Hocam merhabalar 20’li yaşların başında iyi bir bölümde okuyan başarılı sayılabilecek biriyim .Üniversitdeki arkadaşlarım beni güleryüzlü ,kendine güvenen biri olarak görse de durum hiç de böyle değil ne yazık ki .Kendimden nefret ediyorum .Orta düzeyde inançlı bir bireydim kendimi kötü hissettiğimde yaratıcıya güvenir ona dua eder kendimi biraz olsun iyi hissederdim .Ama şimdi hiç yapamıyorum bunu .Yaratıcıya nerdeyse sitem eder gibi neden beni de yakışıklı ve uzun kısaca iyi bir fiziksel görünüşte yaratmadın diye soruyorum .İnsanlar tamamen dış görünüşe göre karar veriyor .Son zamanlarda ne yazık ki ek olarak kıskançlık duygusu arttı .İyi fiziksel görünüşte olan hemcinslerime kıskançlıkla bakmaya başladım .Ben böyle biri olmak istemiyorum .Sİzce anlattıklarımdan yola çıkarak düşünceniz nedir ? Cevaplarsanız çok minnettar olurum 🙏

Hocam merhabalar iyi bir üniversitede iyi bir bölümde okuyorum ancak kendime olan sevgim saygım son derece düşük hatta yok diyebilirim . Dışardaki insanlara karşı güleryüzle yaklaşsam da kendimden emin gibi gözüksem de böyle değil .Özellikle fiziksel durumumdan hiç memnun değilim .Bazen soruyorum neden kısa ve yakışıklı değilim iyi bir fiziksel görünüşüm yok diye . İnsanlar siz başarılı olsanız bile dış görünüşe göre karar veriyor ve seçim yapıyor . Ortalama seviyede inançlı biriydim ancak son zamanlarda inancım konusunda da eksilme hissediyorum .Acaba yaratıcı neden beni de iyi bit fiziksel görünüşte yaratmadı diye . Kendimi geliştirmek için bir şeyler yapmak istiyorum ama bunun için eyleme geçemiyorum . Kendimi çok kötü hissediyorum .Acaba anlattıklarımla ilgili ön düşünceniz nedir ? Şimdiden teşekkürler 🙏

Merhaba 4 yaş çocuğuma oyuncaklarını toplaması için uyardığımda bana seni çok seviyorum dedi ama sonrasında içimden konuştuklarımı duyabiliyormusun dedi evet dediğim de özür dilerim sizi salaklar dedim babamla sana dedi çok üzgünüz güzel bi ilişkimiz sağlıklı bi çocuğumuz olduğunu düşünüyorduk size bi danışmak istedim neden böyle oldu yada biz mi büyütüyoruz üzerine gitmedik özrünü kabul ettik

Behice Hanım merhaba. Benim 4 yaşında kızım var 2 yaşında emzirmeyi bıraktık. Bıraktıktan bir süre sonra kollarımızı sıkmaya başladı çok yumuşak çok sıcak diyerek. Sinirlendiğinde veya sıkıldığında değil her durumda yapıyor. Uyurken bile onu düzeltmek için kucağıma aldığımda eli koluma dediğinde uyku halinde bile sıkıyor. Bu durumda psikologla mı görüşmeyelim yoksa ergoterapistle mi?

vermiştim Hocam ve bir kaç gün önce gittim psikiyatriye ve oturdum derdimi anlattım doktara ve bana reçeteli bir ilacı yazdı ve ismi concerta 54 mg ilacini yazdi ve bu ilaç sayesinde iyileşirsin dedi ve ilacı kullanali 6 gün oldu bugünde dahil yani ve hala etki etmedi yan etkiside olmadi ve hala aynıyım Hocam ve bunlarda var bende yıllardır yani dedim gibi 1-unutkanlık 2-dikkatsiz dikkatim yok yani ve dedim gibi hiç bir günde olamdi yani 3-dikkat dağınıklığı 4-okudum kitapin bir kelimesini bile anlamama ve anlık olarak kelimelerin kafamdan uçup gitmesi 5- düşünmeden anlık olarak cevap verme veya tepki gösterme

