Bunların dışında

20 yaşındayim 8 ay önce söz 3 ay önce nişan yaptık nişanlımla.hep tartışıyoruz onun ailesine birnsey desem hemn beni üzüyor beni düşünmeden annesi hep ön planda ailesi onu aramıyor nişanlım ailesinden uzakta çalışıyor çoğu zaman ailesi ne arıyor ne soruyo ben hep onun yanında oldum kimse yoktu ben vardım ama hiç bir zman beni görmüyor biz 2 yıl sevgili kaldık çok şey yaşadık ama hala de ben onun önceliği değilim bı kaç aya düğün olacak ama beş gündür ne arıyor ne soruyor tartıştık normalde hiç duramaz hep o yazar ilk defa bu kadar uzun süre yazmadı bana çok ağrı laflar etti yazmak istiyorum olmuyor işte. Tartıştık ağır şeyler dedim ona onda bana dedi bana dedi ki evli olsak yanında olsaydım şuan ağzını burnunu kırarım hep bana diyo evlenince sen bana bir şey diyemezsin ben seni döverim gibisinden ben çok korkuyorum nişanı da atmıyorm aile var çok sorun olur ne yapicam bilmiyorum bizm aramızda da kültür farkı var orda yapamayacağımı da düşünüyorum ama.mecburm

Bolluğun benim için tanımı erişilebilir kuralsız kısıtlanmamak tereddütsüzlük Duygu olarak erişilebilir plansız belirli bir vakit hesabı olmayan mümkün imkanlı Manevi açıdan bolluk ? Bolluğun toplumla iletişim açısından istenilmeyen çekilen unutulan şüphe edilen ani tepkilerden kaçınılmaya çalışılan (hayvan korkusu gibi ) gizlenilmeye çalışılan üzüntü stres ya da … İletişimde basit sorulara cevap hızlı cevap verememe Gibi Bu konularda neler yapabilirim

Behice Hanım merhaba. Benim 4 yaşında kızım var 2 yaşında emzirmeyi bıraktık. Bıraktıktan bir süre sonra kollarımızı sıkmaya başladı çok yumuşak çok sıcak diyerek. Sinirlendiğinde veya sıkıldığında değil her durumda yapıyor. Uyurken bile onu düzeltmek için kucağıma aldığımda eli koluma dediğinde uyku halinde bile sıkıyor. Bu durumda psikologla mı görüşmeyelim yoksa ergoterapistle mi?

İyi günler dilerim. Kızlarım ve ben, eşimin kişilik bozukluğu emareleri gösterdiğini, en son aşamada halüsinasyonlar görmeye başladığını gözlemliyoruz. Eşimin, potansiyel sıkıntılarını tartışmak ve tedavi konusunda ikna yolları hakkında görüşmek istiyorum. Başkası hakkında konuşmamız uygun olmaz diyorsanız randevu almayacağım. İyi çalışmalar dilerim.

merhaba ben 4 aydır dr ve dp yaşıyorum gerçekten artık çok sıkıldım bu durumdan beynimin uyuşukluğu gitmiyor ne yapmam lazım yardım eder misiniz ?:(

Merhaba hocam. Babam 18 yıl boyunca anneme öldüresiye şiddet uyguladı. Biz babamdan çok korkardık. Heran canımızı alacak cellat gibiydi. Annemi her seferinde bayıltana kadar odunlarla döver, kan revan içinde olan annemi suyla ayıltir tekrar bayıltana kadar döverdi. Defalarca gece yarısı dışarıya tenhaya çağırıp öldürmeye çalıştı, her seferinde biz çocuklardan biri annemize eşlik ettiğimiz için vazgecerdi. En son odunla kafasına büyük darbeler vurarak beyin kanaması gecirtti anneme ve ayrıldılar 18 yılın sonunda. Etrafta övünerek, ben ölsün diye vurdum o kadar ama ölmedi diyormuş babam olacak cani. Velhasıl ben 37 yaşındayım ve annem babamdan ayrılıp baskasiyla evleneli 25 yıl oldu. Ancak özellikle bu aralar, babamın anneme yaptıkları aklima geldikçe, kalbim catlicak gibi oluyorum. Kan beynime sicriyor. Özellikle rüyalarımda hâlâ o günleri görüyorum. Hep o kadar korkacagimiza, birimiz babami oldurseymisiz de, onca iskenceyi cekmeseymisiz diyorum. Benim 4 çocuğum var ve ben psikolojik olarak toparlamak zorundayım kendimi ancak bunu nasıl yapacağım, geçmişi nasıl sileceğim bilemiyorum. Lütfen yardım edin

