Kendimi yetersiz hissediyorum
busecik - 3 yıl önce Merhaba , özetle anlatacak olursam çevremdeki insanlara kendimi anlatamadığımı düşünüyorum . Sevgilimle aynı şeyi düşünüyoruz söylüyoruz fakat benim söylemim her zaman yanlış oluyor . Kendimi iyi açıklayamıyorum. Sanki hep yanlış yapacağım sevdiğimi kıracağım gibi hissediyorum . Hayatım boyunca hep anne baba arkadaş baskısında kararlar aldım kendi hayatımda başkalarının sözleri düşünceleri oldu. Bunları aştım artık kendim kararlar alıyorum yetişkin olgun bir kadın olarak ilerlemek istiyorum ancak bazen öyle aptalca basit kararlar alıyorum ki aldığım kararlar beni yanlış bir konuma koyuyor bazen çok ikilem de kalıyorum ne yapacağımı bilemiyorum örneğin benim yüzümden kırılan ve kırıldığı için bana sert sinirli davranan bir insana karşı onu mutlu etmek için enerjimi yansıtıyorum bir şeyler yapıyorum bu sanki umursamıyor rahat bir insan olarak göründürüyor , benim yüzümden oldu diye içime kapanıyorum bekliyorum karşımdaki insana zaman veriyorum af diliyorum bu kez de yine bir şeyi düşünmeyen hep aynı sözleri söyleyen af dilemekten ötesine gitmeyen sözde kalan insan oluyorum bazen ne söyleyeceğimi ne yapacağımı hayatımı nasıl yöneteceğimi bilemiyorum ve rahat umursamaz bir insan değilim hayatı her şeyi ciddiyetimle yaşıyorum ciddiyetle bakıyorum fakat sevdiğimde her hareketime her sözüme sen çok rahat bir insansın kendinden başkasını düşünmüyorsun diyor benim artık içim karışıyor ben kendimi çözemiyorum neden böyle oluyor kendimin arkasında duramıyorum açıklayamıyorum
Uzmanın Cevabı: Merhaba,
Sizi yeterince tanımadığım için burada yaptığım yorumları bir hakikat olarak değil bir düşünce pratiği olarak düşünebilirsiniz. Çevrenizdeki insanlara kendinizi anlatamamaktan öte sanki siz de çevrenizdeki insanlar karşısında nerede durduğunuzu bilemiyor ve emin olmak istiyorsunuz gibi geldi yazdıklarınızı okurken. "Aptalca basit kararlar" nelerdir tam olarak? Size kırılan bir insan tam olarak ne oluyor da kırılıyor? Onların size kırılması sizin için nasıl bir şey? "Kendi hayatımda başkalarının düşünceleri oldu." dediniz. Şimdiki hayatınıza baksak; diğer insanların düşüncelerinin sizin kişisel dünyanızda sizin düşüncelerinizden baskın hale geldiği zamanlar oluyor mu şimdi de? Sizi çok rahat, umursamaz gördüklerini söylediniz, bunlara somut ve ayrıntılı örnekler alabilir miyim? Neler oluyor, ne zaman ve nerede oluyor, ne gibi konuşmalar geçiyor aranızda tam olarak?
Öncelikle teşekkür ederim Evet bazen oluyor ki hayatta nerede hangi konumda nasıl biri olduğumdan emin olamıyorum. Örneğin her şeyden bıktığım kendimden bıktığım istediğim şekilde hayat süremediğim zaman kendimle savaşmak yerine kaçmayı yok olmayı ölmeyi istiyorum . Daha sonra bunu düşündüğümde ne kadar aptalım diyorum. Ya da önceden geçmişimde olan pişmanlıklarım , yapmamam gereken suçluluk duyduğum şeyler örneğin hayatıma gereksiz gördüğüm boş olan bana bir şey katmayan beni üzen daha kötü hale sokan insanların girmesi benim onların kötü söylemlerine davranışlarına benim hayatımdaki kararları etkilemelerine izin vermiş olmam bu da benim için çok aptalca bir düşünce şimdi baktığımda böyle görünüyor o zamanlar hep iyilik yapmak insanları hoş görmek isterdim bu kavramı o kadar aşılamıştım ki kendimi unutmuştum ben zaten küçüklükten bu yana iletişim problemi yaşıyorum anasınıfında ortaokulda lisede akranlarım tarafından zorbalık gördüm hor görüldüm hep kendimi tek hissettim ailem kız çocuğuyum diye sokakta oynamama izin vermezdi benden üç yaş küçük erkek kardeşim sokakta oynarken ben evde bir köşede dışarıyı izlerdim kendi istediğim gibi bir çocukluk geçirmedim doyasıya oynamadım anne baba ne derse o oldu onların dediği doğruydu ben 22 yaşındayım hala beni çocuk görüyorlar ve bu konuda çok tartışıyoruz onlarla iletişimimi kopardım ama hala değişiklik yok ben kendim için gerekeni yapıyorum yetişkin olarak kendi