Çaresizlikkk

Merhaba ben 54 yaşındayım 21 yaşında evlatlık verildiğini öğrendim,çok baskılı bir çocukluğum oldu.Evlendim 1. haftamda eşimin epilepsi hastası olduğunu öğrendim çocukluğumda hangi aileye ait öldüğümü hep sorguladım eşimin bana sahip çıkacağı umuyordumama ben ona sahip çıkmış her şeyini üstlenmiştim ilgisizlik...önemsememezlik...hissetmemezlik ce cimrilik 22 yılımı aldı artık bu yaşadıklarım bende taşmalara sepet oldu ve 2009 yılında bir ameliyattan sonra depresyona girdim hastalığımdada eşim yanımda yoktu bu süreç 2013 yılına kadar devam etti o yıl iki annemi bir ay arayla kaybettim ölümlerdedir eşim cimriliğini gösterdi akrabalarım yardım etti bir gün yemeğe çıkalım dedim ahileri bursadan gelmiş annesine gitti olabilir dedim iki gün sonra yine aynı teklifte bulundum yine ailesini tercih etti bende gece eve almadım annesine gitti vede geri gelmedi ben tartışmalarımızda boşa beni derdim oysaki sesimi duyurmaya çalışıyordum ailesine anlatınca onlarda boşanma kararı aldırttılar çünkü yaşantımız boyunca etkileri hep üstümüzdeydi..2013 aralıkta boşanďık bir hafta boyunca yatağı ıslattım ailemi yeni kaybetmiştim ve şimdide boşanmıştım hiç kimsem kalmamıştı bu zaman içinde komşumun tacizine uğradım geceleri ışıkları kapatıp oturuyordum çünkü zilime basıp duruyordu ve ben panik atak olmuştum dr başladım bu arada kızım erkek arkadaşıyla geziyordu ve onunda umrunda değildim küçükken ona şiddet uygulamıştım..ben annemin evine taşınmak durumundaydım kızım ben o eve gelmem deyip evlilik kararı aldı ve evlenip beni terk etti tutunacağım hiç bir el yoktu dr çalışmamı söyledi çalıştım ama vücudum titriyor zihnim korkuyordu bir süre sonra zatürre olup işi bıraktım evde ďüştüm 2 ay hiç kimse uğramadı kızım hafta sonu geliriz dedi oysa ona o kadar ihtiyacım vardı ki tif açmadım kırıldım incindim geldiler eve almadım artık kimsesizlik korkusu almış başını gidiyordu bir br bile taşıamıyordum günler böylece 2.5 seneyi bulmuş ve ben hala aynıydım kızım anne evini sat yanımıza gel dedi bende evimi satıp onlara uyup inşaat halinde bir ev aldım ev dört ay sonra bitecekti şuan bir yıl oldu damadım benden sıkıldığını hissettirmeye başlaďdı bende kendimi odama kapattım ihtiyaç duyduğumda çıkıyordum ve dört ay önce teyzemin kızını dövizden kaybedince hast pik yaptı uyuşukluklar titremeler kasılmalar ve kızımınsa hal ve hareketleri aynı babası gibiydi hissetmiyor önemsemiyordu kocasının yaptıklarını söylediklerini normal karşılıyordu oda bencildi böylelikle dr görüştüm anksitiye bozukluğu fibromiyalji majör depresyon tanısıyla üçüncü ayda tedavim oturdu benim size sorum şu evim bittiğinde yine yalnızım demiyeceğim kimsesizim bunu anlamış oldum korkum yine kimsesizlik korkusunu yaşamak ve hastalanmak çünkü kızımda iki defa oldu o korku gelince vücudumun etrafını bir zırh kaplıyor bedenimde bir akım dolaşıyor zihnim karıncalanıyor hiç bir şey yapamayıp saatlerce yatıyorum birde tedaviye başladığimdan beri aşırı yorgunluğum bitmedi balkondan içeriye girince bile yorulup yatıyorum dış işlerimde kızımın koluna girip gidiyorum ama evime geçince bana yardım edecek kimsem yok bunu biliyorum size bunun için detaylı yazdım lütfen kusura bakmayın benim bu rahatsızlıklarım düzelirmi ve ne almalıyım şimdiden ilginiz için teşekkür ederim...