Sebil Fevziye ARSLAN

ben düzeltilemez olduğumu düşünüyorum. ziyan olmmuş ve geri döndürülmesi imkansız bir parça gibi

Kendimi bildim bileli kedi ve köpeklerden korkarım. Hatta bütün hayvanlardan korkuyorum. Merak edip YouTube’ta “kedi fobisi” diye arattım. Bir psikoloğun videosuydu yani meslektaşınız. Videoyu izleyince büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Videoda aynen şu fadeleri ifadeleri kullandı: (Önünde kedisi vardı.) kediyi göstererek “Bakın şunun nesinden korkulur?” “Yılan fobisini anlarım, örümcek fobisini anlarım, sivrisinek fobisini bile anlarım çünkü bunlar zarar verebilirler size, uçak fobisi mesela uçak düşebilir mantıklı bir gerekçesi vardır anlarım, onlar sağlıklı korkulardır korkulacak bir şey varsa korkulabilir.” Belki de ben o insanın demek istediklerini anlayamadım, bilmiyorum ama bir şeyler beni kötü hissettirdi. Bu sitede bu konu hakkında bir bilene daha sormak istedim. Birincisi; hepimizin korkuları, fobileri farklıdır benim korktuğun bir şeyden başka bir kişi korkmaz başka bir kişinin korktuğu şeyden ben korkmam ve bu korkular bize garip gelebilir. Önemli olan nokta bu fobilere saygı duyabilmek ki zaten kimse bu fobilere sahip olmak istemiyor. Bu, kimsenin elinde olan bir şey değil. Sadece kontrol altına alabiliriz ama bu fobiler bizim elimizde olarak bizde doğmuyor. Bir psikoloğun bu şekilde konuşması bana çok kötü hissettirdi. Fobi zaten anlamsız korku değil midir. Ki kimse, kimsenin korkusunu anlamlandırabilmeli diye bir şey yok. Bahsettiğim videoda sonra psikolog kişi bu fobinin altta yatan sebepleri hakkında konuştu; dişilik, sınırlar falan açıkcası pek anlamlandıramadım ve kendime uyduramadım belki bende farklı bir sebep vardır. Bir de psikolojinin gelişmesiyle bu fobi tamamen çözülüyormuş. Buna inanmak istemedim çünkü yıllarca yapılabilecek bütün destekleri almasına rağmen fobileri geçmeyen kişiler var. Zaten fobilerimiz yüzünden insanlar tarafından yargılanırken bir psikoloğun böyle konuşması beni çok üzdü. Ki ayrıca ben bu konuda her hangi bir desteğe ihtiyaç duymuyorum çünkü şu ana kadar bu fobi benim hayatıma bir engel olarak görmedim ve bu bir hastalık mı bilmiyorum. Bu konuda bir diğer psikoloğun da görüşlerini almak isterim.

Kizim 6.5 yasinda fakat konusmuyor nörolojik olarak bir sorunu yok ama daha önce kreslerde dislandindan ve her istenildiği yapildi için ağlamasin diye kolaya gidilmiş fakat korku kaygi ve ozguven problemi var konusmadi icin öfke sorunu var bunun piskolog görmeli ve gerek oyun terapisi gerek resim ile bir şekilde bu cocugun kaygısını bulup düğümü çözebilir dediler evde ne yapsak bizimle yapmıyor bu konuda bize yardımcı olabilirmisiniz