Mısra ADIYAMAN

Kendimi ifade edemiyorum haklı olsam bile ağlıyorum

Merhaba konuya direk giriyorum ben doğduğumda ailem zaten sıkıntılı bir süreçteymiş boşanmak istiyorlar ama bir türlü dönem şartlarından ötürü boşanmıyorlar yaklaşık 2-3 yaşındayken annem babamı aldatıyor ve mafya musallat oluyor bizi kaçırıyor tabi benim hatırladığım anneme atılan bir tokat onun dışında yalvarma sesleri annem ben büyüyünce tecavüze uğradığını söyledi fakat annem yıllarca aldatma eylemlerini hiç bırakmadı babam ise kızımız için seninle evli kalıyorum gibi cümleler kuruyordu hep babam uzun süreli görevlere giderdi aylarca goremezdim annem ben uyurken yatağa birini getirirdi cinsel ilişki yaşanırdı bazen uyanirdim noluyor diye bazende sırtımı çevirip uyumaya çalışırdım başka başka insanlar sürekli bunları yaşadığımda 8 yaşındaydım sürekli yalanlarına alet ederdi şuraya gideceğiz kimseye söyleme vs gibi bir de sinir krizleri tutardı günlerce dayak yerdim aç kalırdım bazen beni bırakırdı dışarda arkadaşlarımla oynardım saatlerce gelmezdi balkondan eve girmeye çalışırdım saatlerce aglardı derdini dinler üzülme anne üzülme geçer diye konuşurdum bilmiyordum ki bana verdiği zararı herkes bu şekilde sanıyordum sonra MS hastası oldu okul deseniz devamsızlık hadsafada zaten bir şehire alışıyorum derken başka bir şehire tayinimiz çıkardı annemin rahatsızlığından dolayı da araştırma hastanesi olan şehirlere gitmek için tayin yerlerini o şekilde ayarlardı babam o dönemler hamileydi halı taşırken bir düşük yaptı iyice krizleri oluştu dayakların dozu arttı istekleri arttı panik atak gibi rahatsızlıkları ortaya çıkmaya basladı her zaman akıl vermeye çalıştım büyümeye basladım ergenlik dönemlerimde yine başkalarıyla görüşüyor beni yalanlarına alet ediyordu babama kızımla çıkıyoruz diyerek dışarı çıkıyoruz tanımadığım adamları yanıma getiriyordu bazıları bana da musallat olmaya çalıştı ama taviz vermedim uzak durmaya çalıştım babama söyleseydim annemi öldürürdü düşüncesiyle hiç bir şey söyleyemedim hep içimde yasadım hep aşmaya çalıştım şuan 27 yaşındayım annem hala eylemlerine devam ediyor ama beni ilgilendirmiyordu çünkü mesafeliydim evlendim şuan hamileyim ve anneme ihtiyaç duymaya başladım keşke yanıma gelse keşke yardımcı olsa diyerekten ama maalesef ki bu sefer işler çığırından çıkmış 100bin TL'ye yakın harcama yapmış babamdan habersiz kredi kartı çıkartmış babam şüphelenip bana gelip sordu bu ödemeler nedir bebek için alışveriş bu kadar tutar mı kızım diyerek bende bana harcamadıgı aylardır bebek için alışveriş yapması için konuştuğumu söyledim meğerse annem bebeği bahane ederek para harcıyormus bı yandanda çıkan borçları ödeyebilecek adamlarla görüşmeye çalışıyor bana da kızım baban kızıyor alışveriş yapamıyorum diye yalan söylüyormuş babama büyü yaptırmaya çalışmış falcılara ve üfürükçü hocalara para gönderip kendisine dualar ettirmiş şimdi de babam bu maddi konuyu ve büyü işlerini öğrenmiş bosanmak istediğini söylüyor annemde bana gelip sende kalacağım diyor bende bana sormadan bende kalamayacağını ve hatalı olduğunu kabul etmesini soylesemde dinlemiyor kendini haklı görüp bu şekilde suç bastırdığını düşünüyorum ne yapacağımı bilemiyorum gerçekten akıl vermekten yoruldum bir yandan hamileyim kendimle ilgilenmeye çalışıyorum boşanma konusu hakkında artık babamin hakkına girmek istemiyorum ikna etmekle uğraşmak istemiyorum çünkü haklı görüyorum ama annemi de annem olduğu için atamıyorum gitsin hayatımdan çıksın istiyorum yapamıyorum lütfen yardımcı olursanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler

Merhaba Mısra Hanım,18 yaşında bir kız kardeşim var.Zamanla kendisinden daha olgun davranmasını ve sorumluluklarını yerine getirmesini bekliyordum ailece.Öncesinde kız kardeşim sakin ve sorumluluklarını yerine getiriyordu.Bu sene ailecek özellikle manevi anlamda zorlandığımız bir süreçteyiz ve kardeşimi kontrol edemiyoruz.Ben ve ebeveynlerimin günümüzün neredeyse tamamı işte geçiyor.Kız kardeşimin okuluna ve kursuna gittiğini düşünüyorduk.Bize de öyle söylüyordu.Rehberlik öğretmenlerinin araması üzerine okula ve kursa gitmediğini öğrendik.Okula ve kursa gitmeyip nereye gittiğini sorduğumuzda kütüphaneye gittiğini söylü***** bu cevaba inanamadık çünkü okula ve kuruna gitmeyen evde de eğitimiyle ilgilendiğini göremediğimiz için. Bunun yanı sıra gece penceren kaçıp dışarı çıkmaları başladı.Arkadaş çevresini görmek istedik.Kendisini kontrol ettik.Ama tek başına yapıyor ve bir amaçta yok görebildiğimiz.Hiçbir şeyler ilgilenmiyor.Bazen çok depresif bazen çıldırmışcasına zapt edilmiyor.Yani bazı günler uykudan uyanmıyor bazen hiç uyumuyor.Neden böyle olduğunu kendisine sorduğumda umursamıyor.Bu konuda ailece kaygılıyız.Normal bir durum gibi bize ***** yapmalıyız?