Muhammed Yağız ŞİMŞEK

Merhaba tanıştıktan ilk 5 ay içerisinde nişanlandım benim için en doğru kişi olduğunu düşündüğümden birnevi bu da var tabiki de ama ona karşı çok fazla sevgi besliyorum yani hayatımın merkezindeydi ve öyle olması gerekiyor açıkçası o da bana aynı şekilde hem seviyor hem saygı duyuyordu başlarda her şey böyleydi hediyeler o bu şu açıkçası bir kadının istediği her şeye sahip olduğumu düşünüyordum başlarda ama şu son 6 aydır başlarda gördüğüm ilgiyi ondan göremiyorum evet hala sevgisi var bana karşı onun soylemi ile ama asla ona karşı güven duyamıyorum benden sakladığı sosyal medya hesapları olsun telefon rehberinde ki kadınlar olsun bana haber vermeden bir kere de komşusunun evine gitti komşusunun evine gidip kızıyla oturup sohbet muhabbet etmis ki zaten bana söylese dert degil sonuçta esnaf ve illa onunla bununla diyaloğa giricek ben bitsin dediğimde sürekli aileleri araya koyuyor veya yanıma gelip özür diliyor her defasında affediyorum şimdi de nişan yüzüğünü unutup memleketine gitmiş ama gün geçtikçe de ben bitiyorum ona karşı güven duygum yok açıkçası onu hala çok seviyorum ama güvenemiyorum ve onun da beni sevdiğinden şüphe ediyorum ne yapmam gerekiyor ?umarım açıklayıcı olmuştur

Merhabalar adım Halit. 28 yaşındayım. Kız arkadaşımla çözemediğimiz bir sorun var. Kendisi 26 yaşında. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Instagramdan tanıştık.10 ay önce annesi vefat etti. Dünyası yıkıldı. Annesi ve kardeşiyle yaşıyor, babası ayrı. Annesinin vefatından sonra büyük travmalar yaşadı. Sanrıları vardı halüsinasyonlar sesler duymaya başladı. 4 ay boyunca gece gündüz annem beni bıraktı kimsem kalmadı diye ağladı halen annesinin yokluğunu kabullenmekte zorlanıyor. İşi bıraktı evden dışarıya çıkmak istemiyor. Benim zorumla tedavi görmeye başladı. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandı. Asıl sorunumuz şu Benimle yüz yüze görüşmekten çekiniyor. Annesinin vefatından bi kaç ay önce tanıştık dahaca hiç yüz yüze görüşemedik veya görüntülü konuşamadık 1 yıl oldu. Sadece fotoğraflarını görüyorum ve telefonda konuşuyoruz. Görüntülü konuşmak istediğim zaman hep erteliyor ve onu görünce beğenmeyeceğimden onu bırakacağımdan korkuyor. Sürekli benden zaman istiyor. Hep zaman verdim ama o zaman geldiğinde de biraz daha zaman verirmisin diyor. Güzel bi şekilde anlatıyorum onu bırakmayacağımı söylüyorum ama anlamıyor. İçinde bir terk edilme korkusu var. Panik atağı da var kötü oluyor. Beni bırakma hayatım yeniden tepetaklak olur diyor ve inanılmaz şekilde ağlıyor kıyamıyorum. Onu bırakmak istemiyorum sadece konuştuğu insan benim. Bırakırsam daha felaket depresyona girecek eminim ama ne yapacağımı da bilemiyorum. Kuzeniyle konuşuyorum ona da, beni bırakmasından çok korkuyorum ya bişeyler ters giderse beni beğenmezse onsuz nasıl hayatıma devam ederim, diyormuş. Neden böyle davranıyor hocam kullandığı ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığı mı çıktı ortaya. Neden bu kadar korkuyor Psikoloji de bunun bir adı varmıdır. Kendisini göstermede yaşadığı çekingenlik çok aykırı birşey değil mi ? yoksa yaşadığı bu kayıp sonucunda normal sayılabilir mi. Ve ben ne yapmalıyım görüntülü konuşmak için ısrar etmemeli ve ona istediği zamanı tekrar tekrar mı vermeliyim

Merhaba Muhammed Bey,ergenlik döneminde bir kızım var.Kızım sanki her sene daha çok depresifleşiyor.Önceden ergenlik sürecinin bir parçası olduğunu düşünüyordum fakat yaşıtlarına ve davranışlarına baktığımda sadece ergenliğin bir parçası olduğunu düşünmüyorum.Bu sene özellikle hayattan vazgeçmiş gibi okuluna,kursuna gitmiyor ve bize gittiğine dair yalan söylüyor notlarıyla ilgi yani bize birçok konuda yalan söylüyor Evdeki ve okuldaki hiçbir sorumluluğunu yerine getirmiyor.Hastaymış gibi saatlerce yatakta zaman geçiriyor.Geceleri uyuyamıyor.Çok alıngan biri oldu en küçük sözde ağlıyor Okulda öğretmenlerini ve arkadaşları hakkında olumsuz konuşup duruyor.Psikolojik destek almaya bile ikna edemiyorum.