depresyonla basa cikamiyorum

Merhaba.nasıl anlatsam bilemiyorum ama kendimden nefret ediyorum.her gece nasıl ölebilirim diye düşünüp hayal kuruyorum. çevremdeki insanlarla iletişim kurmak ya da konuşmak istemiyorum dışarısı ve insanlar bunaltıyo kapalı alanlarda daralıyorum duramıyorum. insanlara istemeden de olsa kötü davranıyorum sonrasında da vicdan azabı çekiyorum ama bunu yapmaktan kendimi alıkoyamıyorum.bir insanın beni sevebileceğine asla inanmıyorum ve bunu söyleyen insanları da yalancı olarak görüyorum. birinin beni sevmesi için bir sebep göremiyorum ki ben de kendimi sevmiyorum zaten. aynaya bakıp ağlıyorum devamlı. bir an mutluyken 10 dakika sonrası kendimi ağlarken buluyorum kendimi boşlukta gibi hissediyorum yaşamak ve mutlu olmak için hiçbir sebep yokmuş gibi hissediyorum. ne yemek yemek istiyorum ne de yatağımdan kalkıp insanlarla iletişim kurmak. hiçbirini yapmak istemiyorum. dershanedeki rehberlik hocamız beck depresyon testi yaptığında sonucumun 53 çıktığını acilen bir uzmana gözükmem gerektiğini söyledi ama bilemiyorum sadece ölmek istiyorum