Tutkunur ÜNLÜ

Pandemi sırasında her gün kendi hayatımızın, arkadaşlarımızın ve ailelerimizin, topluluklarımızın, ülkemizin ve dünyanın hayatlarına bindiği inanılmaz bedelle karşı karşıya kaldık. Kendimizi yeterince koruyor muyduk? Daha kaç kişi kaybolacaktı? Bu sorular ve virüsü kontrol etme kısıtlamaları endişemizi daha da artırdı. COVID-19 ayrıca tüm rutinlerimizi alt üst etti ve işe, okula ve hatta markete gitmekten her şey tahmin edilemez hale geldi. Bu tür öngörülemezliğin ve değişimin ne kadar süreceğini bilmiyorduk. İşlerin otopilot modunun bilinmeyen bir süre boyunca devre dışı bırakılacağını kavramak zordu ve bu endişeye yol açtı. Pandemi kendimize koyduğumuz hedefleri sekteye uğrattığı için biz de endişelendik. Anı yaşamaya zorlandık, bu uzun vadeli hedeflere odaklanmayı zorlaştırıyor ve bu hedeflere ulaşamayacağımız konusunda bizi endişelendiriyor. İşte değişime nasıl tepki verdiğimize ve bunun bizi nasıl daha fazla veya daha az endişeli hale getirebileceğine bakmanın bir yolu: İşe giderken lastiğiniz patlasa, bütün gün arabanızda oturur ve patladınız diye kızar mıydınız? Patlak lastiği sabitlemek, işe zamanında başlamanıza veya arabanızı tamir etmenize yardımcı olmaz. Ancak bir daireniz olduğunu kabul ettiğinizde ilerleyebilirsiniz. İşte o zaman sorunu çözmek için fikirler buluyorsunuz - işvereninizle iletişime geçin, geç kalacağınızı, lastiği değiştirmeyi deneyin, bir arkadaşınıza binmek için ulaşın, yol kenarındaki bir onarım servisini arayın - ve o gün çalışmasını sağlayın. . Pandemiden önce size evden çalışmanız gerektiği söylenseydi, tepkiniz şu olabilirdi: "Bunu yapamam. Daha önce hiç yapmadım. Asla işe yaramayacak." Ancak evden çalışmak bir gerçeklik haline geldiğinde, belki de çalışmak için bir yer belirleyerek ve günleriniz için yeni bir rutin oluşturarak yaratıcı bir şekilde uyum sağladınız. Bu örneklerin her ikisinde de, önce değişikliği kabul ederek ayar yaptınız. Daha sonra başa çıkmanıza yardımcı olacak çözümler aradınız. Bir problemin var olduğunu kabul etmek veya kabul etmek, onu sevmek anlamına gelmez. Ancak bunu kabul etmek, ilerlememizi ve soruna takılıp kalmaktansa yönetme yollarını düşünmemizi sağlar. Sorunu kabul ettiğimizde, devam edebiliriz - ve durum hakkında daha az endişeli olabiliriz. Şimdi daha fazla insanın COVID-19 için aşılanması ve kısıtlamaların değiştirilmesiyle birlikte, yeniden değişmemiz gerekiyor, bu da bazılarımızı birçok düzeyde tekrar endişelendiriyor olabilir, örneğin: Yeni COVID-19 rutinleri konusunda rahattık. Salgın henüz bitmedi ve biz hala güvende kalmak istiyoruz. İşin veya okulun nasıl yürütüleceğinden emin değiliz: uzaktan, karma veya şahsen. Çocuklarımızla daha fazla zaman geçirmek, yeni bir beceri öğrenmek, düzenli bir egzersiz programına başlamak veya sadece daha fazla esnekliğe sahip olmak olsun, hayatımızın nasıl değiştiğini bazı yönlerden sevdik. Uzaktan eğitim ile çocuklar, evlerine yakın yerlerde daha önce mevcut olmayan eğitim kurslarına erişim kazanmış olabilir. Sağlık çalışanımızı ofise girmeden görebiliyorduk. Ve bu olumlu değişiklikleri