Hocam , ben 33 yaşındayım. Babam annemi ben doğduğum sene aldatmış ayrılmaya kararvermiş annem çabalamış düzelmişler. ben üniversitedeyken tekrar aldattı ve annem o dönemde kanserden ameliyat oldu. Ben o dönemde okulu bile bırakma seviyesine geldim. Bu sorunlardan dolayı baygınlıkşar yaşadım defalarca. Annemin yanında durdum önüme gelen herkesle kavga eder duruma geldim.üniversite bitti annem evlenmemi istedi ben hep yanındayım dedi.bende evlendim çocuğun olsun dedi hamile kaldım. Ama destek olacak kimse yoktu etrafımda. 8 aylık hamileyken il dışı taşınma durumumuz oldu yapayalnız herşeyin üstesinden gelmem zorunda kaldım. Çocuk oldu sürekli hastalanan ağlayan bir bebekti uykusuz geçiyor günlerim hala (4 yaşında) 1 gün dahi yanıma gelen bana yardımcı olan olmadı. Ben derdimi paylaştıkça hep tamam deyip geçiştirdiler. Yine yalnız kaldım. Kızım 3 yaşındayken kreşe başlattım kpss hazırlanıp kendimi kurtarayım hep çocuğuma daha rahat bakarım hem işimden ayrı kalmamış olurum dedim. Kurslara gittim . Eşim işten geliyordu ben kursa gidiyordum. Gecelerce uyumazdım ders çalışıyordum. Çok uğraştım çok çabaladım . Ama başarılı olamıyorum. Ne için uğraşıyorsam elimde kalıyor. Benim doğmamla sanki başlamış benim kötülüğüm. Annem hep sen doğduğun sene başladı baban derdi. Ben hep ailemin derdini dinleyen çözüm bulan destek olan kişiyim ama benim derdimi dinleyen kimsem yok çabaladığı. Hetşeyde yapayalnız koskoca okyanusta kulaç atıyormuş gibiyim. Üniversite de üniversite önceside hep sınandım okuma dediler , zorladım okudum. Çalışkan dediler çocuğun var otur bak dediler ben hep zor bir çocuğa rağmen çabalıyorum. Belki bir ihtimal bulurum güçlü bir kadın olurum diye.Hayatta herşeyi çok zorlayarak elde etmeye çalışıyorum. Çok zorlanıyorum ve destekleyecek kimsem yok hep güçlü görünmeye çalmıştım hep. Ama artık gücüm kalmadı . Lanetli gibi hissediyorum kendimi .ağlıyorum .çok çabuk sinirleniyorum artık. Hiçbirşeyden başarılı olamıyorum gibi sanki . Aşamıyorum bu durumu ne yapmalıyım . Ben güçlü ayakları yere basan bir kadın olmak istiyorum. Ben hep bunun hayaliyle okudum hep öyle azmettim. Ama başaramıyorum. Herşey bana karşı gibi. Bişey olsa benim yüzümden hep bana oluyor hep beni buluyor diyorum.

nasil anlatacagim bilmiyorum gecen gun genital bolgemi elledim beyaz kremsi kalinti vardi. yikadim falan iste onu. ellerimi de yikadim sabunlu suyla. sonra uyudum. uyandim aileme kahvalti hazirlayacaktim. sonra dun gece genital bolgeme dokundugum aklima geldi. ellerimi yikadim ama tirnak aralarimi yikamadim gibi geliyodu. yemegi de yapmak zorundaydim. yaptim. ama sey gibi geliyor sanki tirnak aralarimda o beyaz kalinti kalmista yemege koymusum bilerek. aileme soylemek istegi geliyor. soylemezsem igrenc biri olurum falan. ne yapacagimi sasirdim. dunden beri tirnak aralarimi temizliyorum. bakteri falan bulasmissa ailemdekilere diye kendimi sucluyorum...

