Eşler Arası İlgisizlik

Tugce hanım merhaba, 29 yaşındayım ve evliliğimiz de 4. Yıla girdik. Öncesinde de 7 senelik bir birliktelik yaşadık. Birbirimizi hep çok sevdiğimiz aşık olduğumuzu düşündüm. Tabii ki kavga ederdik küserdik de ama düzelirdik yani biz ayrılmaz ikiliydik. 2019 yazında evlendik. Kendisi askeri personel kursu alıyordu. Bu nedenle haftasonu dışında evde bulunmazdı. Ben bunu biliyordum destek olarak kabul ettim. Annesigilin alt katı boştu benim için her yerini yaptırdı eşim rahat edeyim mutlu olayım diye oturmaya başladık. Babası da rahatsızdı sordu bana ben de hem kira ödemeyelim hem de zaten sürekli görmek ister babasını diye kabul ettim oturmayı. Annesi tıpkı benim annem gibi müdahaleyi seven biri ama sınır koyunca da ileri gitmez ben de hep duvarımı ördüm öyle bir ilişkim oldu. Saygı bozulmadı asla kavga vs olmadı 2 sene oturdum. Fakat anlayışsız insanlardı. Yani yeni evliyim zaten sadece cuma görüyorum. Sürekli yemeği orada yememizi isterler akraba akraba gezmek isterler. Eşim de tepki gösterirdi ama annesine babasına bir şey demezdi demesin de hasta adam. Yani velhasıl hiç yeni evli hayatı yaşayamadık balayına vs gidemedik. Sonra pandemi dönemi girdi. Pandemi döneminde hamile olduğumu öğrendim beklediğim bir bebek değildi. Eşim de derdi ki hep benim işim ağır o yüzden çocuğa sen karar ver ne zaman olacağına. Ben de anneliğe hazır hissetmediğim için ertelemiştim. Neyse hamilelik olunca herkes çok sevindi hele babası adam çok mutlu oldu ilk torunu. Hasta olduğu için ben de onun mutlu olmasına mutlu oldum. Ama bir yanım çok buruktu doğru düzgün bir şey yaşayamadan evlilik hayatına dair bebek girecekti hayatımıza. Doğum sürecinde hamilelikte eşim çok nadir yanımda bulundu işinden dolayı zor günler yaşadık. Bebek doğdu 20 gün sonra babası vefat etti. Gerçekten elimden geldiğince hiçbir şeye ses etmedim. Ne lohusalık kaprisli yapabildim kimseye ne de ilgi bekledim. Ama bu ilgi tamamen bitti Tuğçe hanım. Aşırı bencil bir adama dönüştü eşim. Çocukla ilgilenirken azıcık yoruluyor kaçıyor telefonla ilgileniyor tuvalete girip 2 saat çıkmıyor. Ya da bugün olanı söyleyeyim çocuğumuzda otizm şüphesi var 2 yaşında. Ekranı kaldırdık bu nedenle alt değiştirme yemek yedirme vs bayağı yoruyor beni böyle çocuk çığlık çığlığa ağlıyor çırpınıyor bakıyorum bizi izliyor yani ya gelip bir yardım edeyim çocuğu ben tutayım da hayatım sen değiştir rahatça falan demiyor niye öyle duruyorsun yardım et deyince ne yapayım diyor. Ben aşırı söyleniyorum yani bazen küfür hakaret ediyorum kendime sonradan çok kızıyorum ama gerçekten tutamıyorum aşırının ötesinde bir ilgisizlik var. Anlayacağınız ben haklıyken haksız duruma düşüyorum. Ne bir gönlümü alır ne af diler. Ben bağırdığım için hep beni suçlu görüyor. Binlerce kez anlattım Tuğçe hanım yani mesaj attım karşıma aldım anlattım bak dedim ben kendimi gözlemliyorum sen bana karşı duyarsız olduğun için aslında çocuk gibi ilgi çekmeye çalışıyorum ben bu hareketlerimle bazen saldırganlık da gösteriyorum. O hiç yapmaz bir şey. Ama tepki de vermiyor ben konuşurken TV ye bakıyor telefona bakıyor. Bir duvarla bir taşla iletişim kurmaya çalışıyorum. Birilerinin yanında bozar beni aile olsun arkadaş ortamı olsun onu da dedim bak böyle yapma ben bir kadınım benim de gururum var. Ben şaka yaptım diyor ya da düşünemedim yapmam özür dilerim diyor 1 hafta geçsin geçmesin aynı olaylar tekerrür ediyor. Çocuğumuza ben bu psikoloji ile gerçekten destek çıkamıyorum belli ki özel bir çocuk elimden gelenin fazlasını yapmam lazım ama tek başıma da yapmadım ki üzüldüm dedi cocuğun durumuna hayatına devam etti. Ona ulaşamıyorum yani söylediklerimi ya dinlemiyor ya da hiç anlamıyor böyle değildik biz çok tatlıydık yani ama şuan huzurlu bir tek gün yok. Çocuğa üzülüyorum hem hem de yuvamı aile birliğimi bozmak gerçekten istemiyorum. Bana neler önerirsiniz ?