kaybetmek istemiyoruz. Daha normal bir hayata geçmeye hazır olsak bile, işler değişebilir ve hayatımızı her gün yeniden yaşamak zorunda kalabiliriz. Bu, COVID-19 delta varyantı olan bazı bölgelerde zaten oluyor ve bazı kurum, durum ve eyaletlerde maske ve aşı politikaları tartışılıyor. Bu, özellikle pandemi sonrası bir hayata geçmeye hazırsak, endişe uyandırıcı ve bunaltıcı olabilir. Otopilotumuzun tekrar kontrolü ele almasını ve nihai hedeflerimize ulaşmamıza yardımcı olmasını gerçekten istesek de, yine de dikkatli olmamız ve her gün karşılaştığımız zorluklara veya değişikliklere dikkat etmemiz gerekiyor. Zorlukları belirleyerek, bir sonraki adıma geçebiliriz - onlarla nasıl başa çıkacağımızı kabul etmek ve düşünmek. Yeni bir başlangıç ​​yapmak Buradan nereye gidiyoruz? Sorunu belirleyerek - ama sabitleyerek değil -, kabul ederek ve kabul ederek ve çözümler bularak başlayın. Hiçbir durum tamamen siyah veya beyaz değildir. Kabul edebileceğimiz bir yer bulacağız, muhtemelen ortada bir yerde. Bu, düşüncelerimizi olumsuzdan çevirmek anlamına gelir - "Bu işe yaramaz. Bunu yapamam." - olumluya ve değişimden ne kazanabileceğimize. Örneğin: İşe tekrar gidip gelmek konusunda endişeliyseniz, bundan korkmak yerine bunu kabul edebilir ve bu zamanı bir podcast veya sesli kitap dinlemek için kullanabilirsiniz. Belki de bu normal Zoom tarihlerini uzaklardaki aile üyeleriyle tutabilirsiniz, onları ziyaret edemediğiniz için değil, daha sık bağlantı kurmayı sevdiğiniz için. Sizin için önemli hale gelen bir şeye tutumun ve başka bir şeyin düşmesine izin verin. Sinemaya gitmeyi özlüyor ama aynı zamanda endişeliyseniz, belki bir arkadaşınıza sorabilir ve sinemanın daha az kalabalık olacağı bir saat seçebilirsiniz. O zaman deneyimle kendinizi şımartın ve gidin. Bu geçişi yaparken kaygımızı yönetmenin anahtarı, onu yavaş yavaş almak, mevcut olmak, küçük başlamak ve her gün kendimize biraz meydan okumaktır. Her şeyden önce kendimizi ve bulunduğumuz yeri kabul etmemiz gerekiyor. Kaygıyı yönetmenin bir başka yolu da otomatik düşüncelerimizin kanıtlarını ve geçerliliğini incelemektir. Aşırıya kaçmak yerine düşüncelerimizi değerlendirmek ve ne kadar makul olduklarını kontrol etmek sağlıklıdır. COVID-19 aşısı olmak, yeni varyantlar veya nasıl güvende kalacağımız konusunda endişelerimiz varsa, bu alanlarda uzman olan biriyle konuşmak ve varsayımlarda bulunmamak iyi olur. Olumsuz haberlere bir süre ara vermek ek yardım sağlar iken kaygı ile başa çıkmakta zorluk çekiyorsanız, bir akıl sağlığı uzmanından yardım istemek her zaman harika bir fikirdir. Salgının kısıtlamalarına uyum sağlayabileceğimizi düşünmüyorduk ama bunu direncimizi koruyarak yaptık. Durumu kabul ettik ve bizi ve ailelerimizi güvende ve korunmuş hissettiren çözümler bulduk. Kolektif gücümüzü ve cesaretimizi hatırlamamız, anı yaşamaya devam etmemiz, zorlukları tanımlamamız, onları kabul etmemiz ve bu zorluklarla başa çıkarken fırsatları aramamız gerekiyor.Daha fazla yazı için www.hanpsikolojikdanismanlik.com Kaynakça:https://www.mayoclinichealthsystem.org

Devamını Oku