Hilal ÖNEN

Ben 10 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle cinsel ilişki konusunda devamlı onu uyarmama rağmen hep sıkıntı yaşadık bende bu durumdan dolayı 2 ay önce tek gecelik bir ilişki yaşadım tanımadığım birisiyle. Sonrasında bunu eşime anlattım pişmanlık duyup bana güvendiğini ve kendisininde bu konuda hatası olduğunu dile getirdi bir daha böyle bir şey yapmayacağımı iyi bildiği için hiçbir şey demicem sana dedi. İkimizde suçluyuz dedi. Fakat sonrasında bende bu birliktelik neticesinde hastalık (HIV) takıntısı oldu (fobik) korunmalı bir ilişki yaşamama rağmen. 2 defa test yaptırdım kendimi negatif olmama rağmen hala bir endişelerim var ve korkuyorum. Bu süre zarfında bende bu sefer 2 şeyi kafaya takmaya başladım 1. Hastalık takıntısı 2. Ben ne yaptım pişmanlık. İkiside de üst üste gelince çok ağır gelmeye başladı. Çocuklarımı severken bile ben ne yaptım diyorum kendimi çok suçlu hissediyorum ve bu hiç geçmiyecek gibi, devamlı aklıma gelicek diye korkuyorum ve kendimi her defasında suçlucam diyorum kendi kendime. Herkesten uzaklaşmak istiyorum ve yaptığım hata sanki düzelmicek tamir olmayacak gibi geliyor. Her mutlu olduğumda aklıma bir anda yaptığım davranış geliyor ve modum en dibe çöküyor. Sanki beynim bana bu hatanın telafisi yok dermiş gibi geliyor. Bazende bu hatamı düşünmekten içim sıkılıyor oflayıp, puflayıp içimi çekiyorum ben naptım diyorum neden böyle bir hata yaptım diyorum ve o gün zehir gibi geçiyor ve sonrasında baş ağrısı, kendimi iyi hissetmeme, gece yatarken belki 10 seferden fazla bir anda uyanma bir anda. Beni bu dertten kurtarın hocam artık hiçbir çarem kalmadı ne yapacağımı da bilemez oldum. Bu dert bana çok çok ağır gelmeye başladı. Bu dertten kurtulup eşime ve çocuklarıma tekrar kucak açmak istiyorum, mutlu olmak istiyorum, yüzüm hep asık gezmek istemiyorum ve en çok istediğim bunu bir kenara atıp gülmek istiyorum. Evin içinde ruh gibi oldum kimseye sevemez muhabbet edemez oldum hocam...

4 yıldır giden bir ilişkim var ve ben 22 yaşındayım , o da 23 yaşında. Ben farkli bi ilde okuyorum o da farkli bi ilde çalışıyor. Normalde ilk 3 yıl beraber ayni sehirdeydik hep ama sonra ben kazanınca okulu ona da oradan iş teklifi gelince oraya geçti. Aslında güzel giden bir ilişkimiz var. Ama son zamanlarda maalesef ki çok tartışmalı bir yoldayız. Kendisi ailesi ve işiyle alakalı problem yaşarken bende bi kayıp yaşayıp çok fazla yıprandım. Ve son zamanlarda bitirme derecesine geldik ve kendisi asla bitirmek istemiyordu. Ve hep diyordum duyguların değiştiyse veya başka birşey varsa veya baska birileri varsa bana söyle lütfen bitmesi gerekiyorsa bitsin diye ama asla böyle birsey olmadığını söyleyip sadece zaman diyordu. Ve ben 3 gün önce hesabına girince farklı insanlarla onceden tanidigi ve şu an tanistigi insanlarla bir kaç gündür konuşuyormuş. Tanımadığı insanlarla tanışmak isteyip konuşmak istemiş. Evet bu konuşmalarda farklı bi yakınlaşma yoktu normal konuşulmuştu ama beni onlara söylememesi ve benden gizlemesi saklaması görmemem için elinden geleni yapması yalan söyledigini gordum. Birde tabi azar diye Bi uygulamadan biriyle tanışıp öylece konuşup daha sonra konuşmayı bitirmiş. Ve daha sonra gördükten sonra herseyi doğru bi şekilde anlatıp onun çok pişman olduğunu gördüm ama yine de bitirme karari aldim ama asla kendisi bitirmek istemeyip beni her zaman bekleyecegini soyleyip, birakmiyor. Kendisi bile kendini affedemeyecegini soyluyor ama bunlari telafi edeceğini söyluyor. Ama o insanlarla konuşması tanışmak istemedi tanımadığı insanlarla dertleşmek istemesi benden gizli yapılması beni çok yıprattı. Evet çok pişman ve hatasının da yanlış yaptığının da farkında. Bi boşluğa düştüğünü, gözünün kapandigini , hiç kimseyi hiç birseyi dusunmeden hareket ettigini ve ne yaptığını bilmediğini o an sadece birileriyle konuşmak istedigini söyleyip neden böyle birsey yaptığını o da bilmiyor ve duygusal olarak asla yaklaşmadigini farklı bi niyetle yaklaşmadigini söylüyor. Ama çok çok pişman daha güzel günler olacağı ve bir daha böyle birsey yapmayacağını söylüyor. Ama ben çok kırgınım. Bu bir ihanet mi bilmiyorum ?

24 yaşındayım. Yaklaşık iki aydır hayatımda biri var. Onun yoğun bir çalışma hayatı var,bense evde sınava hazırlanıyorum. Beni mutlu eden biri fakat uzun süre bana yazmadığı,aramadığı zamanlarda sürekli onu düşünüyorum. Başka bir şeye odaklanamıyorum ve bu kontrol edemediğim bu durum beni huzursuz ediyor. Kendi kendime ona karşı öfkeleniyorum. Konuşunca tüm bu huzursuzluğum,aşırı düşünmem yok oluyor. Bunu ona söylediğimde bana gün içinde ancak bir iki dakika ayırabileceğini ve bunun ona yetmeyeceğini,bana özel zaman ayırmak istediğini söylüyor. Bu aşırı düşünme problemini nasıl yenebilirim?