Bu duygumu anlayabilenbiri yok

Belki çok saçma ama dönem dönem aklıma girip yaptığım bazı hareketleri anlamdıran sonrada utanç içinde kaldığım bie durum bu. Yapım gereği biraz utangaç bir insanım karşı cinsle muhatapnolmak zor biraz benim için. Belkide başkalarıda böyle sandığımdan mı bilmiyorum ama bana biraz iyş davrana herkes benden hoşlanıyor sanıyorum. Davranışlarıma engek olamıyorum o an sonradan çok utanıcağım bir şey söylüyor ya da yapıyorum. Normalde tanıdığım biri yoldan geçerken gülümseyerek selam versin o an kafamda direkt benden hoşlandığını varsayıp kendimi karşı tarafa sevimli gösterme hareketlerine giriyorum. Selam verdikten sonra film sahnesindeki insanlar gibi utancımdan koşuyormuş gibi yapıyorum ama aslında abartılı davranıyorum sadece. Ya da zekiyim diye ufak bir iltifst alıyorum hemen o kişiyle ilgili bütün önyargılarım yok oluyor. Genel olarak bir tebessümle bana karşı yaptıkları bütün hareketler o an zihnimi donduruyor eskiden duymuyomuş gibi oluyodum beynim duruyodu sanki bunu aştım ama şimdide bu var . Sonradan bu düşüncelerimin gerçek olmadığının farkına varıyorum hatta 5dk inde bu seferde utancımdan zarar veriyorum bazen kendime. Artık utanma çok yaygın bir duygu olmadığından ya da çevremde bu konularla ilgili benimle empati yapabilen biri yok bilmyiyorum kimse anlamıyor tam olarak ne hissettiğimi. Gerçi birazda imkansız bir şey. Çok uzun tuttum ama kısasa olsa lütfen görüşünüzü öğrenmek istiyorum.