Merhaba,8 yasında oğlum var.3 yasından sonra başka insanlardan çocuk yada yetişkin cekinmeye başladı.sosyal ortamlara girmeye,iletişim kurmaya,kalabalıktan korkuyor ve çekiniyor(park kalabaliksa gitmiyor,okulda arkadaş edinemiyor,müzik yada spor kurslarina yazdırıyoruz gitmiyor)aşırı derecede kaygılı.bizimle iletişiminde problem yok.daha önce 2 seans yüz yüze terapi aldı sosyalleşmesi gerekiyor dendi,fakat sosyallesecegi ortama sokamıyoruz.nasıl bir yol izlemeliyiz.tesekkürler

merhaba hocam sınava hazırlanan 17 yaşında bir erkeğim kadınsı desen ve detayli kadin kulotlari giymek beni cok heyecanlandiriyo sizce bu sınav sene ede giymeye devam edeyim mi yoksa bırakayım mı veya baika bir öneriniz varsa açığım

Merhaba yaklaşık 10 aydır süren bir uzak mesafe ilişkim var aslında 3 yıla kadar dayanıyor ama en sonki barışmamızdan bu yana 10 ay geçti. Eskiden onun umursamaz olduğunu düşünürdüm tartışırdık ve o sorunlardan kaçtığı için ayrılırdı(ayrılıp ertesi gün barışmaktan bahsetmiyorum) ve şimdi de aynı olaylar oluyor, genellikle bir tartışma olduğunda kaçan bir insan, pek kaale almaz dediklerimi. Mesela 6 aydan fazladır sürekli aynı konulardan tartışıyoruz birlikte oyun oynadığımızda oyunda yanlış bir şey yaptığım için bana kızmışlığı oldu ve bu durumdan hoşlanmadığımı ona defalarca kez söyledim, kendimi düzgün ifade edebilmiş miyimdir o sırada onu bilemem ama bu konu hakkında defalarca kez tartıştık ve özür dileyip söz verip tekrar tekrar aynı şeyleri yapmaya devam etti. Son barışmamızda, 10 ay önce işte, ben onunla konuşurken eski sevgilimle arkadaş niyetine nadiren de olsa konuşuyordum, onun bu konu hakkındaki bakış açısını bilmiyordum, ayrıca çıkıp çıkmadığımızdan da emin değildim, daha çok yakın davranıyorduk birbirimize sevgili gibi ama içten içe bunu kabul edemiyordum çünkü değişip değişmediğinden emin olmak istiyordum. Zamanında sürekli benden ayrıldığı için çok acı çektim, üzüldüm, aynıları olsun istemiyordum. Her neyse o bunu aldatmak olarak saydı uzun süre boyunca ve bu süre içinde bu konu ağzımızdan düşmedi, sürekli olarak bu konu hakkında tartışıyorduk bana hatta hakaretler de ediyordu. Her seferinde bir daha etmeyeceğine dair sözler verip aslında asla tutmuyordu, bundan 1 buçuk hafta önce aynı şekilde hakaret etmedi ama laf soktuğu için rahatsız oldum ve bu bardağı taşıran son damlaydı, patladım ve saydırdım ona. Benden özür diledi soğuk davrandım ona bir kaç gün. Biz genellikle her gün konuşur ederdik birlikte zaman geçirirdik ama o günden sonra daha az vakit geçirdik, daha soğuktuk ve sürekli bu konu açılıyordu, sürekli söz verip tutmadığı için ona güvenemiyordum ama ondan vazgeçemiyordum da. O günden beridir aynı şekilde rahat hissetmedim onun yanında. En sonunda sürekli acı çektiğim için, ağladığım için bana patladı, ağlamama katlanamadığını, benden sıkıldığını, bu konudan sıkıldığını hatta ayrıldığını söyledi ve ardından beni her yerden engelledi. Bir şekilde bir yolunu bulup ona ulaştım ve ona acı çektiğimi söyledim ama dünden beri bana kötü davranıyor, sanki düşmanıymışım gibi, sürekli benden sıkıldığını söylüyor ama aynı zamanda da zaman istiyor kafa dinlemek için, nefret mi ediyorsun dediğimde evet dedi ama seviyor musun dediğimde bilmiyorum demişti. Ben anlamıyorum patlamasından belki 2 dakika önce beni çok sevdiğini söylüyordu, bebek gibi seviyordu ağlamama rağmen ve sonrasında benden resmen nefret etti. Sizce bende mi sorun var onda mı? Ve cidden düzelsin istiyorum aramızdaki durum, onu çok seviyorum. Şu 3 yıl içerisinde ne zaman ayrıldıktan sonra onla konuştuysam hep sanki sevgim hiç azalmamış gibi hissettim ve cidden ayrıyken bile onu çok sevdim ve özledim. Ama o ise duygusuz biri gibi bazen, önceden bir kalbe sahipti diyebilirim daha nazikti ama şimdi tanıyamıyorum onu. Sizce bipolar mı yoksa çok mı bıktırdım onu kendimden? Ve düzelir mi aramızdaki sorun? Düzelirse nasıl düzelir?