kararlarımı alıyorum onlar bu durumu kabullenemiyor nereye gitmek isterseler bende gideceğim ne yapmak isterseler ben de yapacağım hep böyle baskı altında kaldım ve bunları aştım ama şimdi kendi düşüncem ne alacağım karar doğrı mu ben ne düşünüyorum ne istiyorum nasıl hareket etmeliyim bilemiyorum bazen çok ikilem de kalıyorum olgun ciddiyetimle bakıyorum bu hayata ama bazen davranışlarım o kadar çocukca ve basit ki kendimin yetişkin olduğunu unutuyorum. Sevdiğimle bu konuda çok sorun yaşadık o olgun ciddiyetle bakan zorluklar yaşamış bir insan ve benden de beklentisi hep bu yönde bendr olgun mantıklı yaratıcı bir kadın olmak istiyorum o gücü kendimde görüyorum fakat bazen olan şeyler aldığım kararlar söylediğim sözler o kadar basit ki sevdiğim bana detaylıca açıkladığında ben neden böyle mantıklı düşünemiyorum diyorum kendimin yaratıcı olmadığını düşünüyorum sevdiğim çok ileri görüşlü çok geniş boyutta düşünen en ince ayrıntısına kadar düşünen birisi ve bu çok hoşuma gidiyor ben de onun karşısında olgun kendi ayaklarının üzerinde duran bir kadın olmak istiyorum ama sorunlarımızdan dolayı olan geçmiştekş olaylardan dolayı beni rahat düşüncesiz kendini düşünen bir insan olarak görüyor örneğin ben önceden duygularımı söylemezdim kıskandığımı üzüldüğümğ kırıldığımı kızsamda karşımdaki insana bunu söyleyemezdim kırılacak diye ancak sevdiğim bana beni kıskanmıyorsun kızmıyorsun bana söylemiyorsun çok umursamazsın diyordu ben başkasına öfkelenemiyordum şimdi bunları aştım fakat yine de bazen oluyor ki hep beni rahat bir insan olarak görünüyor örneğin geleceğimiz hakkında konuşuyoruz ilerideki planlarımızdan bahsediyoruz ce ben hayal kuruyorum bizim güçlü olduğumuzdan hepsini yapacağımızdan bahsediyorum sevdiğim diyor ki hayat bu kadar kolay değil hayat senin sandığın gibi değil sen çok basit rahat düşünüyorsun senin için söz söylemek diyor bazı konular oluyor beni kıskanmıyorsun diyor kızdığım noktaları belirtiyorum ben bunu istemiyorum diyorum yapma diyorum tekrar yaptığında tekrar söylüyorum kızıyorum mesela bana diyor ki neden üzerime gelmiyorsun kıskanmıyorsun sadece kızıyorsun orada bitiyor neden tavırını devam ettirmiyorsun bir söz söylediğimde hemen yumuşuyorsun gerekirse konuşma küs diyor ben bunu yaptığımda sanki onu kaybedeceğim korkusu oluyor bu yüzden üzerine çok gitmeden sinirimi gösteriyorum kırma istemiyorum yada kaybedersem o an tamam konuşmayalım derse ne yapacağım diyorum güzellikle konuşup çözmek istiyorum ben kıskanıyorum seviyorum ama böyle noktalarda onun için rahat bir insanım bazen oluyor yanlışlarını görüyorum uyarıyorum ama o diyor ki sen benim yanlışlarımı düzeltmiyorsun o noktada hadi gel çözelim neden böyle demiyorsun uyarıyorsun bitiyor sonrası yok diyor ben bu konuları da aştım kendimi net olarak yansıtıyorum fakat hâlâ bazı noktalarda rahatsın diyor deli oluyorum neden böyle diyorum açıklıyorum kendimi ama yeterli olmuyor anlatamıyorum ben ikilemde kalıyorum ne yapacağımı bilmiyorum bazen o kadar çok düşünüyorum ki kendimi hissetmiyorum sanki robot gibiyim
Sevdiğim benim için Her Şey demek bizim ilişkimiz çok mükemmel aslında çok güzeliz ama böyle olması bizi derinden etkiliyor sevdiğim bana kırıldığında ben kendimi çok kötü hissediyorum yine yanlış yaptım yine kırdım bana karşı soğuyacak sevmeyecek gözünde düşeceğim örneğin bazı anlar oluyor nasılsın diye sormuşum sorduğumu unutuyorum tekrar nasılsın diyorum bana sen rahatsın diyor unutuyorsun başka şeyler düşünüyorsun neden böylesin diyor kızıyor bende üzülüyorum o an çok kötü hissediyorum o kırıldığında canım yanıyor sanki kaktüs gibiyim her sarıldığımda bir dikenim batıyor kendimi kötü hissediyorum ve düzeltmek gönlünü almak için bir şeyler yapıyorum mutlu etmek isterken bile incitiyorum bazen yanlış bir söz söylüyorum o an kendimi anlatamıyorum yine kızdırıyorum üzüyorum sevdiğimi geçmişte ona çok kötü davranmıştım o