Tuba ŞAHİN

merhaba neredeyse bi kaç aydır iyi değilim ve gerçekten psikolojim bozuldu bunların temelli sebebi ailem başta babam olmak üzere öncelikle 16 yaşındayım ve bu okullar kapalalı babam beni zorunlu olarak çalıştırıyor susuyorum da birşey diyemiyorum demek istiyorum yapamiyorum içime atıyorum aslında zaten şu yaşıma kadar tüm derdimi kendim çözdüm ne babam yardımcı oldu bana ne derdi dinledi neyse yapmak istemediğim bişeyi zorunlu yapıyordum istemiyordum bisiler yapmak istedim okullar zaten kapalı bırak hayatın keyfini çıkarayım şu yaşımda arkadaşlarımla eğlenmek istedim bunu yüzüne çok söylemek istiyorum ama yapamiyorum içime atıyorum sürekli çözemiyorum da anneme söylüyorum bana kızıyor aramız bozulur babanla benim bu sefer diyo ortada kaldım çaresizim onuda üzmek istemiyorum ama bu illetten kurtulmak istiyorum derdimi anlatacak biride yok geçen istemedim içim doldu işten kaçtım istemedim kızdı bana küstü doğruyu söyleyemedim ama arkadaşım çağırdı o yüzden dedim şimdi ise tekrar götürüyor istemiyorum boğuldum ne yapmam lazım sürekli aklıma evden kaçma gitme ya da kendine zarar verme gibi planlar geliyor aklıma yoruldum çok yoruldum boğuldum her akşam bana işe gidiceksib dediği akşam benim içim cehenneme dönüyor aşırı kötü oluyorum çaresizim of

Kendimde beğenmedim en başta gelen özelliğim kimseye Hayır diyememek karşımdakini kırarmıyım diye düşünmek. Çok fazla düşünmek Her şeyi en ince ayrıntısına kadar en iyi şekilde yapmaya çalışmak Bazen karşımdakine konuşmalarda ani tepkiler vermek Hep bir güvensizlik hissi Her şeyi kendim başarmaya çalışmam Özgüven eksikliğimin olması Bir şeyler yaparken aşırı kaygılı ve yapabileceğimi bildiğim halde aşırı stres yapmam.

Meraba iyi günler 22 yasindayim ben ve 2 senedir hergun kabusa uyanıyorum sanki günlerim çok kötü geciyo insan içine çıkamaz hale geldim resmen çok mecbur kalmadıkça dışarı çıkmak gelmiyor içimden 18 yaşında o zman 12. Sınıfım sınava hazırlanıyodum dersanaye gidiyordum hemcinse karşı bişey hissetme durumu oldu bende sonra ben bunu neden çok kötü algıladım hayatımı resmen kabusa cevirdim agliyodum sürekli derse girmiyodum ve kalkıp bunu erkek bı hocaya anlattım rehberlik hocası oda kalktı annemi aradı anlatmayın dedim annem geldi beni hastaneye götürdü o gün bugündür annemle aram çok kötü herşeyden onu sucluyorym annem biraz baskıcı bı insan ilkokuldan beri bizi ders icn zorlayan bı insan hep arkadaş konusunda bize arkadaş boştur bilmem ne diyodu hiç arkadaşım olmadı iletişimim çok zayıftı insanlarla doktor ilaç verdi şuan ki aklım olsa hiç kullanmazdım üniversiteye geçtim sonra okulu bıraktım 3. Sınıfta ama bu sebebten dolayı değil daha çok o bölümü sevmedigimden bide istemediğim kisilerle arkadaşlık kurdgumdan konuşmak istediğim kişilerle konuşamıyodum derste genelde uyuyodum bıraktım ailemle çok kavga ettim tabi herşeyden annemi sucluyodum bize biseyler için baskı yapmasa diyodum belki şuan biyerlere gelirdim dedim ben okulu bırakıp ortaokul kppsye girip memur olcam hazirlandim çok duusuk bı puan aldım tabi o dönemde hep ailemle aram kötüydü hep onların tersi şeyler yapiyodum bı kişiyle birlikte bile oldum o dönemde hep erkeklerle konusydum eve geç geliyodum bazen dayak yiyodum şuan diyorum ben ozaman neden böyle şeyler yapmışım diğer kardeşlerim hiç böyle değil bide baba eksigi var bizde bugüne kadar var ama yok gibi yani sonra sınavdan sonra dedim bı ise gircem calışıcam aciktanda ünv okrum tabi babam her akşam kavga çıkarıyordu annemin yüzü bı karıştı nefret ediyordum millete bakıyordum nasil rahatlar benim ailem bı okul için psikolojimi bozmuştu resmen işe girdim insanlarla iletişim kuramadigimi farkettim sonra çok düşünüyorum eski dusunduklerim aklıma geliyodu çalışanlar benim hakkımda bu degisik kızfaln diyorlardı sonra biara psikolojimin bozuldgunu farketmistim eski yasadiklarim kafam o kadar dolmustiki artık bişey düşünemez duruma gelmiştim durup oldugm yerde gülme geliyodu baktım olmuyo sırf babamdan kurtulmak için okula dönme kararı aldım bı senem kalmis dedim döndüm ve pazartesi okul var bu sefer tüm bunlar aklıma geliyo alt sinifla derse girmek falan kendimi okadar kotu hisediyrmki eski siniftn kimseyle görüşmüyorym hayat o kadar işkence gibi geliyoki neden ben hem cinse karşı ilgiyi okadar kotu olarak algilamisim hep agliyodum bunun için ilaç bile icmisim annem benimle hastaneye geliyodu onun hayatını resmen işkenceye cevridim kendimi sucluyorym hep o hoca benim tm belki aklım basmiyodu bı. Kere güvenip söyledim o hocanın kalkıp annemi arayıp söylemesi çok saçma geliyo ben evde o zamanlar annemle kavga ediyordum hep çünkü ona lezbiyen diyr bagrdum hep sizn genlerinizden geliyo dedim abim de o sıra evdeydi herşeyi duydu ikiisnin de hayatını şuan karartmis gibi hissediyorum kendimi hep sucluyorym ben he bunları dusnmekten anı yasayamiyorum hep düşünüyorum kendimden alt sinifla derse gircem nasıl dinleyecem diye dusunuyorum yani küçükken de bide yine ilgi vardı hemcinsime karşı bunları bı hata olarak görüp hayatıma devam etmek istiyorum çünkü ozaman böyle yanlış gelmiyodu siz olsaniz nasıl bı yol izlerdiniz