Ayrılık acısı ve suçluluk his

Son zamanlarda ilişki içinde kendimi değersiz ve yetersiz hissetmeye başlamıştım. Bunun sebepleri artık onun davranışlarının değişmeseydi. Arkadaşlarına ve işine vakti olduğunu görüp bana vakit ayırmayınca artık dayanamayıp konuştum hem de defalarca. Günde çok az konuşuyorduk bazen 12-15 saat ya da 1 gün yazmadığı oluyordu. Monoton konuşuyorduk gün içinde bazen muhabbet etmiyorduk. Yoğundu güya ama film izleyip beni görmezden geliyordu. Bana hep “ sana 12 saat uzun geliyor biliyorum ama yazamam bir şeylerden feragat etmem gerekiyor. Arkadaşlarım sevgilileriyle sürekli konuşuyorlar ama ben onlar gibi değilim”diyordu. Telefonla hep ben arıyordum neden aramıyorsun dediğim zaman da “sen zaten beni arıyorsun”diyordu. Gittiği yerleri haber vermiyordu, gün içinde dışarı çıkıyorum dediğimde merak edip ne yaptığımı sormuyordu. Aksine sormamı bekliyorsun biliyorum ama sormayacağım kendin söyle diyordu. Deprem olaylarından sonra bizim yaptığımız şey zina diyerek bana sarılmayı öpmeyi dokunmayı kesmişti. Her ne kadar kabul etmesem de benim dediğim olacak diyordu. Onun koluna girip dolaştığım zaman çok sırnaşıyorsun çok dokunuyorsun diyordu. Ne yapacaktım sokaktaki adama mı sarılacaktım ? Özel günleri kutlamıyordu doğum günüm olduğunu bildiği halde ben artık kutlamayacak mısın dediğimde kutlamıştı. Onun doğum günü için yağmurlu havada ıslanıp mağaza dolaştım ve pahalı bir hediye aldım. Verdiğim gün “bana niye hediye alıyorsun alma demiştim şimdi bende almak zorunda kalacağım”dedi. 4 gün yazmadığı oldu ben mesaj atsam da cevap vermedi. Oturup konuştum böyle sağlıksız bir yere gideriz diye ve beni suçlu buldu. Anlayışsız, ayakları üstünde duramayan kişi ben oldum. Tüm bunları bilsem de yaşadığım onca güzel anı aklıma geliyor. Artık nasıl manipüle olmuşsam bazen 12 saat 1 gün yazmamak normaldi sen abarttın diyorum kendi kendime ve suçlu hissediyorum. Ben bunları ona söyledim diye bana bir şey demeden ortadan kayboldu ayrılık mesajı dahi atmadı. Bir türlü gidişini kabuk edemiyorum. Suçlu konumundan çıkmak artık hayatıma devam edebilmek istiyorum. Bunun için terapide aldım ama düşüncelerim sürekli değişiyor ne yapacağımı bilemiyorum artık. Bu şeyden nasıl çıkacağım ? Gerçekten suçlu muyum? Bu kadar iletişimsizlik normal mi? Nasıl kabul edeceğim ? İlişki bağımlısı mıyım ?