Melis KARAKAŞ

Ben 10 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle cinsel ilişki konusunda devamlı onu uyarmama rağmen hep sıkıntı yaşadık bende bu durumdan dolayı 2 ay önce tek gecelik bir ilişki yaşadım tanımadığım birisiyle. Sonrasında bunu eşime anlattım pişmanlık duyup bana güvendiğini ve kendisininde bu konuda hatası olduğunu dile getirdi bir daha böyle bir şey yapmayacağımı iyi bildiği için hiçbir şey demicem sana dedi. İkimizde suçluyuz dedi. Fakat sonrasında bende bu birliktelik neticesinde hastalık (HIV) takıntısı oldu (fobik) korunmalı bir ilişki yaşamama rağmen. 2 defa test yaptırdım kendimi negatif olmama rağmen hala bir endişelerim var ve korkuyorum. Bu süre zarfında bende bu sefer 2 şeyi kafaya takmaya başladım 1. Hastalık takıntısı 2. Ben ne yaptım pişmanlık. İkiside de üst üste gelince çok ağır gelmeye başladı. Çocuklarımı severken bile ben ne yaptım diyorum kendimi çok suçlu hissediyorum ve bu hiç geçmiyecek gibi, devamlı aklıma gelicek diye korkuyorum ve kendimi her defasında suçlucam diyorum kendi kendime. Herkesten uzaklaşmak istiyorum ve yaptığım hata sanki düzelmicek tamir olmayacak gibi geliyor. Her mutlu olduğumda aklıma bir anda yaptığım davranış geliyor ve modum en dibe çöküyor. Sanki beynim bana bu hatanın telafisi yok dermiş gibi geliyor. Bazende bu hatamı düşünmekten içim sıkılıyor oflayıp, puflayıp içimi çekiyorum ben naptım diyorum neden böyle bir hata yaptım diyorum ve o gün zehir gibi geçiyor ve sonrasında baş ağrısı, kendimi iyi hissetmeme, gece yatarken belki 10 seferden fazla bir anda uyanma bir anda. Beni bu dertten kurtarın hocam artık hiçbir çarem kalmadı ne yapacağımı da bilemez oldum. Bu dert bana çok çok ağır gelmeye başladı. Bu dertten kurtulup eşime ve çocuklarıma tekrar kucak açmak istiyorum evin içinde ruh gibi oldum kimseye sevemez muhabbet edemez oldum lütfen hocam

Merhabalar, kız arkadaşımın anksiyete krizleri oluyor ara ara ve ben bu gibi durumlarda nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum. Elimden geldiğince yanında bulunmaya çalıştıkça ilişkimizde beni sürekli ayrı bir kenara itelemeye çalışıyor bizi bir ayrılığın yoluna sürüklüyor fakat kendisi de bunu istemediğini biliyor. O gibi durumlarda sakince dinliyorum ve bir kaç kelimeden fazla bir şey söyleyemiyorum çünkü her ne söylesem ters tepiyor ve zıtlaşmamıza sebep oluyor. "Boş konuşuyorsun" demeleri gibi. Yardımcı olduğumu düşündükçe daha da batırıyor gibi hissediyorum. Sizlerden ricam ne yapmam gerektiğine dair bana biraz öneride bulunabilir misiniz? Yani sakince dinleyip onu onaylar tavırda hatta konuyu değiştirmeye yönelik yani bulunduğu o andan başka bir ana taşımak adına konuyu değiştirmeye çabalamam bile batabiliyor. Kendisi terapi için çekimserlik yapmıyor bu arada fakat koşulları buna çok elverişli olmadığı için bende ister istemez bunu çözebilmek adına bir şeyler yapmak istiyorum elimden geldiğince. Evet bir anda bu gibi problemler çözülemez fakat en azından hangi adımda ilerlemek bize iyileşme sağlayacaktır? Şimdiden teşekkürler