Boyle bir sey okumustum ve suanki yasadigim sıkıntılar zamanla olustugunu dusunuyorum ve bunu yetisme tarzim etkilemis olabilir aralikli duygusal bosluga giriyorum baglanmam gereken bir seyin olmasi gerekiyor ve bu rastgele oyun sosyal medya yada bir insan olabilir ve ben hepsini denedim surekli degisiyor ve hepsi beni kotu etkiliyor ama mutlu oluyorum bu yanlis bir sey ben şuan hic olmamam gereken birine bagimliyim kendi hocama baglandim hem kiz hemde benden buyuk yogun duygular besliyorum ve sanki o olmazsa yasayamicakmis gibi hissediyorum. Dusunuyorum acaba aileme bagli olsaydim bu kadar sorun cikmazdi ama ben evim haric herseye baglaniyorum ve uzaklasamiyorum cunku kendi hocam ve onu cok seviyorum bu tamamen yanlış bir sey ama ben duygularimi kontrol edemiyorumki kurtulmak istiyorum cunku artik hayatima ve derslerime olumsuz etki ediyor odak noktami bozuyor ve ben anlatamiyorum yada destek alamiyorum bu sınır zamanla cizilmis ve bunu cozemem cunku elimde degil duygu ve dusuncelerimi ifade edemiyorum bunun bir suru nedeni var ve hepsi bir temele cikiyor aile ve yetisme tarzi kafam cok karisiyor hersey birbiriyle bagli ve ben cozum bulamiyorum cunku destek alamiyorum cikmazda gibiyim hayatimi olumsuz etkiliyor ve artik vaktim yok destek almak icin gec bile kalmisim aklima ilk online terapi geldi merak ediyorum ne yapmaliyim

Uyku esnasında özel bölgeni ellersen hisseder misin

merhaba 17 yaşındayım Üniversite sınavına hazırlanıyorum derslerim konusunda stresliyim yakın zamanda (2-3 hafta önce) romantik ilişkimi bitirmek zorunda kaldım aile içi ortam çoğu zaman çok gergin arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi çok yalnız hissediyorum iyiyken mutluyken bir anda ağlayacak hale gelebiliyorum ailem maddi açıdan yetersiz ben kardeşlerime benim de ihtiyacım olan parayla destek olamadığım için oldukça huzursuz hissediyorum arkadaşımla takılırken sevgilisinin sürekli yanımızda olmasından huzursuz ve sinirli hissediyorum yaptığım sakarlıklardan rezilliklerden huzursuz ve sinirli hissediyorum her şey çok karmaşık ne yapacağım bilmiyorum oldukça huzursuzum

Selam, muhafazakar bir ailede buyudum, yeni evlendim ve kocamın benden once cinsel hayatinin olduğunu ogrendim beni cok rahatsız etti, bana daha önce bahsetmemişti, ilişki geçmişini sordugumda ciddi bişey olmadığını söylemişti ve konu kapanmıştı. Ben cok cok rahatsiz oldum ve affedemiyorum onu sürekli aklıma geliyor bu durum ne yapmalıyım. Takıntılı haline getirdim sürekli ağlıyorum ve eşimi suçluyorum

