Göknur KARADAĞ

14 sene once görücü usulü evlenip onunla aile kurmak icin ailemi birakip belcikaya geldim.ama meger ailesinin "gelin her isi yapar"beklentileri varmis beklentileri çokmuş.bunlarin catismalari basladi hergun bir huzursuzluk cikti ve kayinvalidem hergun bi ablami aradi sikayet etti beni bi annemi aradi sikayet etti.yok cok yatiyormusum yok yemegi yapmiyormusum yok camasirida yikayacakmissim ben bunlar arasinda bogulup kalirken kocam dedigim adamda yigenin odasinda aksama kadar yatiyor sabaha kadar bilgisayardan film ***** evde kayinbaba kaynana hasta gorumcem onun oglu ve ***** zamanki ben valiz toplayip gitmeye kalktim benim bu koca bozuntusu seni seviyorum diye cikardi ortaliga. Ha varligiydi ha yoklugu.yani ben oyle hissediyordum enazindan.simdi diyeceksiniz ki esjnizle probleminiz mi vardida gitmeye kalktiniz? Yok bizim aramizda.hicbisey yoktu hic yanimda olmadi heo ailesi vardi ***** karsilanamayan gelinlik beklentileri bu uğurda kötü oldum. Eyvallah etmedim.cinsel hayatimizi anlatmaya bi 13 sene daha ***** oyle cinselligi arayan bi adam.anlik bi yakinlasma olursa oluyor olmazsa 2 ay olmasin ozledim diyerek gelecek yakinlasacak bi okuzde degil.ille cinsellik icin degil neden bi erkek karisina evde sarilmaz guzel soz soylemez ki ? Bunun kocaman bi boslugu ve mutsuzlugu var galiba ? Bu duygularimi bastirmaya calisa calisa bu zamana kadar geldim ama bu ara ara aklıma geliyor o beni hic gormuyorsa bende onu gormem diyip evde gormezden gelip aninda ondan soguyabiliyorum.o benimle hic ilgilenmezse konusmazsa benimde onunla konusacak biseyim.yok o beni ne kadar gorurse bende onu okadar görürüm diyorum aama.aradaki sogukluk ucurum büyüyor.senden.ilgi sevgi bekliyorum.diyemiyorum.icinde.yoksa benim dememle olacak bisey degil ya demi? zaten iletisimimizde muhtesem değil. maddi yonden daha iyiz simdi.kendi evimizdeyiz.ailesinden ayri eve ciktik.ama mutlu degilim çünkü bigun olsun kendiliginden gelip sarip sarmalamadi.bigun olsun yalandanda olsa bir güzel soz soylemedi ve bu yuzden cok kizginim ona aninda silip atabiliyorum.aslinda tek istedigim sevilen deger verilen ilgilenilen biri olmak.gorulmeyen biri olmak cok agir yaralar aciyor insanda ne yapabilirim sizce bigun sessizce valizimi toplayip gitmelimiyim ? Cocuklarim olmasa gidecek bi kapim olsa saniye bile düşünmem bunu buraya geldigimden beri hep birakip gitmeyi düşündüm ama yapamadim boylede gitmiyor mutsuzluk en büyük hastalik