Artık yoruluyorum.

Ben dogdugumda 3 ay kadar sürekli ağlamışım, babamın ailesi ise her ağladığımda surekli bu arsız diye beni kucaklarına dahi almamışlar annem ve babam görücü üsulü evlenmiş babamın ailesi zaten annemi ve beni hiç sevmezler. Bir de ablam var ben küçükken babamın annesi beni surekli azarlardı pazara götürdüğü zaman ablama bir şeyler alır beni iterdi. Altı yasıma kadar babamlaydık babam sürekli baska kadınlarlaydı ve bizim yanımıza nerdeyse hiç uğramazdı annem ise biz variz diye katlanırdı. Ben altı yaşıma kadar nerdeyse yasamadığım seyler kalmadı diyebilirim. Yıkık dökük evlerdede kaldık. Ustümüze bir yorgan dahi olmadığı zamanlar oldu tabi bizin evimiz degildi bu kaldığımız ev babmın annesinin bahçeli eviydi annem orada çalışıyordu mecburen. Babamda beni hiç sevmedi her gece eve çok geç gelirdi ve ben uyumaz belki gelir iyi geceler der diye beklerdim bi gün geldi ama sadece ablamın üstünü örtüp çıktı. Dedim ya altı yaşıma kadar ćok fazla olay yaşadım sadece bunlar ufak tefek şeyler. Altı yaşımdan sonra annem ve babam boşandılar. Biz köye annsmin ailesinin yanına gittik yine zordu dayımın kızları itiyordu bu sefer beni çok iyi hatırların 1 yıl bile konuşmadığı zaman vardır ama sadece konuşmaz ayak işlerinin hepsini bana yaptırırdı. Yine gülerdim ben yani annem üzülmesin isterdim ağlamamayı öğrendim ben o yaşlarda. Ablam benden bir yaş buyüktü ve derslerine çok çalışırdı bende çalışırdım ama bu hiç bir zaman kimsenin gözüne gözükmedi. Bana her gun ders çalış ders çalışmıyorsun dediler oysa bende ablam kadar çalışıyordum. Artik o kadar çok sıkmışlardı ki biraktım ders çalışmayı çalışsam zaten çalışmıyor gözüyle bakıyorlardı. Bende bebeklere taktım onlarla oynadım bu seferde bana pembe dünyadan çık gerçek dünya senin sandığın gibi demeye başladılar oysa ben farkındaydım ben sebilmiyordum ama bebeklerim onlar sadece benimdi ve cansızda olsalar yanımdaydılar. Ben bir şey istediğim zaman paranın olup olmadığını düşünmüyorsun diye kizardı bana annem ve dayımın kızı ama ablam istedigi zaman o ertesi gün veya bi hafta sonra alınırdı. İste yine bu ve bunu fazlasiyla sekizinci sınıfa geldim. Yaz tatılinde dayımın kızı beni zorla kalattı ve ablam açık bu arada ama ona bir şey dahi demiyor. Ailemizden biri evlenecekti ve biz kıgafet bakıyorduk dayımın kızıyla o sürekli ablama kıyafet gösteriyor ona çok yakışacağını söylüyordu, ben bir kıyafet gösterip beğendiğimi söylesem onun bana yakışnayacağını ablamda daha hoş gözükeceğini söylüyordu. Bu arada annem bunu duysada cevap vermiyordu açıkcası. Ben sürekli gülümser etrafa neşe saçardım ama zorla kapatıldıktan sonra kendimi birazdaha kitap okumaya verdim sonra ise yine denilmeyen şey kalmadı. Ben daha bunları hazmademezken annem aniden evlenmeye karar verdi o kadar zor zamanlar geçirdik ki ben mutlu olursa olsun dedim bize yazın evleniriz deselerde bize söyledikten bir ay sonra evlendiler ben daha hiç bir şeyi halledememiştim anneme çok bağlı ve güveniyordum ama güvenimi yerle bir etti evlenmesi değil sorun, asıl sorun annem bize her ne olrsa olsun ilk ona söylememiz gerektiğini ve aynısını kendisi yapacağını söylerdi ama en son bizim haberimiz oldu ve bi anda tüm olaylar değişti. Evlendigi kisinin benden bir yaş küçük oğlu ve beşinci sınifz giden bir kızı var lakin kizı sanki beşinci sınif degilde kocaman