Talha ALGÜL

merhabalar 18-20 yaşlarında iken 2 yıllık çok güzel bir ilişkim vardı.Ağırlıklı olarak benim hatalarım yüzünden ayrıldık.Susan kadın bitirmiştir olayını sonuna kadar hissettim,artık eskisi gibi yazmıyordu ve yüzyüze gelmeyi de istemiyordu,dayanamam diyordu.birkaç hafta sürekli ikna etmeye,işleri düzeltmeye çalıştım ama bir gün beni sevmiyor musun dediğimde;bilmiyorum deyince ayrılmak zorunda kaldım.Sonrasında 2-3 ay hiç yazmadım.farklı üniversitelerde idik zaten.O arada fake hesaplarla yokluyordu ama çok sallamadım ama içimde hala onu seviyordum.Aradan baya zaman geçti ve hiç iletişimimiz olmadı ama 7-8 ay sonra dayanamyıp bütün içimi döktüm.beni kötü hatırlamak istemediğini,mutlu olmamı ve üzmek istemediğini söyledi.ben de iyi dilekleri ona dileyerek devam ettim.Beni unuttuğuna çok ikna oldum ve sanırım o süre içerisinde yeni bir sevgili daha yapmış.aradan birkaç ay geçtikten sonra instagram ***** açıp fotoğraf koymuş.bana göstermek amaçlı olduğu çok belliydi *****şka biriyle olduğunu görünce bir soğuma geldi ve biraz rahatlamış hissettim.aradan 6 yıldan fazla geçti ve o kişi evlendiğini öğrendim.olacağını tahmin ediyordum ama bu durum beni çok üzdü.ayrılığın ilk ayları beni beklemiş,o zamanlarda ona sahip çıkabilseydim benim olacaktı şimdi.içimde derin bir pişmanlık var ve bunu atamıyorum kafamdan.homogamik olarak çok benzer,uyumlu bir çifttik.Çok güzel ve temiz biriydi.Hayatımda bir daha o duyguları hissedebileceğimden hiç emin değilim.6 yıldır da hiç ciddi ilişkim olmadı zaten.kendimi affetmekte çok zorluk çekiyorum.o zamanı şu aklımla düşündüğümde bütün hatalarımı daha mantıklıca anlayabiliyorum.Aptal,korkak,egoist bir ergen olmasam her şey farklı olabilirdi.Bugünlerde bazen ona tekrar o duyguları hissediyorum bazen de hiç bir şey hissetmeme rağmen mantığım yaptığım aptallıkları yüzüme vuruyor.Sanki aynı kalibrede ve benzer duygular hissedeceğim birini bulamazsam bu pişmanlık hiç geçmeyecek gibi.

merhaba benim erkek arkadaşımla neredeyse iki yıla yakın süredir bir ilişkimiz var birbirimizi seviyoruz ve hayat beklentilerimiz isteklerimiz de birbiriyle uyumlu birlikte ileride istediğimiz hayat hakkında hayal kurduğumuz zaman çatışma durumu yasamıyoruz uyumlu bir çiftiz yani başka dünyaların insanı değiliz tabii ki bireysel farklılıklarımız var fakat bunlar ilişki temeline zarar verecek şeyler değiller karşılıklı olarak birbirimize güveniriz de ancak dün erkek arkadaşımla konuştuğumuzda beni eskisi gibi sevmediğini ama hala sevdiğini ifade etti benimle bunu paylaşması gerektiğini hissetmiş karakter olarak gercekten fazlasıyla realist bir insan bunun böyle olmasının sebebinin hayal kırıklığına uğramayı önlemek olarak bir savunma mekanizması gibi de olabileceğini düşünüyorum ama gerçekten içinde hiçbir kötü niyet barındırmayan kalbi tertemiz insanlığına ve karakterine de aşık olduğum bir kişi gerçekten hayatta mutlu olmayı hakeden bir insan çok güçlü birisi son zamanlarda o da iyi olmadığını dile getirdi ve eskisi gibi sevmeme durumunu derinlemesine konuştuğumuzda vakit gecirirken keyif alamadıgını belirtti dün gece telefonda konusurken bugün yüz yüze konusmaya karar verdik oturduk birlikte ağladık konuştuk ve çaba göstermeye karar verdik bu konuda ancak ne yapmamız gerektiğini veya neler yapabileceğimizi bilmiyorum geçirdiği bu zor süreçte ona destek olmak istiyorum profosyonel olarak herhangi bir psikolojik destek almak istemediğini net bir şekilde belirtti dediğim gibi beb de bu süreçte onun yanında olabilmek destek olabilmek istiyorum hem onun iyiliği için hem de ilişkimizi kurtarmayı denemeye karar verdiğimiz için neler yapmamız gerektiğini tam olarak bilmiyoruz ikimiz de ve bir çıkmazdayız bu yüzden bir uzman görüşü almak istedim bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz acaba