Hazal YALMAN ÖZTÜRK

Merhaba erkek arkadaşım ile 14 aylık bir ilişkimiz var. İlişkimizde hiçbir zaman sadakatsizlik ve hakaret olmadı her zaman birbirimizi anlamaya çalıştık problemlerimizi çözmeye çalıştık en azından öyle sanıyorduk. Erkek arkadaşım 5-6 aydır çok farklı bazen yakın bazen normal biriymişim gibi davranıyor. Bazen benden çok sıkıldıgını hissediyorum ona buna söyledigimde oda nedenini bilmedigini söylüyor ikimiz hep halletmeye calıştık en son uzmana sormaya karar verdim. Sevgilimle uzak mesafedede aynı sorunları yaşadık yan yanaykende yaşadım yan yanayken sanki yanıma zorla tutuyormuş gibi hissediyodum oda bu durumdan hoşnut değil düzelmeye çalışıyor. Ona bana nasıl davrandıgını anlatınca çok üzülüyor ve düzeltmeye çalışıyor. Zaman zaman depresyon içinde oluyo o böyle olunca beni sevmediğini düşünüyorum ve sevmediğini kendine yediremediğini bana haksızlık etmek istemedigini düşünüyorum. Çok karışık yazdım kusura bakmayin kafam çok karışık ne yapmamız gerekiyor

Kafamda bir sürü olumsuz düşünce var düşüncelerimi nasıl kontrol altına alabilirim ve panik ataktan dolayı içimde sürekli bir korku var.

Aşağıdaki sorunlarımla ilgili araştırma yaptığımda çoğunlukla sınırda kişilik bozukluğu belirtileriyle örtüştüğünü görüyorum bu sorunları çözebilmek için nasil bir yol izleyebilirim En çok iletişim halinde olduğum bir arkadaşımın yaptığı olumsuz davranışını aylar sonra olmasına rağmen yoktan yere diğer kişiye ispiyonladım (bu olayın üstünden birkaç ay geçti ve aynı grupta olan diğer kişilerle de arkadaşlığımı bitirdim) Grup arkadaşlıklarını sevmezdim zaten fakat üniversiteye başladığımda bir anda kendimi onlarla arkadaş olmuş olarak bulmuştum başlarda değişiklik iyi gibiydi fakat benimle arkadaşlık kurmaktan hoşlandıklarını sürekli belli etmeleri gerekiyordu ve son zamanlarda onların yanında olmaktan mutsuzluk duyuyordum Sürekli yeni şeyler arıyorum Güzel sanatlar lisesinde okudum şuan mekatronik mühendisliği okuyorum Çok fazla hobim var Oldukça üretkenim sürekli bir şeylerle uğraşıyorum Aşırı para harcama aşırı yemek yeme isteği İntihar düşünceleri hep var ve kolay yoldan kaçış olarak görüyorum bir gün olur da bir şeyler kötü giderse diye, fakat şu ana kadar hiç girişimde bulunmadım Kendime zarar çok vermiyorum fakat kafama şiddetli vurmak saçlarımı çekmek kendimi ısırmak ve kolumu veya bacağımı siktirmak öfke halindeyken sıkça ortaya çıkıyor Tartışmalardan ve fiziksel şiddetten olabildiğince kaçınmaya çalışıyorum İnsanlara veya başka canlılara ve hatta cansız nesnelere bile öfke halindeyken zarar vermiyorum sadece bir kaç defa yaşadım bununla ilgili durum fakat yaşandığında anlık oluyor ve her ne kadar zarar vermemiş olsam da buna yeltendigim için derin pişmanlık duyuyorum Fakat sözlü tartışmalar içinde buluyorum sürekli kendimi biri a dese hemen sözlü saldırıya geçebiliyorum İnsanlara duygusal olarak zarar vermek her zaman birinci tercihim oluyor ve istemesem de bundan genelde hoşlanıyorum Aşırı derecede ağlasam bile kendime hatırlattığım anda ağlamayı kesip hiç bir şey yokmuş gibi davranabiliyorum mesela genelde salak mısın, dur vs gibi telkinler ile ağlamamı hemen kesiyorum garip ama işe yarıyor kendimi derin duygu durumlarından bu şekilde kolayca uzaklaştırabiliyorum İnsanlardan sürekli nefret ediyorum fakat acıma duygum ve sürekli yardım etme isteğime engel olamıyorum, biraz sessiz bir kişiliğe sahip olduğum için kimseye hayır diyemiyorum İnsanların fiziksel temasta bulunmasından veya yakınımda durmasindan fazlasıyla rahatsız oluyorum Düşük seviyedeki sesler ve kokular bile beni fazlasıyla sinirlendirmeye yetiyor Sürekli kaygı içindeyim kötü bir durum olmadığını bilsem bile kaygı hissinden kurtulamıyorum (yukarıda anlattığım gibi kendimi zorla durdurmadigim durumlar hariç fakat durdurunca bile bir süre sonra tekrar kaygı haline bürünüyorum) Çok fazla bir yerlere dalıp soyutlanma (çevremdeki insanların en çok kızdığı şey)