Gösterdiğin ilgiye kızmıyor, tepki göstermiyor. Paylaşımlarını beğeniyor, ona hitaben kullandığın şarkıyı cümleyi dikkate alıp onu taklit ediyor yani göstermeye çalışıyor. Onda hoş bulduğun bi kıyafet olsun takı olsun bunu dikkate alıp önemseyeyerek onu yapıyor. Engellemiyor, hayatında canlı yayın dışında konuşma avantajın şansın yok mesajlarını görüyor sosyal medyada çoğunlukla aktif herkese cevap verme potansiyeli var ama sana sessiz bu şekilde ilerliyor bu kişi gerçekten sevdiği önemsediği için mi seni hayatında tutuyor dur yoksa cepte gördüğü için mi

Uzun süre önce çok fazla heyecan yapan biri olduğumu düşünüyordum. Daha sonra bir kaç psikoloji alanında değerli hocaların makalelerini okuduğumda anksiyetem olduğunu ve dönem dönem ağır krizler geçirdiğimi ve bu kriz sürelerin bazen 3 gün bazen 2 hafta sürdüğünü farkettim önceden sadece kaygı olan kalp çarpıntısı uyutmayan endişeyle başlayan sürecim şuan öfkeyle desteklenmeye başladı. En yakınlarim en çok kırdığım öfkemin hedefi haline geldi özellikle annem ve erkek arkadaşım bu güne kadar ikiside belki bana ses bile yukseltmedi ancak yaptıkları en ufak beni düşünen hareketlerinde bile dilimin kemiği olmayan cinsten hakaret içermeyen ama daha büyük etki bırakan cümleler kullanıyorum kendime geldiğim zaman sessizce odamda ağlama krizim ve maalesef bazen de ölsem mi ? Düşüncesi yer alıyor. Bir kaç saat kendimi oyaladiktan sonra tövbe tövbe neler düşünüyorum diyorum. Bu durumlarla nasıl baş edeceğim?

hiç bir şey yapmak istemiyorum yaşadığım şehir ve ailem ve akrabalar dan kaynaklı mutlu olamadığımı hissediyorum ailem ve akrabaların arasına ait değilmişim gibi geliyor mutlu olmam için başka şehir veya yalnız olmam gerek gibi hissediyorum sorun nedir acaba ?

Merhaba Özlem hanım. Kendimi kısaca tanıtmam gerekirse 23 yaşındayım ve sosyal anksiyete bozukluğum var. Benim 14 yaşında aşık olduğum birisi vardı biz çok yakın arkadaştık yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Sonra bir nedenden dolayı aramız açıldı ve bir daha görüşemedik. Liseye başlayınca ilk sene hep onu düşledim, özledim, stalkladım. Stalklamamın sebebi yazmak, açılmak istiyordum ama rezil olurum diye çok utanıp yazmamıştım. En sonunda kabullenir gibi oldum aklımın bir köşesindeydi sadece. 18-19 yaşına gelince yine merak etmeye başladım malum üniversiteye geçiş yıllarıydı. O dönem sürekli rüyalarıma girdi, yoğun bir şekilde ona ulaşmak istiyordum ama beni reddeder, alay eder diye yazamıyordum. Sanki bir araya gelmeliyiz gibi hissediyordum hep. Şimdi stalk yapmayı tamamen kestim. Kesince baya bir hafifledi ona ulaşma isteğim. Diğer platoniklerimde, flörtlerimde hiç böyle bir sorun yaşamadım aksine sağlıklı bir şekilde beni istemeyene yol verdim. Bu konuyu hiçbir arkadaşımla paylaşamıyorum sanki çok utanç verici bir şeymiş gibi geliyor. Sanki arkadaşlarımda benimle dalga geçecek diye içime atıyorum. Benimle takıntılı diye dalga geçerler diye çekiniyorum ama objektif baktığımda aksine çoğu insana göre rahat bir yapım bile var. Takıntılı aşıkları biliyorum, onlar gibi ona zarar vermek aklımın ucundan bile geçmez bir başkasıyla olursa, reddederse onun kararıdır yoluma bakarım. Yani içimde çok büyüdü ona istek atmalı mıyım yoksa bu psikologa gidilmesi gereken bir konu mu? Ben şahsen onu ardıma bıraktım bu konuda kararlıyım ama arada bazen dürtüyor sanki özlemim. Ve şunu farkettim genelde stresliyken onu düşünmek bana hep güven,yaşama sevinci vermiş. Ne alaka? Buradan bir tanı koyamayacağınızı biliyorum sadece bunun neden olduğunu söylerseniz bana çok faydası olur. Psikoloji ile epey ilgiliyim kitaplar okuyorum bir psikolojik soruna işaret ediyor muyum? Eğer bana bu konuda kitap önerebilirseniz ekonomik özgürlüğümü alıp bir terapiste gidene kadar kendime iyi gelmek istiyorum.