Merhaba hocam 19 yaşımdayım ben uçak sesinden çok korkuyorum bu nedir bilmiyorum bu bende bı iki senedir var olan birşey Filistinli kardeşlerimizi o halde gördükten sonra mi daha kötü oldum bilemiyorum ama mesela eğer damda isem ve bir uçak sesi geliyorsa yani normal olarak benim kalbim küt küt atiyor sanki her an savaş çıkacakmış gibi savaştan çok korkuyorum savaş ve uçak sesi korkum beraber bazen düşünmekten bir hal oluyorum savaşı her an savaş olacak perişan halde olacağız ailemi kaybedeceğim falan baya kendimi kötü hissettiriyorum bu yüzden uçak sesine dayanamıyorum uçak sesi gelince sanki her an bir yerden füze gelecek gibi hissediyorum kendimi İyi günler

Çok zor durumda etrafımdaki herkesten farklı bir öneri veya teselli duyduğum için , kafamda susturamadığım sürekli konuşan bir ses yarattığım için çareyi sizde buldum Ben , hayatımda ilk kez bir insana güvendim bir insanı sevdim üstelik karşılıklı bir sevgi. Hiç hissetmediğim duygular hissettim. Kaybetme korkusu ve gerçekten sevince ölürcesine sevdiğim sevmeye aşık bir insan olduğum için doğru kişiyi bekledim hep. Gerçekten sevip ciddi düşüneceğim biri olsun istedim . Hiç bir zaman amacım boş kalmıyım sıkıldım hayatıma birini alayım olmadı. Ve ilk kez ya duygu boşver bir kerede izin ver kendine dediğim de iş arkadaşımın tanıştırmasıyla başlayan 2 yıl süren bir ilişkim var. Düne kadar vardı. Çok sevdim çok sevildim hayatımın merkezindeydi hayallerimin ötesinde bugüne kadar beklediğim kişi diyebilirim. Bugüne kadar tek bir kavgamız dahi olmadı. Tabiki küçük tartışmalar oldu ama hiç böyle uzatıp birbirimizi kıracak cinsten değil. Herşey 3 hafta öncesine kadar öok güzeldi. erkek arkadaşım yolunda gitmeyen bir durum olduğunda mesela hasta olduğunda, iş sorunları yaşadığında depresyon moduna giriyor. Her şey olumsuz her şey kötü hiçbir şey hiçbir zaman yolunda gitmiyor şeklinde düşünüyor. Bu anlarda benle iletişimini azaltıyor veya kesiyor. Anlayışla karşılayıp yanında olmaya çalışsam da ve bu tavrı hakkında daha öncede rahatsız olduğumu üzüldüğümü belirtsem de hep aynı şey. Ama şu an yaşadığımız ilk kez bu kadar kopuk ilk kez bu kadar uzak. Ne dışarı çıkıyor ne arkadaşlarıyla görüşüyor ne benle konuşuyor tamamen bir depresyonda. Bu süreçte rahatsızlık geçirdi babası anjiyo oldu iş sıkıntıları da yaşadı. 3 hafta önce çok mutlu ve iyiyken şuan 0 iletişim. Ben yazıyorum iki kelime konuşup sonra konuşma bitiyor. Korkuyordum benden ayrılacak diye. Hiçbir sorun yokken mutluyken bir anda bıçak gibi bu hale gelmemiz beni gökdelenin tepesinden atılmış gibi hissettiriyor. Sürekli ağlıyorum daralıyorum kalbim sıkışıyor. Çok seviyorum. Onunla çok eğleniyorum çok mutluyum. bu 3 haftalık süreçte görüşmemiştik haklısın sana yansıyor görüşünce konuşuruz demişti. Sonra tel konuşmamızda iyi olmadığını halinin enerjisinin olmadığını söyledi herşeyden bıktığını hiçbirşeyin yolunda gitmediğini. Ama bana yansıttığını kimsenşn kimseyi böyle üzmeye hakkı yok insan sevgilisiyle eğlenmek mutlu olmak ister dedi. Ben de Beraber çözelim