Yaren OPAN

18 yasindayim ve yaklasik 5 seneden beri tanatofobi ile mucadele etmeye calisiyorum, kendimi arada sakinlestirebilsem de hayatima oyle buyuk bir etki ediyor ki sanki gunum yaklasmis gibu hissediyorum. surekli aklimin bir kosesinde tekrar ediyor ve agir panik ataklar esliginde geciriyorum bunlari. durdurulamaz ya da iptal edilemez bir sey oldugunu bilmeme ragmen boyleyim. asiri korkuyorum ve bu istahima&uykuma da yansidi kendi odamda yatamiyorum, en ufak nefes sesi olan bir yere gecip uzaniyorum, yemek bazen cok yiyorum bazen asiri az. bu fobiden kurtulup azicik da olsa dusunmeden rahat yasamak istiyorum surekli agliyorum disari cikmak benim icin cok zor

18 yaşındayım. Son 1 seneyi aşkın süredir hayat ve yaşamak çok büyük bir sorumluluk olarak geliyor. İçimde inanılmaz bir bitkinlik ve yorgunluk hissediyorum. Geçen sene üniversite sınavı için hazırlandım fakat olmadı. Bu sene de deniyorum ancak içimdeki yorgunluğu dert etmeden masa başında duramıyorum. Son zamanlarda bir gece uyuyup sabahı görememek ne kadar güzel olurdu gibi anlamsız ve yersiz düşünceleri taşıyorum. Böyle hissettiğim yetmezmiş gibi böyle hissettiğim için de kendime kızıyorum. Çoğu yaşıtıma göre inanılmaz bir hayatım var belki de çünkü. Ailemden bir kayıp vermedim, sevdiğim herhangi birisini kaybetmedim, çok büyük bir maddi durum sıkıntısı ile karşılaşmadım her zaman orta düzeydeydik gibi gibi. Bütün bunları düşününce kendime ''böyle hissetmen için bir sebebin bile yok ne bu?'' diyorum ama hayır olmuyor geçmiyor. Depresyon seçeneği biraz alakasız biliyorum çünkü o kadar önemli değil bu ama daha yakın bir şey bulamadım.

Kendimi çok sıkışmış hissediyorum nefesim de yetmiyor önüne geçemiyorum kalp çarpıntım başladı