Züleyha DEMİRKAYA

İnsanlardan sevgi bekliyorum. Karşı cinsin bana aşık olmasını istiyorum. Sevgiye doymuyor gibiyim ama hayatımda ailem dışında hiç kimseden de sevgi görmediğim gerçeği var. Sevilmek istiyorum. Kimse beni sevmiyor gibi hissediyorum. 23 yaşındayım. Hiç sevgilim olmadı. Hayatımda hiç iltifat almadım. Güzel bir söz duymadım. Kızların arkadaşlarımla ilgilendiğini görüp benimle ilgilenmediklerini görünce moralim bozuluyor. Sevgilileri kıskanıyorum. Onlara imreniyorum. Onlara kinliyim. Mutlu insanlardan nefret etmeye başladım. Ben mutsuzsam herkes mutsuz olsun istiyorum. Sanırım kötü bir insanım. Bir kızla bir sohbete iki çift söze hasretim. Arkadaşıma bir kızın iltifat ettiğini gördüm ve çok üzüldüm çünkü bana hiç bir kız iltifat etmedi bugüne kadar. Ben kimsenin beni sevmediğini söylediğimde insanlar sağır dilsiz oluyor. Kimse cevap vermiyor. Koca dünyada 1 tane kız bile beni sevmez mi? Sanırım ben çirkinim. Eskiden çirkin olduğumu düşünmezdim. Fakat artık anladım. Bir keresinde kızın biri fotomu istemişti, fotomu atmıştım beni engellemişti. Hatta bunu birden fazla kızda yaşadım. Kimse beni sevmiyorsa yaşamanın ne anlamı var ki? Kimse acımı duymuyor. İnsanlar sorunlarıma gülüyor. Çocuk kandırır gibi aptalca teselliler veriyorlar. Sabretmek dünyadaki en zor şey. Kadınların beni seveceğine olan inancımı kaybettim. Allahtan ümidimi kestim. Allahın bana asla yardım etmeyeceğini anladım. Artık allahtan nefret ediyorum. Ölmeyi hep istiyorum ama intihar edemem. Ölmek için dua ediyorum. O da kabul olmuyor. Sanki bütün kızlar kötü karakterli erkekleri tercih ediyormuş gibi geliyor bana. Keşke ben de kötü karakterli olsaydım. Lafa gelince bütün kızlar Eren çok iyi çocuk diyor. Ama kimse erenle sevgili olmak istemiyor. Cezaevinden çıkmış gaspçı tiplerin bile sevgilisi varken benim sevgilimin olmaması zoruma gidiyor. İnsanların "sabırlı ol senin de karşına çıkar" , "kader kısmet bu işler", "yaw sen daha geçsin yeğenim. karşına kimler kimler çıkar", "günün birinde senin de sevgilin olacak elbet olacak", "hiç beklemediğin anda karşına çıkacak" gibi klasik lafları benim sinirlerimi bozuyor. Artık sevgilim olsun diye dua etmeyi bıraktım ölmek için dua ediyorum. Çünkü ölme ihtimalim daha mümkün. Sevgilimin olması ihtimali daha imkansız. Ay ve güneşin yan yana gelmesi ihtimali mümkün ama benim sevgilim olması ihtimali 0. Yıllarca ailem yakışıklı oğlum, yakışıklı torunum, yakışıklı yeğenim diyerek beni kandırdı. Gerçek hayata girdiğimde hayal kırıklığına uğradım. Öğretmenimiz iyi insan olursanız herkes sizi sever derdi. İyi bir insan oldum fakat kimse beni sevmiyor. Hep yalanları öğretmişler bize. Tüm insanlar kötü. Hiçbiri beni sevmiyor. Artık bu saatten sonra beni biri sevse de mutlu olabilir miyim bilmiyorum. Bu kadar acı çektikten sonra istediğim bana verilse artık pek de önemi kalmıyor. Hayata ve insanlara karşı inancımı kaybettim.