Mutsuzum

Ş... D... - 4 yıl önce
Hocam nereden başlasam bilmiyorum. Çok mutsuz bi çocukluk geçirdim. Kaçtım evlendim diye babam konuşmadı benimle affetmedi. Babam benimle küs öldü 4 sene oldu. Ne zaman ailemle babam hakkında konuşsak ben vicdan azabı duyuyorum beni suçluyorlar. Aslında sen suçlusun demiyolar ama söyledikleri şeylerle suçlu olduğumu belli ediyolar. 2 oğlum var. Ama ben hala kendimi küçük çocuk gibi hissediyorum babamı özlüyorum. Bu duygulardan çıkamıyorum eşimle sorunlar yaşamaya başladık. Aniden sinirleniyorum. Kızdığım zaman derdimi anlatamıyorum bağırıyorum. Eşimle sorunlar da buyuzden çıkmaya başladı. Hep kendimi ezilmiş hissetmeye başladım. Böyle yapmasaydım söyle olmaz di diyorum kendi kendime. Surekl i kendimi suçlamaya başladım. Çıkamıyorum bu duygulardan. Annem bile beni dışarda tutmaya başladı. Kardeşlerim onun için daha değerli gibi davranıyor. Şuan size yazarken bile ağlıyorum. Sürekli içimden ağlamak geliyor. Kendimi hiç biyere sigdiramiyorum sanki ben hep biyerlerde fazlaymışım ben olmasam herşey daha iyi olacakmış gibi. Nereye gideyim naapayim bilmiyorum.
Özlem KIRAL
Uzmanın Cevabı: Öncelikle merhaba, şu an yaşadığınız tüm duygulara karşı saygı duyuyorum ve sizi anlamaya çalışıyorum. Aslında siz kendinizi çok iyi anlatıp problemin de ana kaynağını nasıl daha da gelişip bugününüze oturduğunu ifade etmişsiniz. Çocukluk çağından itibaren kendi içinizde deneyimlediğiniz mutsuzluk ve muhtemelen de değersizlik hissi tüm hayatınızı şekillendirmiş. Değersizlik hissinin en büyük belirtisi suçlamaları kendimize yöneltiyor olmamızdır. Bu düşünce sistemi ile de sağlıklı ilişkiler kurmamız çok zor hale gelir. İfade ettiğiniz belirtiler mutlaka bir uzmanla birlikte ilerleyerek iyileştirilmesi gereken semptomlar.
Danışan
Okadar çok istiyorum ki uzmana gitmeyi artık ben kendi kendime çıkış yolu bulamıyorum. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Kimseyle konuşamıyorum. Sanki kimse halimi anlamıyor beni anlamıyor gibi geliyor. Annemle konuşmak istiyorum duyuyor ama dinlemiyor beni. Eşim de aynı bakıyor ama görmüyor. Ben bu çıkmazdan çıkmak istiyorum. Sanki hep kendimi birilerine bak ben buradayım diye göstermek ister gibi çabalarken buluyorum. Içimden hiç bişey yapmak gelmiyor. Hiç bişey zevk vermiyor bana.
Özlem KIRAL
Uzmanın Cevabı: Anlaşılmak, dinlendiğini bilmek ve her şeyden önce bunu hissetmek çok kıymetli. İnsan yavrusu doğduğu andan itibaren besine ne kadar muhtaçsa kabul edilmeye, fark edilmeye de o kadar muhtaçtır. Bu ihtiyacınız çok anlaşılır. Bazen kendi kendimizin bile aslında derdini, neye ihtiyacı olduğunu anlamaz neyin iyi geleceğini bilmeyiz. Çoğunlukla bu ikinci plana atmayı öğrenir ve hep kendi hayatımızın önüne eşimizi, çocuğumuzu, dostumuzu bazen ailemizi koyarız. Unutmayın ki içimizdeki o çocuk şefkat, ilgi ve anlaşılmak istiyor ve bunu yapacak kişi yine kendimiziz. En derin yaralar, annemizden göremediğimiz sevgi ve duygusal bağın eksikliği ancak kendi kendimizi bu şekilde büyüterek kapanacak. Bu yolu de en iyi bir terapist eşliğinde yürüyebilirsiniz. Eğer isterseniz ve kendinizi hazır hissederseniz sizin için buradayım..
Danışan
Desteginiz icin teşekkür ederim hocam.Hemen olmasada sizinle görüşmek isterim. Bende bu duygulardan kurtulmak istiyorum.
Özlem KIRAL
Uzmanın Cevabı: Rica ederim sizinle tanışmak hoştu bir gün görüşmek üzere :)
Özlem KIRAL
Özlem KIRAL
Uzman Klinik Psikolog(*)(*)(*)(*)(*)
Uzmanlıklar: Kaygı (Anksiyete) Bozuklukları , İlişki / Evlilik Problemleri , Cinsel İşlev Bozuklukları