İstanbul'da oturuyorduk 16 yaşındaydım babam vefat etti aniden 6 yıl oldu o zamanlar bile çok sorun vardı birlikte oturuyorduk amcamlarla felan babam içine atar annemde de çok ezilmisti Burdan kendi memleketimize taşındık . Bursa'ya geldik maddi manevi en kotu şeyleri yasadik . Annemin panik atakları başladı maddi manevi zorluk yaşadık .Lise 4. Sınıftaydım stajimi ayarlamistik. Babam vefat edince memlekete taşindik okul burda başladı ayağa kalkamıyorum okula gitmek istemiyordum çok farklıydı . Staj bitti çalışmaya başladım kimseye yük olmamak için sürekli çalıştım . O ara ozguvensiz kimseye ses çıkaramayan kıyafet giyemeyen sürekli kim ne der diye düşünen sürekli annemi düşünmek babamı düşünmek çok yorulmuştum . Ayakta zor çalışıyordum . Annem de beni çok yormustu . Ondaki pskoljik şeyler bana geçmişti sürekli mutlu etmeye çalışıyordum . Küçücük yaşimla .. Bir tane çocuk vardı bizim koylu İstanbul'dayken İsmi Recep annem duymuştu konuştugumuz ve bizim koylu içinde oturuyorduk sürekli laf söz olur diye diye annem de beni yemişti . Sırf hiç kimse istemiyor iş güç yok diye beni böyle böyle kafayı yedirtmislerdi halam teyzem kimseye bir şey de diyemiyorum . Her gün engelliyordum . Bizim yan yana resimlerimizi Recep beni tehit ediyorsu annene atarım felan benim onu sevdigimi biliyordu . Sırf annem istemiyor diye uzak duruyordum 10 yıl olacak elalem yüzünden 5 kez anca bulusmusuzdur .1 yıl sohbetimiz bile.yoktru bir gün bizim eve geldi ilişki yaşadık . Sürekli onu la tehdit edip Allah'ın her günü sayfalarca hakaret ediyoru ... Yapma etme diyordum sürekli engelliyordum . Etrafın hayla sen konustun . Sen ettin diyor sırf onlar yüzünden öldü en sonunda köy hadi nisanlayinsana diyip baskı yapınca aileler de baskı yaptı annem beni hiç bir zaman anlamadı her gün ağladım . Hiç kimse bana neyin var demeden ben herkesin derdine kostum . Neyse nisanlandik o ayrı dert zaten ben ona uzak davrandım diye oda benden öyle intikam aldı ayrilamiyordumda. İlişki yaşadık diye tehdit ediyordu . Evlendik birbirimizin suratına bakmadık ben her gün ağladım bununla npaicam diye diye kafayı yedim gittim avukat ayaraldim boşanmak için hiç konuşmuyordu hakaretlerini unutamadım hiç birini yıllarca zaten konuşmadık hiç bir şey kalmadı. Anneme soyeldim ayarlayıp gittim . Sana dul derler annesi gibi dedi dışarı çıksan laf olur dedi . O benim çok zoruma gitti 23 yaşındayım dedim ne lafı anne dedim bu kötü durumdan ayrılmak iciin can attım şimdide hiç bir şey umrumda deil çocuğumda yok çok yoruldum

17 yaşındayım küçükken tacize uğradım ve ondan sonra kendime zarar vermem başladı öfkemi kontrol etmekte zorlanıyorum. Duygularımı kontrol edemiyorum artık hiçbirşeyden zevk almıyorum ve hep ölmek istiyorum. Hiçbirşeyden mutlu olmuyorum sizce ne yapmalıyım.

Mrb ben 16 ve 19 yaşım da iki farklı kişi tarafından tecavüze uğradım. ikinci tecavüzcüme kendisine karşı bi duygu beslemeksizin orayla bir ilişki devam ettirme (mecbur hisssederek) kararı alıp defalarca istemsiz bir şekilde aylarca gel gitli bi ilişki sürdürdüm. en sonunda beni daha fazla manipüleleriyle zehirlediğini anladıkça ondan kurtuldum. süreçte cinsel birlikteliklerimiz de oldu manipüle edilerek. (evleneceğiz ben seni seviyorum vb.) ve her cinsellikte kasılıp istemiyordum bir arzu duymuyordum. aksine acı ve öfke hissediyordum. fakat orada kalmaya kabul edilmeye mecbur hissediyordum. şimdi yaş aldıkça neden öyle hissettiğimi sorguluyorum. sormak istediğim şey şunlar. genç bir kadın tecavüzcüsüne karşı arzu duyar mı? onu arzular mı? kendini onunla bi ilişki veya evlilik devam ettirmeye mecbur hisseder mi?