Merve BALCI TATAR

Hocam merhabalar, benim bir ilişkim vardı ama o kişi kumar, şiddet, insanları dolandırma gibi kötü huyları varmış bende bu kişiden ayrılmıştım. Ailemde biliyordu ailem ilk zamanlar çok korktu bela olur diye ama ayrılalı 2 ay oldu hiç bir şekilde rahatsız etmedi. Bende yaşadığım ilçenin merkezine gittim yeni bi hayata başlamak istedim ailem de istedi yeni bir işe girdim yeni bi ev derken yeni hayatımın 5. Günü ailem çıktı geldi sen onunla konuşuyormuşsun işi o bulmuş sana gibi şeyler söyledi tabi ki öyle bir şey yok aileme açıkladım onlarda bana inandı ama korktukları için beni götürmek istediler bende gittim. Ama bizim ilçemiz küçük bi yer ve dedikodular dönmeye başlamış ben iş diye gitmişim ama onunla yaşıyormuşum, ailemi arıyorlar kızınız kaçmış diye ama ben ailemin yanındayım şu an böyle bir şey yok iletişimim asla yok. Ve ben şu an dışarı çıkmaya çekiniyorum aileme karşı mahcup hissediyorum kendime dahi üzülemiylrjm nasıl davranmam gerektiğini ne hissetmem gerektiğini bile bilmiyorum, bu hastalıklı kişiyle nasıl savaşacağımı dahi bilmiyorum sıkışıp kalmış gibi hissediyorum

Merhabalar ben Nişan attım nişanlım çok şüpheci kontrolcü biriydi annesi vefat etmis babası despot zor biriydi en son bize geldiklerinde telefonu kurcalamis e devlet sifremi mail hesabımı sifremi almis diger şifrelerimi vs. Tredyoldan alışveriş yapsam kuser nasil bana soramazsın guvenimi sarsiyorsun maillerimden kontrol ediyormus takipteyim ona göre derdi aileme ablama gittigimde izin istememi söylerdi hersey de babam kizar böyle yapma evlenince kesemiz bir olacak derdi babası maddi durumu iyi di kendisi kamu kurumunda çalışıyor esnaf degil babasida kamu kurumunda tatile gittigimizde babasindan izin alacakmisiz aramizda mesafe vardi farkli sehirlerde oturuyoruz seni ailene tek göndermem en son bana artik aileni ikinci plana atacaksin memleketini unut buraya gelince babam yaninda biri sana sorarsa benim memleketimi söyleyeceksin babam kadin kısmı evlenince erkegindir kendi ailesini unutacak demis vs. Gecmis de bundan önce bir iliskim olmustu onunla olan msjlari okumus mailime yedeklenmisti wp den 3 yil oncesini bana sen onunla bunlari konusmussun sen pisliksin senin msjlarini babama okutacam ekran görüntüsü aldim derdi tehdit ederdi en son müzik zevkime karışır oldu ve bana dedi ben ev aldim cok masrafim acak biraz beni düşün ailen ve sen alacagin kadar al yükümü hafiflet dedi bende Nişan attim hocam bu düzelir mi aşırı kıskanç her hareketimi kontol ederis sürekli goruntulu arardi ilsikinin basindan beri ve babaci baba ne derse onu yapıyor benden sonra mutlu olurmu

merhaba uzun zamandır içinde hapsolduğum düşünceleri nihayet burada sizinle paylaşarak kendimce bir adım atıyorum cevap verirseniz çok sevinirim. erkek arkadaşımla hislerimizin en yoğun olduğu dönemde buluştuğumuz zamanlar olmayacak yerlerde (park gibi) etrafı kontrol ederek olmaması gereken yakınlaşmalarımız oldu. fakat çok pişmanım asla kendime yakıştıramıyorum ve sürekli bir şekılde acaba birisi beni o halde gördu mu acaba orada kamera var mıydı gibi kaygılarla savaşıyorum en mutlu olduğum anlar da aklıma getirip huzursuz oluyorum. kendimi yine çok kötü hissettiğim bir an da erkek arkadaşıma açtım bu konuyu böyle hissetmeme çok üzüldüğünü ifade etti tekrarı olmayacağını kimsenin olmadığını bir sorun olmayacağını söyledi fakat ben kendimi buna inandıramıyorum aşırı derecede kendimi kötü hissediyorum. doğrusu konu yapmayacağım şeylerden yapmaktan ziyade bunları birinin görmüş olma ihtimali. beni öyle bir yakınlaşma içerisinde görme ihtimalini kaldıramıyorum rezil olmaktan korkuyorum. üzerinden 1 yıl kadar geçti artık beni kötü etkilemiyormuş gibi davransam da hep içimde bu suçluluk duygusu. öyle ki telefonda yakınlaşarak konuştuğumuzda bile kaç kere telefonu kontrol ediyorum biri beni duyuyor mu diye veya mesajlaşırken nude tarzı fotoğrafları ona atacak olduğumda yanlışlıkla başka birine mi attım diye telefonu bazenleri ise kapıyı pencereyi kontrol etmek gibi anormal davranışlar sergiler oldum. onu çok seviyorum ve ona çok güveniyorum ailem sevgili olduğumuzu biliyor fakat bunların hiçbiri benim içimi rahatlatmaya yetmiyor çünkü ben doğru olmadığını biliyorum :( aynı zamanda başkasının yakınlaşmasına şahit olduğumda hoş karşılamayacağımı da biliyorum. ki küçüklüğümde denk geldiğimde kendimi ne kadar berbat hissettiğimi de. aklıma geldiğinde ya ilişkimize yansıtıp huzursuzluk yaratıyorum ya da kendi kendimi yiyip samimiyetsiz yaklaşıyorum. böyle böyle ondan uzaklaşacağım diye korkuyorum çünkü ona karsı hissettiklerimi kimseye karşı hissetmedim hatta o yüzden yapmayacağım çoğu şeyi yaptım belki de. fakat farkında olmak yetmiyor pişman olmak o anların yaşandığı gerçeğini değiştirmiyor. ne yapacağım ben?