Merve Nur ÇETIN

Benim cinsel yönelimim vardı iki tarafa karşı sonra daha çok arkadaş çevresi istediğim gibi olmadığı için okulu bıraktım 1 sene tekrar sınava hazırlandım sonra insanlarla iletişimim zayıfladı şuan diyorum keşke okulu bırakmasaydım diğer düşünce aklıma gelmiyo kendimi özürlü gibi hissediyorum insanlarla iletisim kurarken hemen aklıma geliyo hiç aklımdan çıkmıyo göz teması kurmaktan kaçınıyorum şuan kendimden alt sınıfla derse girecem tekrar kaydımı yaptım 1 senem kalmış ama nasil olacak kendimi kötü hissedym napabilirim gecmisten dolayı hep kendimi suçluyorum bırakmasaydım okulu şuan mezundum diyorum arkadaş çevresinden dolayı okulu bıraktığım kendimi anormal gibi hissedyrm insanlarla iletisim kurarken ilk aklıma gelen gelmiyo okulu niye bıraktım düşüncesi geliyo kendimi cok kötü hissedyrm kimseyle görüşmek gelmiyo içimden işin içinden çıkamıyorum hayatımı bi yıl ertelediğim için kendimi hasta hissedyrm herşeyin farkındayım ama hiçbişey yapamıyorum kafamdaki tek sorun kendimden alt sınıfla derse gireceğim için kendimi anormal gibi hissetmek ve biriyle konuşacağım zamsn bu aklıma geliyo ilişki bile kuramıyorum bi sene o sınıftaki kimseyle konuşmadım sadece ders bi sene sonunda ilişki kuramadığını farkettim bide bundan dolayı bi gulme hissi geliyo bundan dolayı insanlarla ilişki kurmaktan kaçıyorum bide bisey yapacağım zaman ben bu kadar mutlu olamam diyorum bi sene okula ara verdim bi ortamdan kaçtım bu kadar mutlu olamam bide kız iki üç kişiyle konuşuyodum sınıfta oda mecburiyet gibi bişeydi bitek derd zamanı bide yemek yiyodum onlarla bu 1 yıl uzak kaldigim sürede erkeklerle konuştum yalnızlığımı boyle gideriyodum zaten bu bölümü istemiyorum diyodum sağlık okurum açıktan bide çalışrım hem iş ortamı daha güzeldir diyodum gibi dusunceler bide ainnem biliyordu yönelimimi 12. Sınıfta sınava hazırlanırken böyle bi durum vardı hep ağlıyodum en son hocanın yanına gidip böyle bisey oldgunu söyledim annemi aradı oda doktora gittim o zaman ilaç verdi bana denemelere tek girmek istydum mesela böyle bi dusunceden kaçmak için şuan aklıma geliyo kendimi özürlü gibi hissedyrm diyorum bu benim yaşayacağım hayat değil ben 1 sene hayatıma ara verdim ama bu 2 3 aydır böyle bi düşünce geliyo o zaman bunun için okulu bırakmadım dönme dusuncesi yoktu diyodum çalışırım hep sağlık istydum sağlığı da açıktan okurum ama öyle olmadı orda bari belli bi düzenim vardı iş bulmakta zorlandım insanlarla ilişki kurma konusunda mutlu olacağım an içimdeki ses diyoki sen bu kadar şey yaşadım aileni huzursuz ettin bi ortamdan kaçtın bu kadar mutlu olamazsın bu senin hayatın değil sen okulu bırakmasaydın bi şeyle savaşsaydın belki daha farklı olurdu hayatın sen bi dusunceden kaçtın

Erkek arkadaşımla birlikteliğim oldu bazı şeylerden dolayı ondan soğudum şu an bekaretimi kafaya çok takıyorum kendimden tiksiniyorum evlenmekten korkuyorum birisini sevemem ve ona bu durumu açıklarsam beni istemez diye korkuyorum canım çok yanıyor dayanamıyorum artık kendimi çok kötü biri gibi hissediyorum bu işin içinden çıkamıyorum

4 yıldır giden bir ilişkim var ve ben 22 - 23 yaşlarindayiz. Ben farkli bi ilde okuyorum o da farkli bi ilde calismakta. Normalde ilk yıllarımız beraber ayni sehirdeydik hep ama sonra ben kazanınca okulu ona da oradan iş teklifi gelince oraya geçti. Aslında güzel giden bir ilişkimiz var. Ama son zamanlarda maalesef ki çok tartışmalı bir yoldayız. Kendisi ailesi ve işiyle alakalı problem yaşarken bende bi kayıp yaşayıp çok fazla yıprandım. Ve son zamanlarda bitirme derecesine geldik ve kendisi asla bitirmek istemiyordu. Ve hep diyordum duyguların değiştiyse veya başka birşey varsa veya baska birileri varsa bana söyle lütfen bitmesi gerekiyorsa bitsin diye ama asla böyle birsey olmadığını söyleyip sadece zaman diyordu. Ve ben 3 gün önce hesabına girince farklı insanlarla bir kaç gündür konuşuyormuş. Tanımadığı insanlarla tanışmak isteyip konuşmak istemiş. Evet bu konuşmalarda farklı bi yakınlaşma yoktu normal konuşulmuştu ama benden gizlemesi saklaması ve hiç tanimadigi insanlara sevdigim var sevgiljm yok veya konuşmak istemesi ve bunlari görmemem için elinden geleni yapması yalan söyledi. Ve daha sonra gördükten sonra herseyi doğru bi şekilde anlatıp pişman olduğunu gö***** bitirme karari aldim ama asla birakmiyor. Kendisi bile kendini affedemeyecegini soyluyor beni üzdüğü icin ama bunlari telafi edeceğini söyluyor. Ama o insanlarla konuşması tanışmak istemesi tanımadığı insanlarla dertleşmek istemesi benden gizli yapılması beni çok yıprattı. Evet çok pişman ve hatasının da yanlış yaptığının da farkında. Bi boşluğa düştüğünü söyleyip neden böyle birsey yaptığını o da bilmiyor. Ama çok çok pişman daha güzel günler olacağı ve bir daha böyle birsey yapmayacağını söylüyor. Ama ben çok kırgınım. Bu bir ihanet mi bilmiyorum ? Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.