zamanlar çok dengesiz hissediyordum kendimi sevmek de istiyordum ama korkuyordum da sevdiğime böyle yaklaştım hem korktum hem sevdim geri çekildim çok dengesiz davrandım bu durumlardan sonra içindeki o kırgınlıklar birikti ve şimdi bende tahammül edemediği o kadar çok şey var ki bana uzak olduğunu hissediyorum kendimi kötü hissediyorum kendimden nefret ettiğim de oluyor düzeltmek istiyorum her şeyi ama yapamadıkça deli oluyorum ben sevdiğimi incitmek istemedim ama her incindiğinde canım yanıyor özür dilemekten de utanç duyuyorum kendimi sorunlu hissediyorum ki artık sevdiğimde öyle görüyor sen ruhsal boşluktasın sorunlusun diyor büyük sorunların var ben böyle görmek istemiyorum bunu kabullenemiyorum
Uzmanın Cevabı: Tekrar merhaba,
Yanılıyor olabilirim elbette ama sanki önceden sizin kişisel dünyanızda ailenizin sesi baskınken şimdi de sevgilinizin sesi baskın gibi geldi. Ne düşünüyorsunuz bu konuda? Elbette sevgiliniz sizin için önemli noktalara değiniyor olabilir ama neler dediğinden bağımsız şekilde; yazdıklarınızda sürekli onun sesini duyuyorum, bizzat sizin değil. Belki de yaşamınızda da kendi sesinizden çok sevgilinizin sesini duyuyor olabilir misiniz? Belki de kendi sesinizi inşa etmek daha korkutucu geliyordur ve sizden başka birinin "daha doğrusunu" bildiğini düşünmekte rahatlatıcı bir yan vardır... Sevgilinizi kıskanmamak, üzerine gitmemek ve uzlaşmacı davranmak, kırmak istememek, unutup iki kere nasılsın demek, geleceğe dair iyimser hayaller kurmak; bunlar sizin o an göstermeyi seçtiğiniz tavırlar. Sevgilinizin her biri için yorumlarını duydum; peki siz neler düşünüyorsunuz ve neler hissediyorsunuz bu davranışlarınız hakkında? Sevgilinizin düşüncelerinden bağımsız bir şekilde ele almayı deneyin isterseniz. Bu davranışları tek tek ele alıp baksanız; o an nelere ihtiyaç duydunuz, nasıl hissederek böyle davranışlarda bulundunuz, sevgiliniz başka şekilde karşılık vermiş olsaydı sizin kendi davranışlarınıza bakışınız nasıl farklılaşırdı? Olgun ve çocuksuluk arasında kaldığınızdan söz ettiniz. Ancak burada "olgunluğu" erişmeniz gereken bir mertebe ve "çocuksuluğu" bir itham gibi duyuyorum. Sanki başka bir insan olmanız gerekiyor ve siz şu anki halinizi küçük görerek suçluyorsunuz gibi... Kimin sesine benziyor bu eleştirel ses? Kendinizi eleştiren bu ses olmasa neler olurdu sizce? Kendi sesimizi keşfetme süreci zorludur; yaptığımız seçimlerin doğru veya yanlış olduğunu bilmemek de çok normaldir. Bu belirsizlik, cevapların kesin olmaması ve bilinmezlikten kaçarak bazen eleştirel seslere kapılabiliriz. Belirsizliğe, cevapların net ve kesin olmamasına, bilinmezliğe biraz kendinizi açmayı deneyebilirsiniz belki de.... Sanki siz kendi sesinizi keşfetmek için bir yolculuğa çıkmışsınız ve şu anda da yolun bir getirisi olarak da zorlanıyorsunuz. Bunlar çok doğal. Bunlar üzerine düşünmeniz de çok değerli. Yukarıda dile getirdiğiniz kafa karışıklıkları, size umutsuzluk ve çaresizlik hissettiriyor olabilir ancak aslında hepsi çok kıymetli düşünceler. Bu kısıtlı alanda daha fazla derinleşemeyeceğimizi düşünüyorum. Bu keşif sürecini bir terapi ile başlatmak isterseniz randevu alabilirsiniz. Terapi haricinde de herhangi bir deneyimde "Şu an karşımdakinden bağımsız olarak ben ne yaşıyorum? Neler hissediyorum? Neler düşünüyorum? Neye ihtiyacım var? Ne yapmak istiyorum?" diye düşünmeniz ve o an bedeninize odaklanarak içinizde uyananları hissetmeniz belki yardımcı olabilir. Umarım faydalı olmuştur.
Silinmiş UZMAN
ŞARTLAR VE GİZLİLİK
UYARI
Online Terapi Hizmetleri, yaşanan tüm problemlere cevap veren bir hizmet değildir. Kendinize zarar verme, şiddet ya da intihar gibi his ve düşüncelere sahipseniz, uygulamamızdaki Online Terapi Hizmetleri probleminizin çözümüne uygun olmayabilir. Bu tür durumlarda en yakın sağlık kuruluşuna başvurmanızı ya da Sağlık Bakanlığı 112 Acil Servis birimi ile iletişime geçmenizi tavsiye ederiz.