Hale Nur KILIÇ MEMUR

Merhabalar adım Halit. 36 yaşındayım. Kız arkadaşımla çözemediğimiz bir sorun var. Kendisi 26 yaşında. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Instagramdan tanıştık.10 ay önce annesi vefat etti. Dünyası yıkıldı. Annesi ve kardeşiyle yaşıyor, babası ayrı. Annesinin vefatından sonra büyük travmalar yaşadı. Sanrıları vardı halüsinasyonlar sesler duymaya başladı. 4 ay boyunca gece gündüz annem beni bıraktı kimsem kalmadı diye ağladı halen annesinin yokluğunu kabullenmekte zorlanıyor. İşi bıraktı evden dışarıya çıkmak istemiyor. Benim zorumla tedavi görmeye başladı. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandı. Asıl sorunumuz şu Benimle yüz yüze görüşmekten çekiniyor. Annesinin vefatından bi kaç ay önce tanıştık dahaca hiç yüz yüze görüşemedik veya görüntülü konuşamadık 1 yıl oldu. Sadece fotoğraflarını görüyorum ve telefonda konuşuyoruz. Görüntülü konuşmak istediğim zaman hep erteliyor ve onu görünce beğenmeyeceğimden onu bırakacağımdan korkuyor. Sürekli benden zaman istiyor. Hep zaman verdim ama o zaman geldiğinde de biraz daha zaman verirmisin diyor. Güzel bi şekilde anlatıyorum onu bırakmayacağımı söylüyorum ama anlamıyor. İçinde bir terk edilme korkusu var. Beni bırakma hayatım yeniden tepetaklak olur diyor ve inanılmaz şekilde ağlıyor kıyamıyorum. Onu bırakmak istemiyorum sadece konuştuğu insan benim. Bırakırsam daha felaket depresyona girecek eminim ama ne yapacağımı da bilemiyorum. Kuzeniyle konuşuyorum ona da, beni bırakmasından çok korkuyorum ya bişeyler ters giderse beni beğenmezse onsuz nasıl hayatıma devam ederim, diyormuş. Neden böyle davranıyor hocam kullandığı ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığı mı çıktı ortaya. Neden bu kadar korkuyor Psikoloji de bunun bir adı varmıdır. Kendisini göstermede yaşadığı çekingenlik çok aykırı birşey değil mi ? yoksa yaşadığı bu kayıp sonucunda normal sayılabilir mi. Ve ben ne yapmalıyım görüntülü konuşmak için ısrar etmemeli ve ona istediği zamanı tekrar tekrar mı vermeliyim

Merhaba ben kız kardeşim doğduğundan beri onunla oynar ilgilenirim. Şu an kardeşim kız kardeşim 3 yaşında. her zamanki gibi oyun oynuyorduk ama bu sefer farklı bir. Şey oldu Onu kanepeninin üstüne koyar kanepeden uzaklaşırdım oda atlardı onu havada yakalardım bu böyle 3 4 sefer tekrar ederdi. Ama bu sefer kardeşimi kucağima aldığımda cinsel bölgemde istemsizce değişik bir uyarı hissettim hoşuma gitti ama pek oralı olmadım ama birkaç kere daha böyle olduğumda sen orospu çocuğu değilsin öz kız kardeşinden(bende kızım) cinsel uyarı alamazsın dedim onunla oyun oynamayı bıraktım ve öbür odaya mast yapmaya gittim sonra her zamanki gibi onunla normal şekilde kız kardeş abla şeklinde oyun oynamaya devam ettik ve onu artık kucağıma aldığımda cinsel bölgeme temas etmemesine dikkat ediyorum ama aklıma takılıyor ben bipolar bozukluğa sahibim sürekli kendimi suçluyorum suçsuz olsam bile.Bu olayıda psikiyatri doktoruma anlatmaya çekiniyorum. Şu an 12.sınıfım yks sınavına gireceğim. Sizce size anlattğım bu olay başka insanlarda da yaşanmışmıdır Etik değer açısından uygun mudur? İslam açısından kardeşimin kul hakkına girmiş oluyor muyum?

Sevgilimle bir yıl önce ilişkimiz başladı. Başlarda benim için tek eksi özelliği boyunun kısa olmasıydı ben uzun boylu erkekleri severim. Ama dedim her konuda tam benlik bana uyum sağlıyor bu yüzden başladım çok da sevdim. Ama şu sıralar sıkılmaya başladım aslında ondan sıkılmak gibi değil ayrılmak istemiyorum çünkü. Görüşmeyi yine istiyorum birlikte vakit geçiyor. Ama artık daha monoton. Ve bazen kendi kendime bu evleneceğim kişi mi diye sorup emin olamıyorum. Bu boy meselesine neden taktım bilmiyorum biraz uzun olsa tapacağım biri ama bu sıralar diğer özelliklerinden çok boyu kafama takılıyor. Önemsediğim özelliklerin hepsi var onda boy en son önemseyeceğim şey ama onda da buna taktım ne yapmalıyım. Onu sevmiyor muyum? Evlensem sorun yaşar mıyım?