kız miş gibi bize bagirip çağırıyor annem ise surekli siz susun diyip duruyor. Ablam bu konuda susuyor ve annemle surekli kavga ediyor 3 sene gecti lakin hayla aynı. Ben ise yine içime atıyorum çevremdeki herkes bana derdini anlatıyor ama bir kere de sen anlat demiyorlar bir kerede sen gerçekten nasılsın demiyorlar. Ben hayal kurmayı dahi bıraktım, gülüyorum ama bom boş , ağlayamıyorum bile ben ama kimse bunun farkında dahi değiller ne kadar canım yanıyor görmuyorlar dahi. Tam tersi bana duygusuz olduğumu ondan ağladığımı söylüyorlar. Kuzenlerim onlar ise sadece bana dertlerini anlatıyorlar sadece aile içinde sesin yükselmesi bile onlara göre dünya derdiyken benim anlattığim bir kaç şeyde ve yoruldum dememle bana güçsüz olduğumu felan söyleyip duruyorlar kendilerine gore ise onlar çok güçlü hayal ve hedef koymuyorum kendime, veya baska bir şey bana çok iyi nasihat verdiğimi söylüyorlar ama bi okadarda beni yargilamakla meşguller yanlarindayim, gözlerinin içine bakıyorum ama orada yok olmaya başlamış beni görmüyorlar sonra ise bana sen hiç bir şey anlatmıyorsun diye beni suçluyorlar nasıl anlatayım ki benin yaşadıklarimla kendi yaşadıklarını ayni kefeye koyan kişilere anlatsamda dinlemeyenlere ne anlatayım kendileri aralarında dertlerinın çok büyük oldugunu anlatırken benim içimde nasıl bi yara açtıklarını dahi umursamıyorlar. Simdi 17 yaşındayım yine etrafa yalan gülüşler bu zamana kadar bi arkadaşım oldu orta oluldayken o da zaten yapmadığını bırakmadı ben cidden artık çok yoruldum , ne yapsam batıyor resmen herkese. Bi ailem var gibi ama yoklar. Ben size sadece özet geçtim 17 yaşındayım ve bi piskoloğa ailemden biri gelmediği müddet gidemiyorum, knlarla gidince ise onlara anlatacaklar zaten ben yok oluyorum ve etrafımdaki herkes kör. Insanları sevmiyorum, onlarla olabildigince aynı ortama girmiyorum, dısarıya gezmek için ayda bir kere çikarsam çıkıyorum oda okulla ilgili oluyor veya köye gidiyoruz oradada zaten evin iç içindeyim. Bu arada bu sene babam yerine koyduğum dayım vefat etti ve benim okuduğum okulda yaşıyordu. Bana babam üç kere telefonda konuştuğumda senin artık baban öldü demişti 9 yaşlarındayken. Sonra dayimi koymuştum çünkü beni gercekten sevenin bi o olduguna inaniyordum ama onuda kaybettim. Bu arada babamla aynı şehirdeyiz yıllarır ama ben babamı bilem kac yıldır görmüyorum ve o nun gorüntüsü bende yok beş seneden daha fazla ise sesini duymuyorum ablamla konuşuyor ama benim nasıl oldugumu dahi sormuyo. Evde ise annem sürekli beni çalıştırıyor gibi bir şey ablamla aynı koltukta oturuyoruz ama sürekli bana seslenip şunu getir bunu götür gibi komuşur ablam ise genelde oturur tabi ev isini onla yaparız. Ha bu arada bir şeyi unuttum annrm beş ay önce doğum yaptı evlendiginde ben çocuk sesiyle ilgilensmem kafam gltürmez diyordu ama hamile oldu iste ve bize 7. Ayninda soyledi onuda zaten kendiainden degil dagimin kızindan öğrendik annem baya zayif oldugundan karnı sekizinci ayda belli oldu ondan anlamadik ***** darbede onla yedim şimdi kardesim beş aylik ve emin olun baya rahat. İşte 17 yıllık hayatımın sadece ucundan bir parça ve ben daha fazlasını yaşadım ama artik yoruldum. Gülümseme dahi o kadar zorluyor ki. Ünüversiteye gitmeyi çok istiyorum ama ona dahi çalışamıyorum ne beynim alıyor ne zamanım yetiyor. Ben ne yapacağım cidden bilmiyorum