Zeynep GÜRBILEK

Merhaba öncelikle kolay gelsin demek istiyorum. Son zamanlarda ( 6 kadar) her şeyi çok kafaya takmaya başladım.. Örneğin küçücük bir meselede bile. Kafamda çok büyütüyorum. Özellikle arkadaş ortamında. Sosyal fobim var ve maalesef sohbet etme konusunda çok iyi değilim. Arkadaş ortamında herkes sohbet ederken ben geri planda kalıyorum.. Kendimi onlardan soyuluyorum. Onlar kendi aralarında sohbet ederken ben sadece dinliyorum.. Birilerinin bana soru sormasını bekliyorum.. Ya da moralim bozuk diyelim karşımdaki kişiye bunu söylemek yerine onun beni anlamasını bekliyorum.. Bir konuda kendi düşüncelerimi söyleyemiyorum. Bu sebeple de dislaniyormus yavaş yavaş. Aniden sinirleniyorum.. Bazı konularda fevri davrandığım zamanlar oluyor. Bu huyumdan nefret ediyorum.. Çok fazla karamsar ve olumsuz düşünüyorum.. Bu gün geçtikçe daha da fazla oluyor. Mesela küçük bir konuda bütün ince detayına kadar düşünüyorum. Bütün küçük olaylarda kendimi suçluyorum. Ben mi bir şey yaptım.. Ne yaptım da böyle oldu gibi sorular kafamda dönüp duruyor. Başkaları benim hakkımda bir şey konuşuyorlar gibime geliyor.. Çok kuşkulaniyorum bu yüzden de. Başkalarının beni sevebileceği düşüncesi kafamda yok. Beni neden sevsinler ki diye düşünüyorum. Beni sevmedikleri düşüncesi kafamın içinden çıkmadığı için benim hakkımda konuşuyorlar düşüncesi de oluyor. Mesela 4 kişilik bir arkadaş grubumuz var. Ama kendileri 3 kişi olarak ayrı grup kurmuşlar. Kendime de acaba ben mi bie şey yapıyorum diyorum. Ya da beni neden gruba almadılar diye düşünüyorum. Ama gidip de kendilerine bunu söyleyemiyorum. Bunu da üzülüp duruyorum. Kafama taktıgim gibi de ağlama isteyi geliyor. Korkuyorum sanırım. Yalnız kalmaktan korkuyorum. Bu yüzden kendimi başkalarının yanında olmam gerekiyormus gibi de hissediyorum. Fakat başkalarının bana değer verip beni sevecekleri aklımın ucundan bile geçmiyor. Sonuç olarak da kendimi parçalıyorum. Kendimi yazıyorum Günün sonunda ben mutsuz oluyorum.. onlar mutlu gülüyor ama ben hep yalnız başıma kalacağım bir yere gidip ağlıyorum. Bu durum da 6 aydır hiçbir şekilde geçmiyor içimde. Çok stres oluyorum. Ve içimdeki kaygilanmak bir yana dursun korku, stres, ve ağlama isteği karışık bir şekilde gün geçtikçe bittiğimi hissediyorum. Bu durum neden olur. Ya da ne yaparsam artık bu şeyden kurtulurum.