Büşra KARADAĞ

Merhabalar efendim ben 25 yaşında üniversite öğrencisiyim. Yaşadığım durum yıllardır devam etmekte olup asla bir destek almadım. 2012 den beri yaşadığım bu durum beni , yaşantımı ve iliskilerimi etkilemeye devam etmektedir. Hangi konu başlığında anlatacağımı bilmiyorum aile , ilişkiler, iş okul hayatı bilmiyorum ama özet olarak eskiden bir olaya karşı olan tepkim artık normal değil. Çok üzülmem gereken bir şey için kısa sürede üzülüp hiç yaşanmamış gibi devam ettiğimi sanıyorum umursamazlık olarak görünsede yaşadığım çok basit ve saçma konularda büyük stres ve kaygı yaşıyorum. Bu sürekli kalp atışlarımı hızlandıran göğsümde bir yük varmış hissi veriyor. Bazen mutluyken bir anda mutsuz oluyorum. Bazen umut doluyken bir anda dünyanın en karamsar insanı oluyorum. Ağlamaya çok meyilli bir hale geldim. Sağlıklı kararlar alamıyorum. Her an içimde bir korku ve endişe kaplı. Ben çok yoruldum. Kafamın içi gerçekten çok dolu ve artık dayanamıyorum

Kendi ic sesimle ciddi bir catışma bazen de fazla vicdan yaptıran bir diyalog içerisindeyim önceden sadece depresyon durumundayken yaşadığım bu durumu artık neredeyse her gün gündelik olaylarda bile yaşıyorum ne yapmam gerekiyor

Merhabalar benım 1 aydır kafamı karıştıran birşeyler var ama emin değilim bi yanım yok diye ama bi yanım ya varsa çok geç öğrenirsem diyo otizm süphesi diyorum kızım 20 aylık 4 ay sonra 2 yaşına giricek bizi taklit ediyor bizimle oyun oynamayı cok seviyo göz teması var özellikle kucagıma alıp sevdiği oyunları oynarken aşırı göz teması kuruyor babasıylada aynı şekil bazen ismine tepki veriyo bazen vermiyo yani şöyle başka odada oluyo öykü diye bağırıyorum gelmek istemiyorsa o an kendi capında yüksek sesle birşeyler söylüyo gidiyorum bakıyorum oyuncaklarla oynuyo gelmek istemediğini anlıyorum denemek için başka birşey söyleyip çağırdım ona hiç tepki vermedi he bazen oyun oynarken öykü dediğimde direk bakmıyo ama baktıgı zamanlarda var istediği şeyleri genelde ağlayarak anlatıyo öyle işaret etmiyo su istediği zaman biberona bakıyo bana bakıyo eğer koymuyorsam daha cok ağlıyo koymaya başladığım an ağlaması duruyo komutları bazen yerine getiriyo bazen getirmiyo işine geldiği gibi davranıyo acıkcası yaşıtlarıyla oynuyo hatta cocukları cok seviyo diyebilirim eve biri geldiğinde kollarını acıp gel derse koşarak sarılıyo yabancılık cekmiyo bazen dediklerimi anlamıyor gibi geliyo bazende anlıyo bu durum normal mi acaba şüphe ediyorum görsel zekası cok iyi kitap okuyorum parmagıyla kitaptakı hayvanları gösteriyor ben söylüyorum onun hosuna gidiyor kitabı bana getirip okutturuyor okumazsam ağlıyo 20 aylık cocuklar istediklerini parmagıyla işaret eder diyorlar etmezse otizm diyorlar ama sadece bu belirtiden nasıl otizm olur onu anlamadım her cocugun gelişimi farklı değilmi sonuçta kafam çok karıştı ne yapmam gerek bilmiyorum yardımcı olursanız cok sevinirim şimdiden teşekkürler