Nur AKCAN

Merhabalar size bir sorum olucaktı ben şu dönemlerde sürekli kaygı yaşıyorum ya sevgilimi kaybedersem ya bir başkasını seversem diye sürekli düşünüyorum üniversite öğrencisiyim sınıfımdan bir çocuk sürekli Karşıma çıkıyor ve çok rahatsız oluyorum sürekli düşündüğüm için o çocuk kafamda takıntı olarak kaldı ve çok rahatsız hissediyorum ve sürekli sanki onunla sevgili olucam ve sevgilimi bırakıcam diye korkuyorum nasıl yapabilirim sevgilimle zaman geçirdiğimde bile aklıma geliyor ve bende yoğun korku oluyor nasıl bir çaresine bakabilirim sizce neden

Selamlar , erkek arkadaşımla sürekli kavga ediyoruz . Ardından kısa sürede barışma durumumuz oluyor . Geriye dönüşü olmayan ayrılık kelimelerini bu süreçte kullanıyoruz , hayatımda hiç böyle bir ilişki durumunda olmadım . Hem severim , hem tartışırım burnundan getiririm durumuna girdik . Yama oldu birşeyler . sorun ben kaynaklı mı , karşı taraf kaynaklı mı bilemiyorum artık . kendimide oturup eleştireyim diyorum ama çözüm bulamıyorum. Örnek tartışma hikayem ; izmirden istanbula beni ziyarete geliyor . erkek kardeşim ailem onu tanıyor . bu sefer geldiğinde 3 gün boyunca burda kaldı ve gün sonunda erkek kardeşim beni hiç arayıp hoşgeldin demedi diyo tartışma yaşadık tribe girdi. Takılma , onunda misafiri var dememe rağmen ki kardeşim ailesine karşıda böyle ince düşüncede pek olan biri değil . ama art niyeti yok . kabul görmedi bu söylediğim bahane gibi geldi . çok yoruldum , çok bunaldım her an birşey olucakta kavga edicez moduna girdim . Ne yapmalıyım , nasıl davranmam lazım artık bilemiyorum.İlk defa uzman ve birisine anlatıyorum , . İlişkim ilgili çok sohpete ihtiyacım var . destek almam gerektiğinin farkındayım aslında .Tarafıma karşı çok kırıcı ve beni eksiye düşüren cümleler duyuyorum . bu ilişkiye başlamadan hiç bu kadar kendimi eksik hissetmemiştim . ne kadar eksi yönlerim varmış diyorum . ben gerçekten bu muyum demeye başladım .Çevremden hep iletişim ve diksiyon yönünden artı pozitif gösterilen ben ama ilişkimde iletişim eksikliğim , nankör oluşum , bazı konularda ona göre düşüncesiz olmam .sürekli sorun ve trip yapan o, fakat ben hep sorunluymuşum psikolojisine koyulan ben .İlginiz ve desteğinize teşekkür ederim . Bunları yazmak bile iyi geldi

25 yaşındayım adım Gizem. 10 ay önce annem vefat etti. Dünyam yıkıldı. Annem kardeşim ve ben yaşıyorduk. Çok büyük boşluktaydım. Halüsinasyonlar sesler duymaya başladım sanrılarım vardı. 4 ay boyunca gece gündüz ağladım annemin yokluğunu halen kabullenemiyorum. Çalışmıyorum okumuyorum evden dışarı çıkmak istemiyorum. Gece ve gündüz asla uyuyamıyodum ilaç tedavisine başladım. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandım. Asıl sorunum annemin vefatından bir kaç ay önce Instagramdan biriyle tanıştım. Başka şehirde yaşıyor. Birbirimizle yüzyüze görüşemedik ve görüntülü konuşmadık. Sesli konuştuğumuz ve fotoğraflarımızı gördüğümüz bi ilişki içindeyiz. Annem hastanedeyken yanıma geldi ama ben yanına gidemedim. Vefatından sonra da ben çok perişan halde olduğum için görüntülü konuşalım seni bi göreyim diyemedi. O zorlu dönemden onun sayesinde kendime gelebildim. Çok büyük sevgi ve manevi destek gördüm. Şimdi görüntülü konuşmak yada yanıma gelmek istiyor ama ben onun beni bırakmasından çok korkuyorum. Ya beni begenmezse ya da biseyler ters giderse annemin beni bıraktığı gibi o da beni bırakırsa diye aklım çıkıyor. Hep erteleyip duruyorum. Son 2 ay verdi bana eğer onunla görüntülü konuşmazsam bitirecek. Ben hazirana kadar zaman istiyorum cesaretimin gelmesi için hep zaman istediğim için onu da kabul etmiyor. Eğer beni bırakırsa eminim ki girdiğim depresyondan bu sefer çıkamam. Çünkü zaten kimsemiz yok onu ailem gibi gördüm ona yaslandım. İkimizde birbirimizle evlilik düşünüyoruz. Ama işte benim terk edilme korkularım yüzünden onunla bi türlü görüşemiyorum. Tekrar bi kayıp yaşamaktan çok korkuyorum. Beni bırakırsa hayatım tekrardan tepetaklak olur bundan eminim. Artık ölmekten başka hiç bir beklentim olmaz.Ama görüşemiyorum da. Neden böyle davranıyorum kullandığım ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığım mı çıktı ortaya. Şimdi böyle yazınca ergenmiş gibi oluyorum farkındayım. Ama öyle değil. Neden bu kadar korkuyorum hocam