedim annem geldi beni hastaneye götürdü o gün bugündür annemle aram çok kötü herşeyden onu sucluyorym annem biraz baskıcı bı insan ilkokuldan beri bizi ders icn zorlayan bı insan hep arkadaş konusunda bize arkadaş boştur bilmem ne diyodu hiç arkadaşım olmadı iletişimim çok zayıftı insanlarla doktor ilaç verdi şuan ki aklım olsa hiç kullanmazdım üniversiteye geçtim sonra okulu bıraktım 3. Sınıfta ama bu sebebten dolayı değil daha çok o bölümü sevmedigimden bide istemediğim kisilerle arkadaşlık kurdgumdan konuşmak istediğim kişilerle konuşamıyodum derste genelde uyuyodum bıraktım ailemle çok kavga ettim tabi herşeyden annemi sucluyodum bize biseyler için baskı yapmasa diyodum belki şuan biyerlere gelirdim dedim ben okulu bırakıp ortaokul kppsye girip memur olcam hazirlandim çok duusuk bı puan aldım tabi o dönemde hep ailemle aram kötüydü hep onların tersi şeyler yapiyodum bı kişiyle birlikte bile oldum o dönemde hep erkeklerle konusydum eve geç geliyodum bazen dayak yiyodum şuan diyorum ben ozaman neden böyle şeyler yapmışım diğer kardeşlerim hiç böyle değil bide baba eksigi var bizde bugüne kadar var ama yok gibi yani sonra sınavdan sonra dedim bı ise gircem calışıcam aciktanda ünv okrum tabi babam her akşam kavga çıkarıyordu annemin yüzü bı karıştı nefret ediyordum millete bakıyordum nasil rahatlar benim ailem bı okul için psikolojimi bozmuştu resmen işe girdim insanlarla iletişim kuramadigimi farkettim sonra çok düşünüyorum eski dusunduklerim aklıma geliyodu çalışanlar benim hakkımda bu degisik kızfaln diyorlardı sonra biara psikolojimin bozuldgunu farketmistim eski yasadiklarim kafam o kadar dolmustiki artık bişey düşünemez duruma gelmiştim durup oldugm yerde gülme geliyodu baktım olmuyo sırf babamdan kurtulmak için okula dönme kararı aldım bı senem kalmis dedim döndüm ve pazartesi okul var bu sefer tüm bunlar aklıma geliyo alt sinifla derse girmek falan kendimi okadar kotu hisediyrmki eski siniftn kimseyle görüşmüyorym hayat o kadar işkence gibi geliyoki neden ben hem cinse karşı ilgiyi okadar kotu olarak algilamisim hep agliyodum bunun için ilaç bile icmisim annem benimle hastaneye geliyodu onun hayatını resmen işkenceye cevridim kendimi sucluyorym hep o hoca benim tm belki aklım basmiyodu bı. Kere güvenip söyledim o hocanın kalkıp annemi arayıp söylemesi çok saçma geliyo ben evde o zamanlar annemle kavga ediyordum hep çünkü ona lezbiyen diyr bagrdum hep sizn genlerinizden geliyo dedim abim de o sıra evdeydi herşeyi duydu ikiisnin de hayatını şuan karartmis gibi hissediyorum kendimi hep sucluyorym ben he bunları dusnmekten anı yasayamiyorum hep düşünüyorum kendimden alt sinifla derse gircem nasıl dinleyecem diye dusunuyorum yani küçükken de bide yine ilgi vardı hemcinsime karşı bunları bı hata olarak görüp hayatıma devam etmek istiyorum çünkü ozaman böyle yanlış gelmiyodu siz olsaniz nasıl bı yol izlerdiniz