Ailemle anlaşamıyorum.

Merhaba, 13 yaşındayım ve lgsye giricem. bu yüzden üzerimde bir stres var. ailem beni çok darlıyor çünkü hayalim ne kadar yüksekse o kadar yapmak için çaba göstermiyorum. sosyal medyayı çok aktif bir şekilde kullanıyorum günümün %80i bilgisayarda geçiyor. arkadaşlarımla konuşuyorum ama arkadaşlarımla argo ya da küfürlü konuştuğum için annem arkadaşlarımla konuşmamı istemiyor. bazen kullandığım uygulamaları kısıtlıyor, bazen bilgisayarı alıyor. ve benim hep kötü şeyler yapacağımı düşünüyor ve bu yüzden yaklaşık 1 senedir suçluluk duygusuyla boğuşuyorum. ama annem anlamıyor. küfürü bırakmaya ne kadar zorlasam da kendimi başaramadım çünkü çevrem böyle ve arkadaşlarımı kaybetmek istemiyorum her zaman yanımda olan kişiler onlar. bu sıralar annem ve babamla aile ilişkisi değil de aynı evde zorla kalan yabancı ilişkisi var. ailemle sohbet ederken onlara ne kadar yakınsam o kadar uzakmışım gibi hissediyorum sanki soyut bi uzaklık varmış gibi hissediyorum aramızda. bana yasaklar koymak yerine beni bir kere dinleyip empati kursa belki her gün aynı kavgalar olmayacak. babam zaten beni hiç umursamıyo, benim aklıma gelmediği sürece yanıma bile gelmez. ama kardeşimle hep oyunlar oynar. yani normal çünkü kardeşim daha 5 yaşında ama biraz bana da sevgi gösterilsin istiyorum. bu yaşıma kadar hep babaannemde kaldım çocukluğumu orda hatırlıyorum. gerçek sevgiyi şu ana kadar sadece babaannem verdi. o yüzden onu çok seviyorum. ve bu aralar psikolojik olarak hiç iyi değilim. ve bu fiziksel anlamda da etkilemeye başladı. her gece balkona çıkıp ağlıyorum. istemsizce titremelerim var. küçüklüğümden beri olan panik durumlarında nefes alamama, tırnak, dudak yeme gibi yaşadığım şeyler var. özellikle panik halinde bunlar çok olmaya başladı. nefes hiç alamıyorum, kalbim ağzıma gelicek gibi hissediyorum. ağlama krizlerimi ne kadar saklamaya çalışsamda hep annemler yakalıyor ve ilgi için olduğunu düşünüyor. ailemle tartışırken ağlamamak için robot gibi olmaya başladım. ama o da yetmiyo. yani özet geçmek gerekirse, lgsye az zaman kalmışken nasıl eski motivasyonumu sağlamalıyım ve ailemle ortak yolu nasıl bulabiliriz?