birbirimizde bulalım çaresini istiyorum ona da söyledim. Ne olursa olsun ben hep yanındayım o da yanımda olsun istiyorum. Bu kadar güzelken mutluyken yolunda gitmeyen şeyler yüzünden ilişkimizin bu hale gelmesini hak etmiyoruz. Bu yüzden bitmemeli. Bugğne kadar hiç büyük bir kavgamız vs olmadı bundan hep bahsederdik insanlar neler yaşıyor bizim hiç yok diye mutlu olurduk. pazar günü geldi görüştük ayaküstü 10 dk kötü olduğunu kendinden sıkıldığını hiçbirşey yapmak istemediğini söyledi. Gerçekten çok kötüyüm çok düşündüm seni çok üzüyorum bu süreçte ve daha fazla üzmek uzatmak istemiyorum dedi bencilce düşündüğünü ben her koşulda yanında olacağımı söylediğimi bunun hiçbir önemi yok mu diye söyledim tabi ki var ama bencilce değil aksine seni düşündüğüm için bu kararı verdim dedi hayatından beni çıkarınca herşey normale mi dönecek yapamam onsuz gerçekten ben hayatımda hiç tahmin edecemeyeceğim kadar çok sevdim ve sevildim 2 yıllık ilişkinin ortada bizlik bir sebep yokken bitmeesini üstelik ayaküstü bitmesini kabul edemiyorum. psikoloğa gittiğini psikiyatriste yönlendirdiğini söyledi çarşamba randevum var dedi. Bu süreç ne kadar sürer bilmiyorum 3 ay mı 1 yıl mı bilmediğim bir süreçte seni üzmek istemiyorum dedi. Ortak arkadaşımız bizi tanıştıran kişi de birkaç gün geçince konuşacak onunla ne düşünüyor niye böyle bişey yaptı vs yoklamak için. Ben bir ay kadar sabredip yazmak istiyorum görüşmek için. Bunu hak etmiyoruz kurtarmak istiyorum bu ilişkiyi o da iyi olsun istiyorum bu kadar kötüyse sağlıklı ve mantıklı bir karar veremiyor belki de ve ben çabalamak istiyorum geri kazanmak istiyorum. Bomboş hissediyorum kendimi. Vedalaşamadık bile yani ne o sarılanildi ne ben ama çok istedim o da istiyordu anladım böyle gidemedik salak gibi kaldık en son ben döndüm gittim. Her şey çok içimde kaldı konuşamadım çok fazla birşey diyemedim ağlamaktan. Nolur bana bir yol gösterin bu ilişkiyi kurtarmama yardım edin. En uygun vakitte seans alıcam boşluk yaratıp işsel anlamda da çok yoğun bir döneme girdim ama bu süreçte kafayı yemek üzereyim. Çok uzun yazdım farkındayım özür dilerim ama çok çaresizim

Hocam merhabalar size benim icin çok onemli bir konu hakkinda danismak istiyorum duygusal yeme şeker bagimliligi hayatimi mahvetti doksan sekiz kiloya kadar ciktim hocam dokuz yillik evliyim evliligim boyunca esimin hep baskalariyla gorusmeleri konusmalari oldu ayrilmak istedim ayrilamiyorum uc tane kizim var hic arkadasim yok kendimi gelistirebilecegim bi alan yok bulundugum ilcede evden disari cikmak istemiyorum aslina bakarsaniz yiyeceklerden baska beni mutlu eden hic bir sey yok bu hayatta her sabah kalkiyorum kendime sozler veriyorum ama aradan iki saat gecince hepsini unutuyorum hobi edinmeye calistim disari cikmaya calistim cocuklarla kendimce cozumler bulmaya calistim ama hocam olmuyor bu durum benim butun ozguvenimi oz saygimi bitirdi esimle olan durumlarimiz yuzundende kendimden nefret ediyorum aynaya baktigimda kendimden igreniyorum hocam ben bu durumu nasil çozebilirim.